Baby Bag

„გააცანით თქვენი თავი შვილებს, გაიცნონ თქვენი სიღრმე, თქვენი წარსული,“ - შალვა ამონაშვილი

„გააცანით თქვენი თავი შვილებს, გაიცნონ თქვენი სიღრმე, თქვენი წარსული,“ -  შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა სახლში დარჩენილ ბავშვებთან ერთად დროის საინტერესოდ გატარებისთვის მშობლებს მეტი გულახდილობისკენ მოუწოდა. მისი თქმით, უფროსებმა შვილებს საკუთარი თავი უკეთ უნდა გააცნონ:

„ჩემო ძვირფასებო, ახლა ისეთი დრო დაგვიდგა, ​როდესაც ბავშვი უფრო დიდხანს არის სახლში. ვუყურებთ როგორ მიეჯაჭვა კომპიუტერს, როგორ იქცევა და ა.შ. ბავშვიც უფრო დიდხანს შემოგვყურებს ჩვენ. ერთობის სიძნელე რაღაც პრობლემად იქცევა ჩვენთვის. ბავშვები ისე არ იქცევიან, როგორც ჩვენ გვინდა, მაგრამ ბავშვებს რომ ჰკითხოთ, არც მშობლები იქცევიან ისე, როგორც მათ უნდათ. რა გავაკეთოთ ჩვენ, ვისარგებლოთ ამ მდგომარეობით თუ ჩავყვეთ, რაც არის ეს არის?! უნდა ვისარგებლოთ, რასაკვირველია. პირველ რიგში, რას გირჩევდით, იცით?! გააცანით თქვენი თავი თქვენს შვილებს. გგონიათ, რომ თქვენი შვილები გიცნობენ თქვენ? რას ფიქრობთ, როგორ ცხოვრობთ, რა განცდები გაქვთ, საითკენ გინდათ წაიყვანოთ ოჯახი, ​ცხოვრებისგან რა გინდათ მიიღოთ, რას ვერ იღებთ და რა წარმატებას ელით, გგონიათ, რომ ეს იციან თქვენმა ბავშვებმა?! მათ ეს არ იციან. იციან, რომ მამა ხარ, დედა ხარ, ხან კანფეტებით გაახარებ, ხან საყიდლებით და ა.შ.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვმა მშობელი სიღრმისეულად გაიცნოს:

„გააცანით თქვენი თავი შვილებს, გაიცნონ თქვენი სიღრმე, თქვენი მშობლები გაიცნონ, თქვენი წარსული გაიცნონ, ფესვები უნდა გაიცნონ, გვარი გაიცნონ თქვენი. მე არ ვიცი ამას როგორ გააკეთებთ. ​ლექციები კი არ უნდა უკითხოთ ბავშვს, მაგრამ რაღაც საუბრები ჩაუტაროთ. ქუჩაში გაისეირნებთ თუ პარკში, ელაპარაკეთ ამაზე ბავშვებს, რომ ბავშვმა პირი დააღოს და თქვას: „მამა, შენ ასეთი რაღაცები გქონია ცხოვრებაში, ასეთი განცდები გქონია?! დედა, რამდენისთვის გაგიძლია შენ თურმე?!“ მამებისთვის ბიჭები პირველი მეგობრები არიან. სხვა მეგობრები, რომლებიც თქვენ გყვანან, მეორადია. დედებისთვის ქალიშვილები პირველი დობილები არიან. სხვა დობილებმა მეორე ადგილზე გადაინაცვლონ.“

შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, ბავშვებს კეთილშობილური ქცევის მაგალითი ხშირად მისცენ:

„არ ეცადოთ, რომ ბავშვი თქვენს ჭკუაზე ატაროთ. ახლა არ მკითხოთ, მაშ თავის ჭკუაზე იაროსო?! ​არც თქვენს ჭკუაზე უნდა ატაროთ ბავშვი და არც თავის ჭკუაზე. მარტო დაანახეთ რაც შეიძლება ბევრი კეთილშობილი ქცევა, დაანახეთ თქვენი მოთმინება, თქვენი სიყვარული, თქვენი განცდები. უჩვენეთ ეს, ნახოს ბავშვმა, როგორ აკეთებთ თქვენ მის მაგივრად საქმეს, როგორ ჩაიკარით თქვენ გულში მისგან შეურაცხყოფა. მან ეს უნდა დაინახოს ბევრი, რომ თავის სინდისს მიადგეს ბოლოს. უცბად კი ვერ მიადგება, ათასი მაგალითი უნდა დაინახოს, ათასჯერ მარცხი უნდა განიცადოს, რომ ერთხელ თქვას, თურმე რა დედა მყოლიაო, სირცხვილი არ არის, ასე რომ ვიქცევიო?! ხდება ხოლმე ასეთი რამ. მე ჩემს ბავშვობაში ეს ბევრჯერ განვიცადე. ამან უფრო გამზარდა, ვიდრე ვიღაცების თითის ქნევამ. ბავშვები არ ატაროთ თქვენს ჭკუაზე, მათაც მოუსმინეთ, როგორც თქვენ გინდათ, რომ მოგისმინონ. დაჰყევით ზოგჯერ მათ ნებას.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, ბავშვებისთვის ხმაური ცხოვრების წესია, რაც მშობელს არ უნდა აღიზიანებდეს:

„ბავშვების ხმაურს უნდა გაუძლოთ. როდესაც ორი ბავშვია სახლში, რასაკვირველია, რაღაც ძვრები იწყება. თუ სამია, მთელი მიწისძვრაა. ოთხი და ხუთი ბავშვი თუა, ამოიფრქვევა ყველაფერი. ​ბავშვები იმიტომ კი არ ხმაურობენ და ყვირიან, რომ თქვენ ნერვები მოგიშალონ. ეს მათი ცხოვრების წესია. ამ ცხოვრებაში ისინი ადამიანები ხდებიან. ეს ყველაფერი არ დაიწუნოთ. არ თქვათ: „ახლავე ხმა ჩაიკმიდეთ, ოთახებში შებრძანდით!“ კარგია, რომ მამამ მათთან ერთად იცელქოს, იხმაუროს. დედა ვითომ აწყნარებს. ეს ყველაფერი პედაგოგიკაა. ჩაჰყევით ბავშვების ქცევა-ყოფას, შეერიეთ მათში. ბავშვი გახდით, რომ იმათ მამა დაინახონ თქვენში. ვიდრე თქვენ ბავშვობას არ დაიწყებთ ბავშვთან, ის თქვენ როგორც მამას ვერ დაგინახავთ. იქნებით მხოლოდ კაცი, რომელიც იმუქრება, ბრაზობს და პირველი სიტყვა მასზეა მინდობილი. ასეთ მამას რაღაც დროს შვილი გაექცევა, დაშორდება.“

შალვა ამონაშვილმა აღნიშნა, რომ ბავშვებთან ერთობლივი საქმიანობა და მათთან ერთად თამაში, ურთიერთობას მნიშვნელოვნად აუმჯობესებს:

„გამონახეთ ერთობლივი საქმიანობის გზები. თამაშობთ თქვენს შვილებთან ჭადრაკს?! ხან უნდა შეეხვეწო: „​შვილო, დავიღალე, აღარ შემიძლია, მოდი, ჭადრაკი მეთამაშე. დამეხმარე რა, შენი ჭირიმე!“ ვითომ იმას იშველიებთ. გაისეირნეთ ბავშვთან ერთად, მონახეთ რაღაც მშვიდი ადგილი, რაღაც ეჩურჩულეთ ერთმანეთს, რაღაცები გაანდეთ. ერთად გადით სადღაც, დაიკარგეთ ტყეში.“

„მიხედეთ იმასაც, რამდენად ნამდვილად მამები ხართ და დედები ხართ. ახლანდელი ბავშვი სინათლის ბავშვიაო, იტყვიან ხოლმე. ​სხვა ჯიშის ბავშ​ვები იბადებიან ახლა. ამ სხვა ჯიშის ბავშვებს სხვანაირი მამები და დედები უნდათ. თუ ბავშვს ხშირად უქნევთ თითს, არ ვარგა, თუ ხშირად ეუბნებით: „არა,“ არ ვარგა. საჭიროა მეგობრობა, სულიერი ერთობა. როდესაც სულიერი ერთობა გაქვთ, მამის ნახევარი სიტყვაც კანონი ხდება,“ - აღნიშნულ თემებზე შალვა ამონაშვილმა „ამონაშვილის აკადემიის“ პირდაპირ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​ამონაშვილის აკადემია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვები უკვე ზღვარზე არიან, თუ ჩვენც მივემატეთ მათ, რა ვითარება შეიქმნება ოჯახში?! რომ ა...
​აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი პანდემიის პირობებში მშობლებსა და მასწავლებლებს ბავშვებთან ურთიერთობის გაუმჯობესებისთვის საინტერესო რჩევებს აძლევს. ის აღნიშნავს, რომ კორონავირუსის პანდემიის პირობებში მაქ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

7 აკრძალული ფრაზა, რომელიც ბავშვს არ უნდა უთხრათ

7 აკრძალული ფრაზა, რომელიც ბავშვს არ უნდა უთხრათ

მშობლებს შვილების წინაშე უდიდესი პასუხისმგებლობა ეკისრებათ. ბავშვთან საუბრისას სიტყვების სიფრთხილით შერჩევა აუცილებელია. ერთმა არასწორმა ფრაზამ, შესაძლოა, მთლიანად შეცვალოს ბავშვის წარმოდგენები სამყაროზე და მის განვითარებას ხელი შეუშალოს. ჩვენს სტატიაში იმ შვიდ ფრაზას გაგაცნობთ, რომელიც ბავშვს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა უთხრათ.

1. „უფროსებს უნდა დაუჯერო!“

ბავშვს თუ ეტყვით, რომ მან უფროსებს უნდა დაუჯეროს, ის გადაწყვეტს, რომ ნებისმიერი უფროსი ადამიანი ჭკვიანი და სამართლიანია. ის ჩათვლის, რომ უცნობ ადამიანებსაც უნდა ენდოს. ბავშვი ვერ იგრძნობს საფრთხეს, რომელიც, შესაძლოა, უცხოსგან ემუქრებოდეს. ​უმჯობესია, თუ ბავშვს ეტყვით: „მშობლებს უნდა დაუჯერო!“ ამ შემთხვევაში ის გააცნობიერებს, რომ ნებისმიერი ზრდასრული ადამიანი სანდო არ არის და ყველას უპირობოდ არ უნდა დაუჯეროს.

2. „ნუ ხარ ძუნწი!“

ბავშვს თუ ხშირად გაუმეორებთ, რომ ის ძუნწია, პატარა გადაწყვეტს, რომ მან ყველას ყველაფერი უნდა გაუნაწილოს ან დაუთმოს, რაც მორჩილი ხასიათის ჩამოყალიბებას განაპირობებს. სამომავლოდ ის მარტივად დათმობს საკუთარ ფასეულობებს და მისწრაფებებს, თუ იგრძნობს, რომ სხვები ამისკენ უბიძგებენ. უმჯობესია, თუ ბავშვს ეტყვით: „იქნებ მეგობარს მისცე შესაძლებლობა, რომ ცოტა ხნით შენი სათამაშოთი ითამაშოს? იქნებ თოჯინები გაგეცვალათ?“ ბავშვს უფლება მიეცით, რომ საკუთარ ნივთებს ისე მოექცეს, როგორც სურს. თუ ბავშვი წინააღმდეგია, რომ სათამაშო სხვას დაუთმოს, ამის გაკეთებას ნუ აიძულებთ.

3. „ეს ვინ გასწავლა?“

როდესაც ბავშვი ცელქობს და მას მსგავს კითხვას უსვამთ, ის ფიქრობს, რომ მის ნეგატიურ ქცევაზე პასუხისმგებელი თავად არ არის. ბავშვი ჩათვლის, რომ მის ქცევაზე პასუხს მშობლები აგებენ. ​უმჯობესია ბავშვს ჰკითხოთ: „რატომ მოიქეცი ასე?“ ის თავად გეტყვით ნეგატიურად სხვების მიბაძვის გამო მოიქცა, თუ საკუთარი ნებით. ბავშვს თავისი ქცევის მიზეზების ახსნის შესაძლებლობა მიეცით.

4. „შეხედე, რა კარგი ბავშვია!“

ბავშვის თანდასწრებით მის თანატოლებს ხშირად თუ შეაქებთ, ის გადაწყვეტს, რომ თავად სათანადოდ კარგი არ არის. თუ ბავშვს სხვებს ადარებთ, მას თვითშეფასება უქვეითდება. თუ სხვები გარკვეულ საქმეს თავს თქვენს შვილზე უკეთ ართმევენ, ბავშვი გაამხნევეთ და უთხარით: „მე შენ მიყვარხარ! ამის გაკეთება შენც შეგიძლია!“ ყურადღება თქვენი შვილის შესაძლებლობებზე გაამახვილეთ.

5. „სახლში დაგელაპარაკები!“

​ამ ფრაზის მოსმენა ბავშვს აშინებს. ის ფიქრობს: „შეიძლება, მშობლებმა რაიმე მატკინონ, მეშინია და არ მინდა სახლში წავიდე.“ მშობლების მოსიყვარულე დამოკიდებულება მუქარით ჩანაცვლდება, ხოლო სახლი სახიფათო სივრცედ იქცევა, რომელიც ბავშვს არ მოსწონს. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, უმჯობესია უთხრათ: „მინდა გითხრა, რატომ ვარ გულნატკენი!“ თქვენს გრძნობებზე საუბარი ბავშვს უბიძგებს, რომ მომავალში უკეთ მოიქცეს.

6. „ჯერ პატარა ხარ, ვერ გაიგებ!“

თუ ბავშვი უხერხული კითხვით მოგმართავთ, მას უხეშად არ უნდა უპასუხოთ. ის ამ კითხვაზე პასუხის პოვნას სხვა ადამიანთან შეეცდება, რომელიც, შესაძლოა, კომპეტენტური საერთოდ არ იყოს. უმჯობესია, თუ ბავშვს მსგავს პასუხს გასცემთ: „ახლა ამ კითხვაზე პასუხს ვერ გაგცემ, ფიქრისთვის ცოტა დრო მომეცი!“ მსგავსი პასუხის მოსმენის შემდეგ ბავშვს თქვენ მიმართ მეტი ნდობა გაუჩნდება.

7. „ტირილი შეწყვიტე!“

ამ სიტყვების მოსმენის შემდეგ ბავშვი გადაწყვეტს, რომ ​ემოციების გამოხატვა ცუდია. ის საკუთარ თავში ჩაიკეტება და გარკვეული დროის შემდეგ დაფარულ განცდებს აგრესიული ფორმით გამოხატავს. უმჯობესია ბავშვს უთხრათ: „მითხარი, რა გაწუხებს, რატომ ტირი? რამემ ხომ არ შეგაშინა, რამე გტკივა?“ მსგავსი კითხვა ბავშვს თქვენთან სასაუბროდ განაწყობს, რაც მას ემოციების გამოხატვაში დაეხმარება.

მომზადებულია ​Brightside.me-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

წაიკითხეთ სრულად