Baby Bag

„ოთხი თვის ასაკში უკვე შეგვიძლია, რომ კოვზით კვება წავახალისოთ,“ - ოკუპაციური თერაპევტი ნინო ჭუმბურიძე

„ოთხი თვის ასაკში უკვე შეგვიძლია, რომ კოვზით კვება წავახალისოთ,“ - ოკუპაციური თერაპევტი ნინო  ჭუმბურიძე

ოკუპაციურმა თერაპევტმა ნინო ჭუმბურიძემ ბავშვებში მნიშვნელოვანი უნარ-ჩვევების განვითარების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მსგავსი ჩვევების განვითარება ადრეული ასაკიდან უნდა დავიწყოთ:

„ჩვევების გამომუშავებას ვიწყებთ ძალიან ადრეული ასაკიდან. ​დამოუკიდებელი ცხოვრებისთვის საჭირო უნარებზე როდესაც ვსაუბრობთ, ვგულისხმობთ: ხელების დაბანას, კბილების გამოხეხვას, ჩაცმა-გახდას, ტუალეტის მოხმარებას და ა.შ. მაგალითად ავიღოთ კვება. კვებას არ აქვს ის ოქროს ასაკი, საიდანაც უნდა დავიწყოთ დამოუკიდებლად კვებაზე მუშაობა. როდესაც ჩვილობისას ბოთლიდან იკვებება ბავშვი , დავადებინოთ ხელი, რომ შეიგრძნოს ტემპერატურა, მოძრაობები, რომელსაც აკეთებს. ოთხი თვის ასაკში უკვე შეგვიძლია, რომ კოვზით კვება წავახალისოთ. დავაჭერინოთ ბავშვს ხელში კოვზი. შესაძლებელია ამ პერიოდში ბავშვი დამოუკიდებლად კოვზით ვერ ჭამდეს, მაგრამ ეჭიროს კოვზი ხელში და აბრახუნებდეს მაგიდაზე, ფაფაში დაასველოს და მეორე კოვზით დედა კვებავდეს ფაფით.“

​ნინო ჭუმბურიძემ მშობლებს ურჩია ბავშვისთვის უნარების სწავლებისთვის დრო გამონახონ, რათა მომავალში მეტი თავისუფალი დრო ჰქონდეთ:

„მშობლები მეუბნებიან: „არ გვაქვს დრო.“ ვიცი, რომ ყველას გვაქვს გადატვირთული გრაფიკი. ყოველთვის ვეუბნები მშობლებს, რომ ახლა გამოყოფილი ზედმეტი 20 წუთი ნიშნავს, რომ 2-3 თვის შემდეგ თქვენ გაქვთ გამოთავისუფლებული დრო, როდესაც ბავშვი დამოუკიდებლად შეჭამს საჭმელს. რა თქმა უნდა, არსებობს განვითარების ასაკობრივი ჩარჩო. თუ ბავშვი ოთხი თვის ასაკში კოვზით არ ჭამს, არ ნიშნავს იმას, რომ ეს ტრაგედიაა. ორი წლის ასაკში ბავშვი, შესაძლოა, დამოუკიდებლად ჭამდეს, თუმცა, შესაძლოა, სჭირდებოდეს გარკვეული ტიპის დახმარება.“

ნინო ჭუმბურიძემ აღნიშნა, რომ ბავშვებს წესები და ბრძანებები არ უყვართ და მათთან სხვაგვარი მიდგომაა საჭირო:

​ბავშვებს არ უყვართ წესები. არ უყვართ, როდესაც ვეუბნებით, რომ ეს უნდა გააკეთო, ეს არ გააკეთო. ყოველთვის ვთავაზობთ ორ ალტერნატივას. მაგალითად, ერთად დავალაგოთ. „მიდი, დაალაგე“ არასდროს იქნება ბავშვისთვის საინტერესო. ვუთხრათ: „მოდი, შენ ეს კონკრეტული ფერი ერთ კალათში ჩაყარე, მე მეორე ფერის სათამაშოებს ჩავყრი სხვა კალათში.“ ის, რომ ბავშვს ყოველდღე ვუმეოროთ: „გაიხეხე კბილები, დაიბანე ხელი,“ ძალიან მოსაწყენია მისთვის. ბავშვს ათამაშეთ ისეთი თამაშები, რომლებიც ხელს შეუწყობს კონკრეტული უნარ-ჩვევების განვითარებას.“

„ბავშვებს უმეტესობა სათამაშო უკვე მობეზრებული აქვთ. ასეთ შემთხვევაში მშობელს ვეუბნებით, რომ ​ბავშვს ყოველდღიურად გამოყენებადი საგნებით ეთამაშეთ. ხელთათმანები გაუბერეთ, შპრიცით დაასხით სხვადასხვა ფერის საღებავი ხელთათმანზე, უთხარით, რომ გარეცხოს. ყველაზე საყვარელი თამაშია ბავშვების, რომ ხელთათმანს ვუკეთებთ და საღებავებით იგივე მოძრაობები უნდა გააკეთოს, რასაც აკეთებს საპნის მოხმარების დროს. ყველაფერი დაისვრება, მაგრამ მერე ბავშვს ჩავრთავთ სახალისოდ გასუფთავების პროცესში. მას ვაძლევთ ჯაგრისს, რომ ჩამოწმინდოს ნიჟარა. ეს არის ხელის ძალიან კარგი მოძრაობები, რაც ბავშვს მერე ეხმარება კვებაში, კბილის გახეხვაში.,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო ჭუმბურიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

-ps-5325-pe

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაქორწინების შემთხვევაში კომფორტიც უნდა დათმოთ და ორი წელი იყოთ მარტო,“ - ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

„დაქორწინების შემთხვევაში კომფორტიც უნდა დათმოთ და ორი წელი იყოთ მარტო,“ - ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ მრავალწევრიან ოჯახში არსებული პრობლემებისა და კონფლიქტების შესახებ ისაუბრა:

„ყველა ოჯახს აქვს თავისი მიკროკულტურა. ამ კულტურების გამომუშავება ხდება ქორწინებიდან ორი წლის შემდეგ. ავიღოთ წყვილი, რომელმაც დაქორწინება გადაწყვიტა. წარმოვიდგინოთ, რა სხვაობები შეიძლება იყოს ერთის და მეორეს ოჯახებს შორის. არის ოჯახი, სადაც მამა რომ მოვა, მთელი ოჯახი მის გარშემო ტრიალებს. არის ოჯახი, სადაც მამა გინდ მოსულა, გინდ არ მოსულა, ყველა თავში უტყაპუნებს. ფინანსების საკითხი რომ ავიღოთ, არის ოჯახი, სადაც მამა ამოიღებს ფულს, მისცემს მეუღლეს, თვითონ დაიტოვებს სახარჯოს და იმით დადის. არის პირიქით, როდესაც სულ უნდა უთხრა, რომ აი, ამაში ფული მჭირდება. ამ დროს ის გეკითხება: „რად გინდა?“ არის ოჯახი, სადაც ნაგავს ყრის ქალი, კაცი არ ყრის. არის ოჯახი, სადაც ნაგავს სულ ყრის კაცი, ქალი არ ყრის.“

ზურა მხეიძემ ერთ-ერთი შემთხვევა განიხილა, როდესაც რძალს და დედამთილს ცოცხის დადებასთან დაკავშირებით სერიოზული კონფლიქტი ჰქონდათ:

„ერთი ნამდვილი ამბავია. დედამთილს და რძალს ჩხუბი ჰქონდათ ცოცხის დადებასთან დაკავშირებით. დედამთილი ეუბნებოდა, რომ ცოცხი დადე ტარით, იმიტომ, რომ დიდხანს ძლებს. გოგო მდიდარი ოჯახიდან იყო და ვერ გაიგო, რატომ გადაეკიდა და რატომ უნდა დაედო ტარით ცოცხი. ხომ წვრილმანს ვლაპარაკობ, მაგრამ ჩხუბები ამაზეა. იწყება გარჩევები, რომელი უფრო სწორია. საქართველოში განსაკუთრებით ერევა მშობელი. შვილს ეუბნება: „დედაშენი ისე არ იქცეოდა,"„მამაშენი ასე არ იქცეოდა.“ მის მეუღლეს ცალკე მრჩეველი ჰყავს. დაბნეული წავა და დაქალს ეკითხება, რომელიც გათხოვილია, შენთან როგორ არისო. ის სულ სხვა რამეს ეუბნება.“

„დაქორწინების შემთხვევაში კომფორტიც უნდა დათმოთ და ორი წელი იყოთ მარტო. თუ სხვებთან ცხოვრობთ და ძალიან კომფორტულად ხართ, მე გირჩევთ, რომ კომფორტი არ გინდათ, ჯერ ორი წელი ერთად იყავით. ამ ორი წლის განმავლობაში ყალიბდება თქვენი საკუთარი ნორმები, აცრილებივით ხართ. მერე სხვასთან რომ მიდიხართ, იმაზე კი არ იწყებთ ნერვიულობას, თქვენ ხართ არასწორი თუ არა. იცით, რომ ის ოჯახი ისეა, შენი ოჯახი ასეა,“ - აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო: ​„მეხსიერების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად