Baby Bag

„ბავშვი რომ ტირის და მშობელს ვურჩევთ: ხელში არ აიყვანო და ცალკე დააძინე, ეს არ არის რეცეპტი,“ - თამარ გაგოშიძე

„ბავშვი რომ ტირის და მშობელს ვურჩევთ: ხელში არ აიყვანო და ცალკე დააძინე, ეს არ არის რეცეპტი,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში გავრცელებული შიშების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს მარტო დაძინების შიშის მქონე ბავშვებთან საჭირო მიდგომები გააცნო:

„ამერიკულ კულტურაში მიღებულია, რომ ბავშვი ერთი თვის ასაკში უნდა დატოვო მარტო დასაძინებლად. ახალი გაიდლაინებით ამერიკელებმაც კი შეცვალეს მიდგომა. რატომ? იმიტომ, რომ მიჯაჭვულობა, ემოციური დამოკიდებულება გულზე მიხუტებით დაძინებით, არ გაწყდეს. ჩვენ გვჭირდება ოქროს შუალედი. ბავშვი რომ ტირის და მშობელს ვურჩევთ: ხელში არ აიყვანო და ცალკე დააძინე, ეს არ არის რეცეპტი.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მნიშვნელოვანია, რომ მშობლებმა ოქროს შუალედის პოვნა შეძლონ:

​არც ის არის რეცეპტი, რვა წლის ასაკში შენ გარეშე ბავშვს რომ არ ძინავს და გეუბნებიან, ერთად დაიძინეთო. რა არის ოქროს შუალედი? ორ წლამდე ასაკის ბავშვებში ეს არის ჩვეულებრივი ამბავი. ჩვეუნ უნდა ვეცადოთ, რომ მას ცალკე თავისი პატარა ადგილი ჰქონდეს. მან უნდა იცოდეს, რომ ეს არის მისი საწოლი. ჩვენ შეიძლება ვეცადოთ კიდეც, რომ ბავშვი თავის საწოლში დავაძინოთ, მაგრამ ის რომ იღვიძებს და შენთან მოძვრება, მიტინგი არ უნდა მოაწყო ამის გამო.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ ყველა ბავშვს არ აქვს მშობელთან ერთნაირი მიჯაჭვულობა და ინდივიდუალური მიდგომა მნიშვნელოვანია:

„ყველა ბავშვს ერთნაირი მიჯაჭვულობა არ აქვს. განსაკუთრებით ბიჭები დედებზე ძალიან მიჯაჭვულები არიან. ბავშვი გეუბნება, რომ ჩამიქრე სინათლე, უნდა ჩაუქრო. საბავშვო სანათების დაბალი შუქი საკმარისი შუქია. ბავშვს რომ რაღაც მოელანდოს, ეს ორიენტირი აქვს, დაცულია. ზოგი ბავშვი ამბობს, რომ აქ არ მინდა შუქი, სხვა ოთახში ამინთე და კარი დამიტოვე ღია. უნდა გააკეთო ეს. არის რაღაცები, რაშიც ჩვენ ბავშვს ვუყურებთ და მივყვებით. ისედაც ბევრ რაღაცებზე ვძალადობთ ჩვენ ბავშვებზე. ერთი და ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც ყველა მშობელმა უნდა იცოდეს, არის ის, რომ ​გაჯეტები და ტელევიზორები გამოიტანოს საბავშვო ოთახიდან. საძინელებელი ოთახი არის საძინელებელი ოთახი. ეს უნდა იყოს წესი. არც შენ უნდა გქონდეს თან ტელეფონი. მერე ბავშვი გეუბნება: აბა შენ რომ გაქვს?!“

„ყველა ბავშვი ინდივიდუალურია. ვიღაცას არ სჭირდება ბევრი რწევა. რომ ხედავ ​ბავშვს თავისით ეძინება, არ უნდა არწიო. ამიტომ სჯობს ბავშვი არ მივაჩვიოთ ხელში დაძინებას. არიან მძიმე ტემპერამენტის ბავშვები, რომლებიც თუ არ მიიხუტე, არ დაიძინებენ. ამას ვერ გაექცევი. მშობლები გეუბნებიან, რომ არ დამერწია, არ დაიძინებდა. ასეთი ბავშვი რომ გაიზრდება, ვნახავთ, რომ მას სენსორული პრობლემები აქვს. ის ასეთი იყო მაშინაც. მას ეს სჭირდებოდა,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თამარ გაგოშიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დღის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის შოუ“


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე​ დედების ჯგუფი“)

„ბავშვმა ადრეული ასაკიდანვე უნდა ისწავლოს თვითდამშვიდება და თვითჩაძინება,“ - ბავშვთა ნევრო...
​ბავშვთა ნევროლოგმა ნანა ტატიშვილმა ბავშვებში ძილის დარღვევის განვითარების მიზეზებზე ისაუბრა და აღნიშნული პრობლემის გენეტიკურ ხასიათს გაუსვა ხაზი:„ძილის დარღვევის დროს ძალიან ხშირია ოჯახური წინასწარგ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი? - საკითხის ფსიქოლოგიური ასპექტები

რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი? - საკითხის ფსიქოლოგიური ასპექტები
როგორ აიხსნება ფსიქოლოგიურად ხალხის შიში იმის შესახებ, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის განადგურებაა შესაძლებელი? - ამ საკითხზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოთერაპევტი, ტრენერი ნინო ვერხვიაშვილი.

- რატომ ჰგონია ხალხს, რომ ვაქცინაციით მსოფლიო მოსახლეობის ამოწყვეტაა დაგეგმილი, ფსიქოლოგიურად რა ფენომენია ეს?

- არა მარტო ჩვენთან, არამედ სხვა ქვეყნებშიც არის ტენდენცია, როდესაც ხალხი უარს ამბობს ვაქცინაციაზე, რადგან ვაქცინა ახალი შექმნილია და შესაბამისად, მოსახლეობა სიფრთხილით უდგება ამ საკითხს. 

კიდევ ერთი მიზეზი, რომელიც თქვენს კითხვაში გაჟღერდა, არის შიშის და ნდობის მომენტი, ეს ორი ფაქტორი წყვეტს, რამდენად წავა და აიცრება ადამიანი, გააჩნია, ვის ან რას უფრო ვენდობით.

ზოგადად, სოციუმის დაყოფა „ვაქსერებად“ და „ანტივაქსერებად“ ცოტა არ იყოს გადაჭარბებულია. „ანტივაქსერებში“ ძირითადად მოიაზრება ხოლმე ის ხალხი, რომელიც კატეგორიულად ეწინააღმდეგება ვაქცინაციას. თითქოს ზუსტად ისინი შეადგენენ მოსახლეობის იმ ნაწილს, რომლებსაც მიაჩნიათ, რომ ცივილიზაციას ვაქცინაციით საფრთხე ემუქრება. მთლად ასე არ არის, იმ ადამიანებშიც, რომლებიც არ არიან მომხრეები, რამდენიმე ჯგუფი გამოიყოფა. 

კვლავ ნდობის საკითხი მინდა შემოვიტანო იმიტომ, რომ არსებობენ ადამიანები, რომლებიც, როგორც უკვე ვთქვი, არ ენდობიან ვაქცინას და ჯანდაცვის სისტემას საკუთარი გამოცდილების ხარჯზე, ან იმ ინფორმაციის ხარჯზე, რაც ყოველდღიურად ვრცელდება, სადაც დიდი დოზით არის ასახული ვაქცინაციის უარყოფითი მხარეები. 

ასევე, არსებობს ჯგუფი საზოგადოებისა, რომლებიც განსაკუთრებით ზრუნავენ ფსიქიკურ, სულიერ ჯანმრთელობაზე და ენდობიან საკუთარ სხეულს, სიჯანსაღეს, რის გამოც ამბობენ უარს. ისინი, ძირითადად, ვაქცინის წინააღმდეგ არ მიდიან, უბრალოდ თვითონ არ თვლიან საჭიროდ, რომ აიცრან. 

აქვე გამოვყოთ კატეგორია, რომლებიც, პირიქით, არ ენდობიან საკუთარ სხეულს და მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება სრულად იყვნენ ვაქცინირებულები, მაინც შიშით უყურებენ ამ საკითხს, ასე ვთქვათ „დაპანიკებული“ ხალხის ჯგუფი.

კიდევ ერთი ჯგუფი, რომელსაც ხშირ შემთხვევაში რელიგიასთან აქვს მჭიდრო კავშირი და რომლებიც ჩიპების მოლოდინში არიან, ეს ყველაფერი კი ანტიქრისტესთან ასოცირდება, ზუსტად ამიტომ ენდობიან იმ ინფორმაციას, რომელსაც იღებენ მათთვის პატივცემული ადამიანებისგან. ანუ გააჩნია, ვის ენდობა ამ შემთხვევაში ადამიანი.

- როგორ შეიძლება ამ კუთხით ხალხის ნდობის მოპოვება და ეჭვებთან შებრძოლება?

- სიმართლე გითხრათ, მე დაგვიანებულად მეჩვენება ეს ყველაფერი, რადგან ადამიანებს გვახასიათებს ასეთი თავისებურება, რომ როდესაც მივიღებთ გადაწყვეტილებას, ისე განვეწყობით ხოლმე, რომ შემდეგ რითიც შეგვიძლია მხარს ვუჭერთ უკვე ჩამოყალიბებულ აზრს ამა თუ იმ საკითხზე, გვიყვარს, როდესაც მართლები ვართ. შესაბამისად, კარგი იქნებოდა, აქამდე მიღებულიყო ზომები, რათა სხვანაირად მიეღო მოსახლეობას ინფორმაცია. ვაქცინაციის პროცესის დაწყებიდან თვეები გავიდა და ჩვენ უკვე იმ ეტაპზე ვართ, როდესაც თითქმის ყველა ადამიანმა იცის, უნდა თუ არ უნდა აცრა. შესაბამისად, ვთვლი, ნდობის მოპოვებასთან დაკავშირებით ზომების მიღება დაგვიანებულია ან ძალიან რთული იქნება.

- სამედიცინო კუთხით ვიცით, რომ ინფორმირებაა საჭირო, თუმცა ფსიქოლოგიურად როგორ შეიძლება მივუდგეთ ამ საკითხს? ფაქტია, ძადატანება უკუშედეგს იძლევა.

- ერთადერთი ვერსია იქნებოდა ძალდატანებითი ვაქცინაცია, რა შემთხვევაშიც აიცრებოდნენ ადამიანები, რასაც პირადად მე ვერანაირად ვერ მივესალმები. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად