Baby Bag

„დედამ მომწერა, მე ვეღარ ვიცოცხლებ და შენი იმედი მაქვს, სანამ შეგიძლია, ჩემი შვილები ერთმანეთს არ დააშოროო,“- ალექსანდრე ზაზარაშვილის დედის ემოციური ისტორია

„დედამ მომწერა, მე ვეღარ ვიცოცხლებ და შენი იმედი მაქვს, სანამ შეგიძლია, ჩემი შვილები ერთმანეთს არ დააშოროო,“- ალექსანდრე ზაზარაშვილის დედის ემოციური ისტორია

მომღერალ ალექსანდრე ზაზარაშვილის დედამ გულიკო ეგნატაშვილმა ოთხი ბავშვის შვილად აყვანის ემოციურ ისტორიაზე ისაუბრა:

„ჩემი ორი შვილი მყავს. ოთხი ბავშვი ვიშვილე. ისინი უკვე 9 წელია ჩემი შვილები არიან. ეს ნამდვილად რთული გადაწყვეტილება იყო. თავიდან ეს იყო ალექსანდრეს გადაწყვეტილება. ალექსანდრე პატარაობიდანვე მონასტერში დაგვყავდა ხოლმე. იქ იზრდებოდა მამა შიოსთან ყინწვისისა და სარკის წმინდა გიორგის მონასტერში. ერთხელ დედამ მოიყვანა შვილი და მამაოს ჩააბარა. ალექსანდრეს რომ შევხედე, მივხვდი, რომ ამ ყველაფერმა მასზე ძალიან იმოქმედა. მითხრა, თუ შეიძლება, ჩვენ რომ წამოვიყვანოთო. კი-მეთქი, ვუთხარი. ზუსტად ერთი კვირის შემდეგ დაგვიკავშირდა ის ქალბატონი და გვთხოვა, რომ დროებით ოთხ დედმამიშვილს, რომლებსაც ვერ დააშორებდნენ, სჭირდებოდათ თავშესაფარი. მე შემეშინდა, დავფიქრდი.​ ალექსანდრე მიყურებდა, რას ვეტყოდი.“

გულიკო ეგნატაშვილის თქმით, ბავშვების დედას ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო შვილებზე ზრუნვა არ შეეძლო:

„წავედით იმ სოფელში, სადაც ეს ბავშვები იყვნენ. რომ მივედით, ვნახე, რომ ძალიან ცუდ პირობებში ცხოვრობდნენ ბავშვები. ბებო ზრდიდა ბავშვებს. დედა ჰყავდათ ძალიან ცუდად. საავადმყოფოში იყო. პატარა ისეთ სიტუაციაში იყო, რომ მაშინვე გადავწყვიტე, რომ უნდა წავიყვანო. იმ გოგოს მაშინვე ვუთხარი, რომ წავიყვან-მეთქი. რაც შემეძლება, მართლა ყველაფერს გავუკეთებ-მეთქი. ეს დედის გარეშე არ მომხდარა. მას აცნობეს ეს ყველაფერი. მას ფიზიკურად არ შეეძლო ბავშვებზე ზრუნვა თავისი ჯანმრთელობის გამო.“

„ბავშვების წამოყვანის მომენტი იყო ყველაზე რთული ჩემს ცხოვრებაში. იმხელა სტრესი გამოვიარე. დედას ეჭირა პატარა ხელში. მე არ შემეძლო მისი გამორთმევა. სამი გამოიქცა ჩემთან, ჩამეხუტნენ. ამ გოგოს ვუთხარი, რომ დედას შვილს ვერ გამოვართმევდი. თვითონვე მომიყვანა დედამ, ჩამეხუტა და მითხრა, ძალიან ცუდად ვარ და არასდროს ვინერვიულებ, რომ შენს გვერდით იქნებიან ჩემი შვილებიო. ყოველთვის იმ იმედით ვიქნები, რომ დარწმუნებული ვარ, ბედნიერები იქნებიანო. მე ვუთხარი, რომ რაც შემეძლება ყველაფერს გავუკეთებ-მეთქი. წამოვიყვანეთ ეს ოთხი ბავშვი. ალექსანდრეც იყო ჩემთან ერთად. მალე დედამ მომწერა, მე ვეღარ ვიცოცხლებ და შენი იმედი მაქვს, სანამ შეგიძლია, ჩემი შვილები ერთმანეთს არ დააშოროო. მართლაც, ისე ვუყვარვარ ამ ბავშვებს და ისე გვიყვარს ერთმანეთი, რომ ამ ყველაფრის გამო ვერსად ვერ მივყვები ალექსანდრეს. ამ ბავშვებმა უკვე ბევრჯერ გაიარეს დიდი სტრესი დედის გარდაცვალების გამო და მე ვერ მივატოვებ. ალექსანდრეს თავისი მამა ახლავს თავს. დედას მეძახიან, სულ თვალებში მიყურებენ,“ - აღნიშნულ საკითხზე გულიკო ეგნატაშვილმა ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „სიკეთე მარტივია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სიკეთე მარტივია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

