Baby Bag

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების​ ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„იდეალური ოჯახი ელოდება სიკეთეს, რომელიც მოვა მომავლიდან ღვთაებრივ გეგმაზე დაყრდნობით,“- ფსიქოანალიტიკოსი რეზო კორინთელი

„იდეალური ოჯახი ელოდება სიკეთეს, რომელიც მოვა მომავლიდან ღვთაებრივ გეგმაზე დაყრდნობით,“- ფსიქოანალიტიკოსი რეზო კორინთელი

ფსიქოანალიტიკოსმა რეზო კორინთელმა იდეალური ოჯახის შესახებ ისაუბრა და მისი დამახასიათებელი ნიშნები დაასახელა:

„ავსტრიაში იყო კონგრესი ოჯახურ ფსიქოთერაპიაზე. ინდუსები იყვნენ კონგრესზე. მათ თქვეს, რომ სჯობს ოჯახის დანგრევის პრევენცია მოახდინოთ, ვიდრე დანგრეული ოჯახი ააწყოთო. ისინი ამბობენ, რა არის სულიერი ოჯახი. ეს არის, როდესაც შედიხარ, გაზაფხულის ბაღივით სურნელება გცემს. იდეალური ოჯახი ელოდება სიკეთეს, რომელიც მოვა მომავლიდან ღვთაებრივ გეგმაზე დაყრდნობით. მეორე არის ამის მოთმინებით მოლოდინი, რომ ოჯახს სიკეთე უახლოვდება. მესამე არის მარადიულზე საუბრები და თავყრილობები ოჯახში და მოწყალება. მოწყალება არ არის მარტო მატერიალური დახმარება, არამედ იქ სადაც სასოწარკვეთაა, სინათლის შუქის შეტანა. ბოლო არის ის, რომ „სტუმარი ღვთისაა.“

ეს სულ სხვანაირი ხედვაა, რაციონალური ხედვისგან განსხვავებული, რომელიც ამბობს, რომ ოჯახი სოციალური კონტრაქტია და თუ არ გაწყობს დაარღვიე. სად არის აქ მარადიული სულიერი პლასტი? არ არის იმიტომ, რომ არ სჯერათ ამის.

რწმენა და იმედი რა არის? შენ იზიდავ როგორც მაგნიტი დადებითს. „ყველაფერი კარგად იქნება,“ - ეს არ არის არარეალისტური ხედვა. შენ ფიქრობ დადებითზე და ამ დადებითს ქმნი. ეს რეზონანსის კანონია. როდესაც დადებითზე ფიქრობ, იზიდავ დადებითს. თუ შენ იმედის კულტივირებას ახდენ, დადებითს იზიდავ. ეს არის დამტკიცებული. პლაცებო, რომ შენ გჯერა რაღაცის, თავს კი არ იტყუებ, შენ რეალურად გიყუჩდება ტკივილი. ტვინი ვერ არჩევს წარმოსახვითს რეალურისგან. როდესაც შენ გეუბნებიან, რომ წამალი გიშველის და გიკეთებენ ამას, გამოიყოფა ის, რაც უნდა გამოიყოს. უნდა იკითხო დადებითზე. ლოცვა რა არის? იმეორებ სულ იმას, რომ ყველაფერი კარგად იყოს. შენ მარტო არ ხარ, შენ მზრუნველი გყავს,“- მოცემულ საკითხზე რეზო კორინთელმა ტელეკომპანია „პულსის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​ტელეკომპანია „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად