Baby Bag

რა არის ზამთარში ტემპერატურის საშიში ზღვარი, რომლის დაფიქსირების შემთხვევაში ბავშვის გარეთ გაყვანა დაუშვებელია?

რა არის ზამთარში ტემპერატურის საშიში ზღვარი, რომლის დაფიქსირების შემთხვევაში ბავშვის გარეთ გაყვანა დაუშვებელია?

ზამთრის თოვლიან ამინდებში ბავშვებს მხიარულებისთვის ბევრი მიზეზი აქვთ, თუმცა დაბალი ტემპერატურა პატარებისთვის, შესაძლოა, სახიფათოც იყოს. მშობლებმა აუცილებლად უნდა იცოდნენ, როგორ ამინდში არ შეიძლება ბავშვის გარეთ გაყვანა.

ზოგიერთი ოჯახი ზამთრის თვეებს უმეტესად სახლში ატარებს და ბავშვები ეზოში იშვიათად გაჰყავს. ადამიანების ნაწილი კი ცივ ამინდებს არ უშინდება და არც შვილების სუფთა ჰაერზე გავყვანას ერიდება.

​ბავშვებს ძალიან უყვართ თოვლიან ამინდში თოვლის ბაბუების კეთება, გუნდაობა და ციგით სრიალი. მიუხედავად ამისა, არსებობს ტემპერატურის ლიმიტი, როდესაც მცირეწლოვანი ბავშვის გარეთ გაყვანა არ შეიძლება.

ტემპერატურის საშიში ზღვარი, რომლის დაფიქსირების შემთხვევაში ბავშვის გარეთ გაყვანა დაუშვებელი და სახიფათოა მინუს 25 გრადუსი ცელსიუსია. მინუს 25 გრადუსი ცელსიუსი ტემპერატურა ბავშვისთვის გაყინვისა და ჯანმრთელობის სხვა საფრთხეებს შეიცავს. როდესაც ტემპერატურა ძალიან დაბალია და ის პატარებისთვის სახიფათო ხდება, ბავშვი სახლში უნდა დარჩეს.

ზამთრის ცივ ამინდში ეზოში თამაში ბავშვისთვის საშიში არ არის. ზამთარში მცირეწლოვანი ბავშვის გარეთ გაყვანისას სასურველია, რომ 30 წუთიანი შესვენებები გააკეთოთ, როდესაც ბავშვი გათბობას შეძლებს. ბავშვები სითბოს უფროსებთან შედარებით უფრო სწრაფად კარგავენ, ამიტომ მნიშვნელოვანია, მათ თბილად ჩავაცვათ.

მშობლების დიდი ნაწილი ზამთარში ბავშვის გარეთ გაყვანას ერიდება, რადგან თვლის, რომ ტემპერატურა მეტისმეტად დაბალია. ეს სწორი არჩევანი არ არის. არსებობს ბევრი მნიშვნელოვანი მიზეზი, რის გამოც​ მშობლებმა ბავშვი ზამთარში გარეთ უნდა გაიყვანონ. მიუხედავად იმისა, რომ გარემო ტემპერატურა დაბალია და ცივა, ბავშვისთვის ჰაერზე ყოფნა ბევრი სარგებლის მომტანია. ეზოში თამაშის შემდეგ მისი ფიზიკური და ფსიქიკური მდგომარეობა უმჯობესდება. გარდა ამისა, პატარები D ვიტამინსაც იღებენ, რომლის დეფიციტი ზამთარში განსაკუთრებით აქტუალური პრობლემაა.

წყარო: ​moms.com

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„როდესაც ბავშვი ამბობს: „მცივა,“ უმეტეს შემთხვევაში ამაში მშობელია დამნაშავე," - ევგენი კო...
​პედიატრმა ევგენი კომაროვსკიმ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც მშობლებს ურჩია, რომ თავი შეიკავონ ბავშვის ზედმეტად შეფუთვისგან, როდესაც ის სასეირნოდ მიჰყავთ:„​ბავშვი სასეირნოდ თუ მიგყავთ, მა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად