Baby Bag

„დედამ მომწერა, მე ვეღარ ვიცოცხლებ და შენი იმედი მაქვს, სანამ შეგიძლია, ჩემი შვილები ერთმანეთს არ დააშოროო,“- ალექსანდრე ზაზარაშვილის დედის ემოციური ისტორია

„დედამ მომწერა, მე ვეღარ ვიცოცხლებ და შენი იმედი მაქვს, სანამ შეგიძლია, ჩემი შვილები ერთმანეთს არ დააშოროო,“- ალექსანდრე ზაზარაშვილის დედის ემოციური ისტორია

მომღერალ ალექსანდრე ზაზარაშვილის დედამ გულიკო ეგნატაშვილმა ოთხი ბავშვის შვილად აყვანის ემოციურ ისტორიაზე ისაუბრა:

„ჩემი ორი შვილი მყავს. ოთხი ბავშვი ვიშვილე. ისინი უკვე 9 წელია ჩემი შვილები არიან. ეს ნამდვილად რთული გადაწყვეტილება იყო. თავიდან ეს იყო ალექსანდრეს გადაწყვეტილება. ალექსანდრე პატარაობიდანვე მონასტერში დაგვყავდა ხოლმე. იქ იზრდებოდა მამა შიოსთან ყინწვისისა და სარკის წმინდა გიორგის მონასტერში. ერთხელ დედამ მოიყვანა შვილი და მამაოს ჩააბარა. ალექსანდრეს რომ შევხედე, მივხვდი, რომ ამ ყველაფერმა მასზე ძალიან იმოქმედა. მითხრა, თუ შეიძლება, ჩვენ რომ წამოვიყვანოთო. კი-მეთქი, ვუთხარი. ზუსტად ერთი კვირის შემდეგ დაგვიკავშირდა ის ქალბატონი და გვთხოვა, რომ დროებით ოთხ დედმამიშვილს, რომლებსაც ვერ დააშორებდნენ, სჭირდებოდათ თავშესაფარი. მე შემეშინდა, დავფიქრდი.​ ალექსანდრე მიყურებდა, რას ვეტყოდი.“

გულიკო ეგნატაშვილის თქმით, ბავშვების დედას ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო შვილებზე ზრუნვა არ შეეძლო:

„წავედით იმ სოფელში, სადაც ეს ბავშვები იყვნენ. რომ მივედით, ვნახე, რომ ძალიან ცუდ პირობებში ცხოვრობდნენ ბავშვები. ბებო ზრდიდა ბავშვებს. დედა ჰყავდათ ძალიან ცუდად. საავადმყოფოში იყო. პატარა ისეთ სიტუაციაში იყო, რომ მაშინვე გადავწყვიტე, რომ უნდა წავიყვანო. იმ გოგოს მაშინვე ვუთხარი, რომ წავიყვან-მეთქი. რაც შემეძლება, მართლა ყველაფერს გავუკეთებ-მეთქი. ეს დედის გარეშე არ მომხდარა. მას აცნობეს ეს ყველაფერი. მას ფიზიკურად არ შეეძლო ბავშვებზე ზრუნვა თავისი ჯანმრთელობის გამო.“

„ბავშვების წამოყვანის მომენტი იყო ყველაზე რთული ჩემს ცხოვრებაში. იმხელა სტრესი გამოვიარე. დედას ეჭირა პატარა ხელში. მე არ შემეძლო მისი გამორთმევა. სამი გამოიქცა ჩემთან, ჩამეხუტნენ. ამ გოგოს ვუთხარი, რომ დედას შვილს ვერ გამოვართმევდი. თვითონვე მომიყვანა დედამ, ჩამეხუტა და მითხრა, ძალიან ცუდად ვარ და არასდროს ვინერვიულებ, რომ შენს გვერდით იქნებიან ჩემი შვილებიო. ყოველთვის იმ იმედით ვიქნები, რომ დარწმუნებული ვარ, ბედნიერები იქნებიანო. მე ვუთხარი, რომ რაც შემეძლება ყველაფერს გავუკეთებ-მეთქი. წამოვიყვანეთ ეს ოთხი ბავშვი. ალექსანდრეც იყო ჩემთან ერთად. მალე დედამ მომწერა, მე ვეღარ ვიცოცხლებ და შენი იმედი მაქვს, სანამ შეგიძლია, ჩემი შვილები ერთმანეთს არ დააშოროო. მართლაც, ისე ვუყვარვარ ამ ბავშვებს და ისე გვიყვარს ერთმანეთი, რომ ამ ყველაფრის გამო ვერსად ვერ მივყვები ალექსანდრეს. ამ ბავშვებმა უკვე ბევრჯერ გაიარეს დიდი სტრესი დედის გარდაცვალების გამო და მე ვერ მივატოვებ. ალექსანდრეს თავისი მამა ახლავს თავს. დედას მეძახიან, სულ თვალებში მიყურებენ,“ - აღნიშნულ საკითხზე გულიკო ეგნატაშვილმა ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „სიკეთე მარტივია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სიკეთე მარტივია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

ალექსანდრე ზაზარაშვილის მიერ საოცრად შესრულებული საახალწლო სიმღერა
ალექსანდრე ზაზარაშვილი 12 წლის ბიჭია, რომელმაც უკრაინულ „ვოისში“ ჟიური აატირა. მან სიმღერა „All by Myself“ შეასრულა და ჟიურის მოხიბვლა პირველივე წამებიდან შეძლო.სიმღერის დასრულების შემდეგ ჟი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

დეკანოზმა სერაფიმე დანელიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანისთვის შვილის გარდაცვალებით გამოწვეული ტკივილის შესახებ ისაუბრა:

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს...

პირველ დღეებში თითქოს ოკეანის ფსკერზე გულაღმა წევხარ თვალებღია და გახევებული, ირგვლივ კი სიბნელეა და უსაშინლესი დუმილი...

შენს წინ თანაგრძნობით აღბეჭდილი სახეები კადრებივით ერთმანეთს ენაცვლებიან, გისამძიმრებენ, შენც პასუხობ, ოღონდ ფსკერიდან...

გადიან დღეები, დასაფლავება... ხალხის გასტუმრება... დადიხარ, საუბრობ, ლოცულობ, მაგრამ მაინც ფსკერიდან...

მერე ნელა-ნელა იწყებ სახეების გარჩევას და ხედავ სიმარტოვეში და სიჩუმეში მობუზულ საკუთარ შვილებს, შენს დანახვაზე შემკრთალ სახეებს და ძალისძალად იწყებ გამოფხიზლებას...

ო, რა ძნელია ეს გამოფხიზლება და რა რთული პასუხის გაცემა იმ კითხვებზე, რომლებსაც ვერავინ სხვა ვერ უპასუხებს შენს გარდა...

და სადღაც შორს, უსაშველოდ შორს პოულობ სინათლის სხივს, რომელსაც მთელი ძალებით ებღაუჭები და რომელსაც ამოყავხარ ფსკერიდან ზედაპირზე...

,,- დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!

ჩემი შვილი, ხომ შენი შვილიცაა,

მე თუ მიყვარს, შენ ხომ უფრო გიყვარს, რომელმაც შეჰქმენ სიყვარული...

მე თუ მისთვის კარგი მინდა, შენ ხომ უმჯობესი გინდა მისთვის!

შენ ხომ შენი ძე მხოლოდშობილი მომეცი მე, მაშ მიიღე ჩემი შვილიც შენ, როგორც წმიდა შესაწირავი...

საშინელი იყო ჩვენი დაშორება, მაგრამ მჯერა, უფრო დიდი იქნება სიხარული ჩვენი შეხვედრისა!

ამიტომ დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!"

წაიკითხეთ სრულად