Baby Bag

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

რა განაპირობებს ბავშვების ტირილს საბავშვო ბაღში მიყვანისას?

205-ე საჯარო საბავშვო ბაღის დირექტორმა ია პატეიშვილმა იმ მიზეზებზე ისაუბრა, რომლის გამოც ბავშვებს უჭირთ ახალ გარემოსთან ადაპტაცია.

„ჩემი შვილები როცა პატარები იყვნენ, არასდროს არ მავიწყდება, როგორ მოვიწყვიტე გულიდან ატირებული ბავშვი, იქიდან მოყოლებული სულ ვღელავ, როდესაც ბავშვი ბაღში ატირებული მოდის. 

ჩემმა დაკვირვებამ ცხადყო რეგულაციებამდე რა განაპირობებდა ბავშვის ტირილს, ბაღში მიყვანის შემდეგ. ზოგიერთი მშობელი შემოდიოდა ბავშვთან ერთად და ჯდებოდა ჯგუფში, ჩვენ კი არ გვქონდა უფლება, მიგვეთითებინა, რომ არ შეიძლებოდა. მას შემდეგ, რაც აიკრძალა მშობლების შიდა სივრცეში შემოსვლა, უკეთეს მდგომარეობაში არიან, არა მარტო მათი შვილები, არამედ სხვა ბავშვებიც, ანუ ისინი ადაპტირდებიან სოციუმში ძალიან მალე. პატარები თვლიდნენ, რომ იტირებდნენ მანამ სანამ დედამისი იქნებოდა მათთან. ბავშვები, რომლებიც დედის გარეშე რჩებოდნენ და უყურებდნენ სხვას მშობელი ჰყავდა, ისინიც იწყებდნენ ტირილს“.

მისი თქმით, სანამ დედა და მამა ბავშვს ბაღში მიიყვანენ, უნდა ესაუბრონ, უთხრან, რომ იქ რომ მივა ძალიან კარგი გარემო და ბევრი ბავშვი დახვდება, რომლებიც მისი მეგობრები გახდებიან, პედაგოგები კი მისი დიდი მეგობრები იქნებიან:

,,რა თქმა უნდა, იქ უნდა დახვდნენ ძალიან კარგი აღმზრდელ-პედაგოგები, რომლებიც სითბოს და სიყვარულს არ დააკლებენ ბავშვს და ყველა პირობას შეუქმნიან, რათა ბავშვი მარტივად ადაპტირდეს,'' - აღნიშნა ია პატეიშვილმა. 

წყარო: ,,სხვა შუადღე"

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მნიშვნელოვანია, რომ ყველა დედამ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ მდგომარეობას... სტრესი, რომც დამალო, იგრძნობა, ჟონავს ეს ყველაფერი,“ - ნინო მარგველაშვილი

„მნიშვნელოვანია, რომ ყველა დედამ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ მდგომარეობას... სტრესი, რომც დამალო, იგრძნობა, ჟონავს ეს ყველაფერი,“ - ნინო მარგველაშვილი

ნეიროფსიქოლოგმა ნინო მარგველაშვილმა მშობლებს ურჩია, ორ წლამდე ასაკის ბავშვები სტრესულ ვითარებას მაქსიმალურად მოარიდონ:

„ჩვილებს და ორ წლამდე ასაკის ბავშვებს ყოველთვის ვეცადოთ, რომ ავარიდოთ მძიმე თემაზე საუბარი. სტრესის გამოხატვა, რომც დამალო, ეს ჩვენს სხეულში იგრძნობა, ჟონავს ეს ყველაფერი. მე რომ ჩემს შვილს ვეთამაშები, ამ დროს გული მიფანცქალებს და გონებით სხვაგან ვარ, ბავშვი გრძნობს ამ ყველაფერს. ის ვერ ხვდება, რა ხდება. მას ჰგონია, რომ ეს არის მისი ბრალი, რაღაცას ვერ აკეთებს კარგად, დედა ცუდად არის. შენ ხარ მისთვის მთავარი ფოკუსი. ბავშვი გრძნობს, რომ საფრთხე მოდის და მისი გონება ავტომატურად იწყებს ცვლილებას. ის იწყებს შფოთვას. შეიძლება უცებ რაღაც მოისროლოს. შენ გაოგნებული ხარ: „რატომ დააგდე ეს?“ შენ ბრაზდები, ჩხუბობთ, ის რომ ატირდება, მერე მიხვდები: „ვაი, რას ვაკეთებ?“ ჩაეხუტები შენს შვილს და შერიგდებით.“

ნინო მარგველაშვილის თქმით, ყველა დედამ უნდა მიაქციოს ყურადღება საკუთარ მდგომარეობას:

„მნიშვნელოვანია, რომ ყველა დედამ მიაქციოს ყურადღება საკუთარ მდგომარეობას. თუ გყავთ დამხმარე ადამიანი, პარტნიორი, მონაცვლეობა გააკეთეთ. თუ ხვდებით, რომ აღარ შეგიძლიათ, სთხოვეთ მეორე ადამიანს: გთხოვ, შენ იყავი დღეს. ჩამანაცვლე, სანამ მე საკუთარ თავზე ვიზრუნებ.“

ნინო მარგველაშვილმა მიმდინარე ომის პირობებში ბავშვებთან კომუნიკაციის მნიშვნელობასაც გაუსვა ხაზი.

„ფილმი მახსენდება „ცხოვრება მშვენიერია.“ იქ მამა ცდილობს თამაში იყოს ყველაფერი. ის კი არა, რომ გავჩუმდეთ. მან მნიშვნელობა მიანიჭა მოვლენებს სხვანაირი ბავშვისთვის. პირველ რიგში, ბავშვებს კითხვები დავუსვათ: „რა იცი ამის შესახებ?“ მთავარია, რომ ერთად ვართ და ვიპოვით გამოსავალს, ვეხმარებით ერთმანეთს. ადამიანებისთვის ერთმანეთი არის ძალიან დიდი ძალა. მოქმედებაში რომ ხარ, ძალა გაქვს. იქ ვერ გრძნობ რაღაცებს. მერე რომ დამთავრდება, უსაფრთხო ბუნაგს რომ იპოვით, სიტყვებიც არ გჭირდება მერე. შეიძლება, ჩახუტებულები იწვეთ ჩუმად,“- აღნიშნულ საკითხზე ნინო მარგველაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დილა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დილა“

წაიკითხეთ სრულად