Baby Bag

სამი ვაჟის დედამ მომავალ რძალს წერილი მისწერა, რომლის წაკითხვისას ცრემლებს ვერ შეიკავებთ

სამი ვაჟის დედამ მომავალ რძალს წერილი მისწერა, რომლის წაკითხვისას ცრემლებს ვერ შეიკავებთ

​​რძლებსა და დედამთილებს შორის ურთიერთობები განსხვავებულია. ზოგიერთ ოჯახში სრული ჰარმონია სუფევს, ზოგიერთი რძალი და დედამთილი კი მეტისმეტად მტრულ დამოკიდებულებაში არიან ერთმანეთთან. სამი ვაჟის დედამ მომავალ რძალს წერილი მისწერა, რომელიც საკუთარ ბლოგზე განათავსა. ემოციურმა წერილმა უდიდესი გამოხმაურება ჰპოვა. ქალბატონები არ მალავდნენ, რომ წერილის კითხვისას ცრემლების შეკავება ვერ შეძლეს. ჩვენს სტატიაში წერილს უცვლელად გთავაზობთ.

წერილი მომავალ რძალს

„ცოტა ხნის წინ ვიღაცამ მკითხა, როგორი მამაკაცები მინდა იყვნენ ჩემი შვილები, როდესაც გაიზრდებიან. ამ კითხვაზე ძალიან დიდხანს ვფიქრობდი. როდესაც ჩემს ვაჟებს ვუყურებ, ვხედავ, რომ ისინი პატარა ბიჭები არიან, თუმცა არ მსურს, რომ შვილები პატარა ბიჭებად აღვზარდო. მე მამაკაცებს ვზრდი, რომლებიც ერთ დღეს ქმრები და ​მამები გახდებიან. ჩემი ვალია ვასწავლო შვილებს ყველაფერი, რაც აუცილებელია, რომ იცოდნენ, რათა ისინი მზად იყვნენ სამყაროში საკუთარი როლის ღირსეულად შესრულებისთვის. ჩემს ვაჟებთან გატარებული ყოველი დღე ღმერთის საჩუქარია და მე უდიდესი სერიოზულობით ვეკიდები ამ პასუხისმგებლობას.

ძვირფასო მომავალო რძალო, მსურს რამდენიმე მნიშვნელოვანი რამ გითხრა. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი არ არის, რის თქმასაც ვისურვებდი, თუმცა სასაუბროდ ჩვენ ძალიან ბევრი დრო გვექნება. მე შენ ჯერ არ გიცნობ, მაგრამ უკვე მიყვარხარ, რადგან ერთ დღეს შენ ჩემს ვაჟს შეიყვარებ, ის კი სიყვარულით გიპასუხებს. გაივლის დრო და ეს პატარა ბიჭი შენი მეუღლე გახდება. ის ყოველთვის იქნება ჩემი, მაგრამ შენ ბევრ შემთხვევაში ჩაანაცვლებ ჩემს ადგილს.

ერთ დღეს შენი ხელი შეცვლის ჩემს ხელს, შენი თვალები სიმშვიდეს მოუტანს ჩემს ვაჟს, შენი გული კი იქცევა მის სახლად. ღამით სწორედ შენ გაჩუქებს ის კოცნას, შენ გაგიზიარებს მიზნებს და ოცნებებს, შენ დაამშვიდებ მას, როდესაც ცუდად იქნება. შენს ხელში იქნება ჩემი ვაჟის გული, რომელიც ძგერს ჩემს გულთან ახლოს, როდესაც საღამოობით ერთმანეთს ვეხუტებით.

შენ ყველაფერი ხარ შენი​ ოჯახისთვის, ისევე, როგორც ჩემი ვაჟები არიან ჩემთვის. ვისურვებდი, რომ მშობლები იყვნენ შენი მხარდამჭერები, გიცხადებდნენ ნდობასა და თანადგომას, გჩუქნიდნენ სიყვარულს. ვლოცულობ, რომ მშობლებმა, პირველ რიგში, საკუთარი თავის სიყვარული გასწავლონ, რადგან სხვაგვარად ვერ შეძლებ სხვა ადამიანის შეყვარებას. ვლოცულობ, რომ ყოველ დღე გაგრნობინონ თავი ღვთის საჩუქრად. ვლოცულობ, იგრძნო, რომ როდესაც ღმერთი გიყურებს, ის შენი სახით მის მიერ შექმნილ პრინცესას ხედავს. მე ჩემს ვაჟს ვზრდი მამაკაცად, რომელიც სწორედ ასეთი თვალებით შემოგხედავს.

ვლოცულობ, რომ იცოდე საკუთარი თავის ფასი და პატივისცემით ეპყრობოდე სხვებს. ვლოცულობ, არ გეშინოდეს იმის თქმა, რასაც ფიქრობ. კონსტრუქციული კრიტიკა ძალიან სასარგებლოა მამაკაცებისთვის.

მე არ შემიძლია ავიღო სრული პასუხისმგებლობა ჩემი შვილის ღირსებებსა და ნაკლოვანებებზე. ის თავად არის საკუთარი თავის ბატონი. მას აქვს ხასიათის თავისებურებები და უნიკალური თვისებები, რომელთა გაცნობას დროთა განმავლობაში აუცილებლად შეძლებ. ერთ დღეს შენ იქნები ადამიანი, რომელიც ყველაზე უკეთ გაიცნობს ჩემს ვაჟს. მიეცი მას შესაძლებლობა იყოს ის, ვინც არის. მე კი ვასწავლი ჩემს ვაჟს, რომ ასევე მოგექცეს შენც.

ვლოცულობ, რომ ერთად ყოფნით ორივენი უკეთესები გახდეთ. გპირდები, რომ გაგიზიარებ ჩემს ცოდნას, საიდუმლოებებს, რომელიც ვიცი მის შესახებ, რათა დაგეხმარო მის სიყვარულში. მე მოგანდობ შენ ჩემი შვილის გულს, ისევე როგორც შენ მიანდობ მას საკუთარს. ჩემთვის ეს ცარიელი სიტყვები არ არის და იმედი მაქვს, რომ არც შენთვის იქნება. მე ჩემს ვაჟს ვზრდი მამაკაცად, რომელსაც ეცოდინება, რომ ქალის გული შეუფასებელია და თუ მას დაამსხვრევ, ის უკვე აღარასდროს იქნება ისეთი, როგორიც იყო.

არ მინდა ჩემი ვაჟი ის მამაკაცი იყოს, რომელიც გულს გატკენს. მე მას ვზრდი მამაკაცად, რომელიც მთელი ცხოვრების მანძილზე გაგიფრთხილდება შენ და გაუფრთხილდება თქვენს სიყვარულს. მე მას ვასწავლი შენს დაფასებას და ​პატივისცემას, რომელიც ურთიერთობაში ორმხრივი უნდა იყოს.

მე ვცდილობ ჩემი ვაჟები ძლიერები და ამავე დროს მგრძნობიარეები გავზარდო, მამაცები, მაგრამ თავმდაბლები. მსურს ჩემს ვაჟებს ძლიერი გული ჰქონდეთ, მაგრამ არ ეშინოდეთ დახმარების თხოვნა, იყვნენ ლიდერები და აღიარებდნენ ავტორიტეტებს. ვლოცულობ, ჩემი ვაჟი აცნობიერებდეს იმ პატივს, რომელსაც მას შენთან ყოფნა მიანიჭებს. ვლოცულობ, რომ ის ღირსეულად გემსახუროს, შენ კი არ ისარგებლო ამით ბოროტად.

ვლოცულობ, რომ ჩემს ვაჟს ესმოდეს თავისი ვალდებულებები, იყოს მოწესრიგებული, გულწრფელი, ერთგული და მხიარული ადამიანი. ვლოცულობ, რომ ის ყოველთვის მიიწევდეს თავისი ოცნებებისკენ და არაფერი ეღობებოდეს წინ. ვლოცულობ, რომ ერთმანეთისთვის არასდროს იქცეთ წინაღობად.

მთელი ჩემი ძალები ჩემი ვაჟის​ დამოუკიდებელ ადამიანად აღზრდას მოვახმარე, რათა ის შენში დედას არ ეძებდეს. ამ როლს მეც სავსებით კარგად ვუმკლავდები. მე ვასწავლი ჩემს შვილს, რომ შენც ხარ ვიღაცის შვილი, რომელიც უპირველესად ღმერთს და მშობლებს ეკუთვნის, შემდეგ კი მას.

ვლოცულობ, რომ შენი სიყვარული ჩემი ვაჟისადმი ყოველდღიურად გაიზარდოს და იყოს ზღვარდაუდებელი. ვლოცულობ, რომ მასაც ასევე ძლიერად უყვარდე. ვლოცულობ, რომ ორივემ ერთად შექმნათ თქვენი ცხოვრება და არასდროს დაივიწყოთ, როგორ შეძელით ამის გაკეთება. იყავით ძლიერები ერთად. თქვენ მთელი ცხოვრება დაგჭირდებათ ერთმანეთი. მართალია, ჩემს ვაჟს ვასწავლი, რომ ის შენთან სურვილის გამო უნდა იყოს და არა საჭიროების, მაგრამ ზოგჯერ მას ძალიან დასჭირდები, ის კი შენ დაგჭირდება. ამ დროს ​აუცილებლად იყავით ერთმანეთის გვერდით.

​გიყვარდეთ ერთმანეთი, დაეხმარეთ ერთმანეთს, აირჩიეთ ერთმანეთი!

თანაცხოვრება ყოველთვის მარტივი არ არის. შესაძლოა, ერთ დღეს შენს მეუღლეს შეხედო და დაეჭვდე შენ მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებში. ვლოცულობ, რომ ამ დროს გაიხსენო ფუნდამენტი, რომელზეც დგას თქვენი ურთიერთობა და გააცნობიერო, რატომ აირჩიე მის გვერდით ცხოვრება.

გპირდები, რომ ჩემს შვილს ვასწავლი, როგორ იზრუნოს საკუთარ თავზე, როგორ გარეცხოს ჭურჭელი, ტანსაცმელი და არ მოგიხდეს ყველაფრის მარტო კეთება. მე მას ვასწავლი, რას ნიშნავს იყო პარტნიორი. მე მას ვასწავლი გულახდილობას და საიდუმლოებების შენახვას. მე მას ვასწავლი შენ მიერ ნათქვამი სიტყვების სწორად გაგებას და შენს მხარდაჭერას, შენს დანახვას, შენს სიყვარულს.

კიდევ ბევრი წელი გაივლის, ვიდრე ჩვენ ერთმანეთს შევხვდებით, მაგრამ მე ყოველდღიურად ვილოცებ შენთვის. მე შენ მეყვარები და როდესაც შეგხვდები, უფრო ძლიერად შეგიყვარებ, რადგან შენ ჩემი ვაჟი გეყვარება და ჩემი შვილი გახდები.

მომზადებულია ​adme-ru - ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

დედას, რომელიც ძალიან დაიღალა
​დედას, რომელიც ძალიან დაიღალა და სააბაზანოში ჩაკეტილი ჩუმად ტირის, დედას, რომელიც სააბაზანოს გარდა სხვა ადგილს ვერ პოულობს, სადაც დამშვიდებას შეძლებს. ის ტირის, რადგან დაღლილობისგან აღარ იცის, როგორ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სამ წლამდე ასაკის ბავშვებს უკვე უნდა გამოვუმუშაოთ პასუხისმგებლობის გრძნობა,“ - ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

„სამ წლამდე ასაკის ბავშვებს უკვე უნდა გამოვუმუშაოთ პასუხისმგებლობის გრძნობა,“ - ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე გადაცემაში „პირადი ექიმი“ ბავშვებში პასუხისმგებლობის უნარის განვითარების შესახებ საუბრობს:

„ადრეულ ასაკში საძირკველის ჩაყრის გარეშე, შეუძლებელია, რომ უნარების განვითარება დავიწყოთ მოგვიანებით. ჩვენდა სამწუხაროდ ეს ასეა, რაც სპეციალისტებსაც ურთულებს შემდგომში საქმეს. ბუნებრივია, ადრეული ასაკის ბავშვს იმავე ენით ვერ დაველაპარაკებით, რომლითაც 14-15 წლის ასაკის ბავშვებს. არსებობს გარკვეული ორიენტირები, ხრიკები, ქცევის მოდელი, რომელიც უნდა დავიცვათ ადრეული ასაკიდან. ეს უნდა იყოს ბუნებრივი, მყარი და საიმედო ბაზა შემდგომ ახალ-ახალ გამოწვევებთან გამკლავებისთვის. თქვენ წარმოიდგინეთ, სამ წლამდე ასაკის ბავშვებსაც გარკვეულ ქმედებებთან მიმართებაში უკვე უნდა გამოვუმუშაოთ პასუხიმგებლობის გრძნობა. ეს თითქოს, ერთის მხრივ, ღიმილის მომგვრელია. მას უნდა შეეძლოს კონკრეტული საქციელის გამო დანაშაულის აღიარება. ბუნებრივია, ჩვენ მიერ საყვედურის თქმის ფორმა უნდა განსხვავდებოდეს, მაგრამ მან უნდა აღიაროს, რომ ცუდად მოიქცა. თუ მან მოხატა კედელი, უნდა მივიდეს იმის აღიარებამდე, რომ ხატვისთვის არსებობს სახატავი ფურცლები. უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვმა გააცნობიერა თავისი ცუდი საქციელი.“

თამარ ედიბერიძის თქმით, მშობელმა ბავშვს სხვისი საკუთრების პატივისცემა უნდა ასწავლოს:

„თუ ბავშვი სხვის ნივთს აზიანებს, უნდა ავუხსნათ, რომ ეს ნივთი არ არის მისი. საკუთარ ნივთს, შეიძლება, უფრო თამამად მოეპყრას ადამიანი, თუმცა მის გაფრთხილებასაც აქვს თავისი წესები. ის, რაც სხვისია, არ შეიძლება ავიღო დაუკითხავად. უნდა ვიკითხო, მაქვს თუ არა ამის უფლება. ის, რაც სახლში ბევრჯერ ამიხსნეს, მაგ. წიგნს დახატვა აფუჭებს, უნდა გავიგო და სხვისი ნივთი არ უნდა დავაზიანო.“

თამარ ედიბერიძე აღნიშნავს, რომ ბავშვს პასუხისმგებლობის გრძნობას ადრეული ასაკიდანვე თუ არ ჩავუნერგავთ, შესაძლოა, შემდეგ ძალიან გვიანი აღმოჩნდეს:

„ბავშვის ასაკის მატებასთან ერთად შინაარსი და კონტექსტი იცვლება. თუ მანამდე ბავშვს პასუხისმგებლობაზე არ ვესაუბრებოდით, რა თქმა უნდა, დავაგვიანეთ. მოზარდობის ასაკი საკმაოდ რთული ეტაპია. რთული არა მხოლოდ ჩვენთვის, მშობლებისთვის, არამედ, პირველ რიგში, ბავშვებისთვის. მათ ძალიან უჭირთ ამ ეტაპის გადალახვა. ეს არის ძალიან ბობოქარი პერიოდი, ჰორმონალურად, შინაგანად. საკუთარი თავის აღქმა პრაქტიკულად მთლიანად იცვლება. ჩვენ გვინდა, რომ შვილები თავისუფალ პიროვნებებად აღვზარდოთ. თავიდანვე ყველა უნდა ვაცნობიერებდეთ, რომ ჩემი თავისუფლება მთავრდება იქ, სადაც იწყება სხვისი პირადი სივრცე. საერთო სივრცეში ქცევის განსხვავებული წესებია, უბრალოდ ეს წესები არის მოლაპარაკებაზე დამოკიდებული. შენი სახლის კედლების დაზიანებისას უნდა იცოდე, რომ ეს შენი სახლია, მაგრამ კედლები ყველასია. შესაბამისად შენ ერთპიროვნულად ვერ გადაწყვეტ, აქ დახატავ, თუ იქ დახატავ.“

თამარ ედიბერიძის თქმით, ბავშვებთან სამხედრო წესებით ვერ ვიხელმძღვანელებთ:

„ბუნებრივია, სამხედრო წესები პატარებთან არ მუშაობს. უფროსების პასუხისმგებლობაა ბავშვისთვის ისეთი გარემოს შექმნა, რომ მას დაზიანების სურვილი არ გაუჩნდეს და სხვაგან მიმართოს თავისი სურვილები და მისწრაფებები. არ ვამბობ, რომ ვიყვიროთ, ვიძალადოთ ან სასტიკად დავსაჯოთ ბავშვი, მაგრამ უნდა ავღნიშნოთ, რომ მან არასწორი საქციელი ჩაიდინა, არ გამოუვიდა ის, რასაც მისგან მოველოდით.“

„ალბათ, საქართველოში ძნელად მოიძებნება ოჯახი, სადაც მსგავსი რამ არ მომხდარა. ბავშვმა ფეხი წამოკრა რაღაცას და მაგიდას დაეჯახა. იმ წუთში მიცვივდნენ მშობლები, ოჯახის წევრები და ეუბნებიან: „ნუ გეშინია, ამ მაგიდამ გატკინა ხომ შენ? მოდი, ვცემოთ, ვცემოთ.“ ეს არის ყველაზე ცუდი, რაც შეიძლება პატარა ბავშვთან მიმართებაში გავაკეთოთ. ნახეთ, ბავშვს რას ვასწავლით, რომ შეიძლება შენი მოუქნელობა, შენი უხარისხო ქმედება დააბრალო სხვას, რომელიც რეალურად მსხვერპლია. მაგიდა სადაც დადგეს, იქ იდგა. მე წამოვედე ამ მაგიდას და ყველაფერი მას დავაბრალე, თან ვიძალადე კიდეც მასზე. თითქოს რა მოხდა, 3 წლის ბავშვს თუ ეს ვუთხარით, მაგრამ ეს ყველაფერი ილექება. 15-16-17 წლის აგრესიულ ქცევაში, შეიძლება, აღმოვაჩინოთ „ნაცემი მაგიდის“ ფენომენი. მოზარდი ნებისმიერი წინააღმდეგობის შემთხვევაში გამოავლენს აგრესიულ ქცევას. რა იქნებოდა სწორი 2-3 წლის ბავშვთან მიმართებაში? რა უნდა გაგვეკეთებინა? უნდა მივსულიყავით, გვეკოცნა და ტკივილი დაგვეამებინა. უნდა გვეთქვა, რომ სხვა დროს შორიდან შემოურბინოს მაგიდას. მეორე ვარიანტია, რომ მე გავწიო მაგიდა და სხვაგან დავდგა, რადგან ბავშვისთვის უსაფრთხო გარემო ვერ შევქმენი. ის, რომ ბავშვს აგრესია ჩამოვუყალიბე მაგიდის მიმართ, მომავალში ძალიან ცუდად დაგვიბრუნდება. მოზრდილ ასაკში ამან, შესაძლოა, ცუდი გამოძახილი ჰპოვოს,“ - აღნიშნავს თამარ ედიბერიძე. 


წაიკითხეთ სრულად