ალექსანდრე ზაზარაშვილის მიერ საოცრად შესრულებული საახალწლო სიმღერა
ალექსანდრე ზაზარაშვილი 12 წლის ბიჭია, რომელმაც უკრაინულ „ვოისში“ ჟიური აატირა. მან სიმღერა „All by Myself“ შეასრულა და ჟიურის მოხიბვლა პირველივე წამებიდან შეძლო.სიმღერის დასრულების შემდეგ ჟი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ შევაქოთ ბავშვი სწორად სწავლის პროცესში? - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები

როგორ შევაქოთ ბავშვი სწორად სწავლის პროცესში? - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვის შექების წესებზე ისაუბრა:

„ჩვენ უნდა შევაქოთ ყველა ბავშვი. ჩვენ უნდა ვიცოდეთ, რომ ყველა ბავშვი განსხვავდება ერთმანეთისგან, ერთი მშობლის შვილებიც. ყველა მშობელი იტყვის ამას, რომ ორი თუ სამი სრულიად განსხვავებული არსებაა სახლში. ამიტომ ინდივიდუალობები ძალიან განსხვავებულია და სწავლის სტილიც, ბუნებრივია განსხვავებულია. უნარებიც განსხვავებულია და ამიტომ ჩვენ არ უნდა შევაქოთ ბავშვი ასე: „შენ ხარ ჭკვიანი, შენ ხარ ნიჭიერი. აი შენი ძმა, შენი და როგორ ჭკვიანი და ნიჭიერია.“ ჩვენ ამით ვუსვამთ ხაზს მის უპირატესობას და ისეთ რამეს, რაც მისი დამსახურება არ არის, თანდაყოლილია.

ჩვენ უნდა შევაქოთ ის, რაც ბავშვის დამსახურებაა. ტექსტი არის ასეთი დაახლოებით: „მე ვაფასებ, რომ შენ ამდენი დრო დახარჯე, როგორ მოინდომე.“ მონდომებას ჩვენ არასდროს არ ვაფასებთ იმიტომ, რომ არ ჩანს ეს. ის, რომ ეს ბავშვი ისე კარგად არ სწავლობს, როგორც მეორე, როგორ მოინდომა ამ ბავშვმა ეს უნდა შევაფასოთ და დავაფასოთ. ჩვენ ბავშვი უნდა შევაქოთ ასე: „მე მიხარია, რომ შენ ამაზე ამდენი დრო დახარჯე. არ გამოგდიოდა, მაგრამ ნახე, ახლა უკეთესად გამოგდის.“ ჩვენ ორ რამეს ვაკეთებთ: ვაფასებთ და ვაქებთ ბავშვს მისი ძალისხმევისთვის და მეორე, ჩვენ არ ვადარებთ მას სხვა ბავშვებს.

მშობლებს გვიყვარს ეს, რომ და-ძმას ერთმანეთს ვადარებთ. ჩვენ ვადარებთ ბავშვს მხოლოდ თავის თავს. ნახე, შენ გუშინ ვერ დადიოდი ველოსიპედით და უკვე ისწავლე. ჩვენ ვადარებთ ბავშვს თავის თავს, მის შესაძლებლობებს. ასე მოტივაციას გავუზრდით,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“ 

წაიკითხეთ სრულად