Baby Bag

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების​ ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს სჭირდება, რომ მამის ხატი არ იყოს ნეგატიური...მშობლის ხატი ძალიან მნიშვნელოვანია,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვისთვის მშობლის ხატის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მე ხშირად ვამბობ ხოლმე, რომ ძალიან მნიშვნელოვანია, რა ხატი აქვს ბავშვს მამის ან დედის. პასუხი ხშირად არის, რომ ბავშვი თვითონ მიხვდა, რომ მამა ან დედა არის ცუდი, მე არაფერი მითქვამს მისთვის ცუდი. თუ არაფერი უთქვამთ მშობლებს პირადად მისთვის, ბავშვს ესმის, რომ მშობლები ასე მეტყველებენ, ასეთ რამეს ამბობენ. ბავშვს ესმის მაშინ, როდესაც ძინავს, მაშინ, როდესაც თამაშობს, როდესაც არ არის სახლში, მაშინაც ესმის. ის გრძნობს, ემოციური ველი აქვს ასეთი.“

მარინა კაჭარავამ ერთ-ერთი ბიჭის შემთხვევის შესახებ ისაუბრა, რომელსაც მამის ნეგატიური ხატის გამო ფსიქოლოგიური პრობლემები ჰქონდა:

„იყო ასეთი შემთხვევა, 16 წლის ბიჭი იყო, მამა მისთვის იყო მთლიანად შავი ლაქა ცხოვრებაში. ამ ბიჭს ჰქონდა ხასიათის შიზოიდური ხაზები. დედამისს ვკითხე, ჰქონდა თუ არა შვილისთვის მამაზე რაიმე მოყოლილი. დედამ მიპასუხა: „მამამისი არაკაცია“ და რა უნდა მქონდეს მოყოლილი.“ ბავშვს მივეცი დავალება, რომ მამაზე 10 დადებითი თვისება მოეფიქრებინა. მან მითხრა, რომ არცერთი დადებითი თვისება არ ჰქონდა მამას. ეს არ სჭირდება მამას,​ ეს სჭირდება ბავშვს, რომ მამის ხატი არ იყოს ნეგატიური. რომ მოვიდა ეს ბიჭი, ძალიან ბევრი რამ ჩამოთვალა. თურმე მამა იყო ნიჭიერი, კარგი პროფესიონალი, კარგი მეგობარი, იუმორის გრძნოობით.“

„რაღაც, რაც ხელმოსაკიდი არის, ის ბავშვისთვისთვის უნდა იყოს შეთავაზებული. მესმის, რომ მშობელი თვითონ გაბზარებულია, შეურაცხყოფილია შეიძლება, მაგრამ ბავშვი თავის თავს აბრალებს ამას. მას ჰგონია, რომ ეს მის გამო მოხდა. დედასთანაც აღარ აქვს კარგი ურთიერთობა. ავტორიტეტი არ არსებობს მისთვის, არაფერი წმინდა აღარ არსებობს,” - აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“

წაიკითხეთ სრულად