Baby Bag

მეცნიერების მტკიცებით, ორსულობისას წონაში მატების მაჩვენებელი ნაყოფის სქესზეა დამოკიდებული

მეცნიერების მტკიცებით, ორსულობისას წონაში მატების მაჩვენებელი ნაყოფის სქესზეა დამოკიდებული
ადამიანების გარკვეული ნაწილი თვლის, რომ ორსულობის სიმპტომებზე დაკვირვებით ბავშვის სქესის დადგენა შესაძლებელია. როგორც წესი, მსგავსი წარმოდგენები მითოლოგიურ ხასიათს ატარებს და რეალობასთან კავშირი ნაკლებად აქვს. მიუხედავად ამისა, ფაქტებით დასტურდება, რომ ორსული ქალის წონაში მატების მაჩვენებელი ხშირად სქესის დადგენის საშუალებას გვაძლევს. რაც უფრო მეტ კილოგრამს იმატებთ ორსულობისას, მით მეტია ალბათობა იმისა, რომ თქვენ ბიჭის დედა გახდებით. აღნიშნული დასკვნის გამოტანა უახლეს კვლევებზე დაყრდნობით მოხერხდა.

მკვლევარებმა 70 მილიონიამდე მშობიარე ქალბატონი გამოიკვლიეს და დაადგინეს, რომ ორსულები, რომლებიც მამრობითი სქესის ნაყოფს ატარებდნენ, წონაში გაცილებით მეტს იმატებდნენ, ვიდრე გოგონების მომავალი დედები.
იმ ქალბატონების 49 %, რომლებიც ორსულობისას წონაში 10 კილოგრამამდე იმატებდნენ, მამრობითი სქესის ნაყოფს ატარებდა. წონის 20 კილოგრამით ან მეტით მატების შემთხვევაში, იმ მშობიარეთა რიცხვი, რომლებიც ბიჭებს აჩენდნენ 52 პროცენტზე მაღალი იყო. ხოლო წონაში 30 ან მეტი კილოგრამის მატების დროს, ქალბატონების 54 %-ზე მეტი მამრობითი სქესის ნაყოფს ატარებდა.
კვლევის ერთ-ერთი ხელმძღვანელის ექიმ კრისტენ ნავარას თქმით, შესაძლოა, მიღებული შედეგი მამრობითი სქესის ჩანასახის თავისებურებებიდან გამომდინარე აიხსნას. მამრობითი სქესის ემბრიონსა და ნაყოფს სრულფასოვანი განვითარებისთვის კალორიების სახით მდედრობითი სქესის ნაყოფთან შედარებით მეტი ენერგიის მიღება ესაჭიროება.

ქალბატონების ნაწილი მკვლევარების მიერ გამოტანილ დასკვენს ნაკლებად სარწმუნოდ მიიჩნევს, რადგან, მათი თქმით, წონაში ორივე სქესის ნაყოფის ტარებისას ერთნაირად მოიმატეს. კვლევის ორგანიზატორები კი გვარწმუნებენ, რომ სტატისტიკა საპირისპიროზე მეტყველებს.

მომზადებულია ​parents.com

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„აღზრდის ყველაზე ეფექტიანი ფორმაა, როდესაც ბავშვის მიმართ თანაბარი ზრუნვა და კონტროლია,“ - ფსიქოლოგი მაია ცირამუა

ფსიქოლოგი მაია ცირამუა ბავშვის აღზრდის პროცესში კონტროლისა და ზრუნვის მნიშვნელობაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ კონტროლის სიჭარბე აღზრდის ავტორიტარულ სტილზე მიგვანიშნებს:

„რა ხდება მაშინ, როდესაც ბავშვის აღზრდის პროცესში კონტროლი აჭარბებს ზრუნვას? ამ დროს ბავშვს ენიჭება პასუხისმგებლობა. ბავშვთან ინტერაქცია ასეთია: „მე არ მაინტერესებს შენ რას ფიქრობ, რას განიცდი, გააკეთებ რასაც გეუბნები!“ რა თქმა უნდა, ეს უკვე ძალადობრივი დამოკიდებულებაა. ბავშვი ძალიან თავისუფალი და ლაღი არსებაა. ძალიან რთულია, რომ მას გააკეთებინო ის, რაც შენ გინდა. რა თქმა უნდა, ეს ხდება იძულების ხარჯზე. იმის ხარჯზე, რომ ან ფიზიკურად ძალადობენ ბავშვზე, ან ემუქრებიან, ან ემოციურად ძალადობენ მასზე. ემოციური ძალადობის საინტერესო შემთხვევაა, როდესაც დედა ეუბნება შვილს: „შენ თუ ამას არ შეჭამ, გული გამისკდება!“ ხშირ შემთხვევაში პატარა ნიუანსები, რომლებიც ზრუნვის მინიმიზირებას ახდენს და აქცენტირებულია კონტროლზე, ძალადობრივ დამოკიდებულებას წარმოქმნის. ეს არის ავტორიტარული აღზრდა.“

მაია ცირამუას თქმით, ზოგჯერ მშობლების მხრიდან ზრუნვა მნიშვნელოვნად ჭარბობს კონტროლს:

„რა ხდება მაშინ, როდესაც ზრუნვა ჭარბობს და ბავშვის პასუხისმგებლობა დაბალია? ეს ძალიან ჩვეულია ქართული კულტურისთვის. ასეთი ტიპის მშობლებს ჩვენ ჰელიკოპტერ მშობლებს ვეძახით, ვერტმფრენ მშობლებს, რომლებიც მუდამ თავს დასტრიალებენ თავიანთ შვილებს. ბავშვებს ყველაფერი აქვთ (სითბო, სიყვარული, შექება) გარდა საკუთარი ხელებისა. ყველგან არის მშობლის უხილავი ან ხილული ხელი. ასეთ აღზრდას ჩვენ ჰიპერმეურვეობით აღზრდას ვეძახით. ასეთი აღზრდის პირობებში ადამიანს არ აქვს საკუთარი მეს განცდა, სიცარიელეა თითქოს. მშობლის გარეშე მისი ცხოვრება ინგრევა, ის არაფერს წარმოადგენს. ასეთი ადამიანები ხშირად გარბიან დეპრესიაში, წამალდამოკიდებულებაში. ეს სერიოზულ პრობლემებს იწვევს.“

მაია ცირამუა აღნიშნავს, რომ ბავშვისთვის ყველაზე მტკივნეული უგულებელყოფაა:

„ყველაზე მტკივნეულია, როდესაც ბავშვი არის უგულებელყოფილი, ეს ფიზიკურ ტკივილსაც კი ჰგავს. ამ დროს არც პასუხისმგებლობის მინიჭება ხდება და არც ზრუნვა - ეს არის აღზრდის ყველაზე უფრო მტკივნეული ფორმა. ძალიან გავრცელებულია ემოციური უგულებელყოფის მაგალითებიც. შეიძლება ბავშვის ფიზიკური საჭიროებები დაკმაყოფილებული იყოს, მაგრამ ის ემოციურად უგულებელყოფილად გრძნობდეს თავს, არ იყოს მხარდაჭერილი, არ იყოს დანახული. ჩვენ ვმუშაობთ, ბავშვი მოდის, რაღაცას გვეკითხება, ან არ გვესმის, ან არ გვცალია, რომ ვუპასუხოთ. ის რაღაც გულისტკივილს გვიზიარებს, ჩვენ არ გვცალია, რომ მოვუსმინოთ. ესეც უგულებელყოფის და ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა. ბავშვი მოდის და გეუბნებათ, რომ კლასელი ჩაგრავს. თქვენ პასუხობთ: „შენ თვითონ მოაგვარე!“ ეს მისი საჭიროების უგულებელყოფაა. არამხარდამჭერი დამოკიდებულება ძალადობაა.“

„აღზრდის ყველაზე ეფექტიანი ფორმაა, როდესაც ბავშვის მიმართ თანაბარი ზრუნვა და კონტროლია. მე ბავშვს პასუხისმგებლობასაც ვანიჭებ, მას აქვს სტრუქტურა, ჩარჩო, რომელშიც მან უნდა იმოძრაოს. ამ სტრუქტურას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. არასტრუქტურირებული დღე, როდესაც არ იცის ბავშვმა, როდის უნდა დაიძინოს, სერიოზულ შფოთვით პრობლემებს იწვევს. პასუხისმგებლობები, რომლებსაც ბავშვს ასაკის შესაბამისად ვანიჭებთ, მისი უსაფრთხოებისა და თვითეფექტურობისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ამასთან მნიშვნელოვანია თანაბარი დოზით ზრუნვა, მოსმენა, ბავშვის აზრის გათვალისწინება და მხარდაჭერა,“ - აცხადებს მაია ცირამუა.

წყარო: ​არტარეა

წაიკითხეთ სრულად