Baby Bag

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს... ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა,“- ნინო ბზვანელისა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძის მრავალშვილიანი ოჯახი

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს... ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა,“- ნინო ბზვანელისა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძის მრავალშვილიანი ოჯახი

ნინო ბზვანელსა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძეს 12 შვილი და 14 შვილიშვილი ჰყავთ. ნინო ბოლქვაძის თქმით, ეს უდიდესი ბედნიერებაა:

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს. ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა. როდესაც გავთხოვდი, ვფიქრობდი, რომ ორი გოგო, ორი ბიჭი მეყოლებოდა. 12 შვილი ვერ წარმომედგინა. 26 წლის გავთხოვდი. ჩემი მეუღლე სასულიერო პირია მამა ალექსანდრე ბოლქვაძე. როდესაც გავთხოვდი, ჩემი მეუღლე სასულიერო სემინარიის სტუდენტი იყო. ქრისტიანული ოჯახი შევქმენით. თავიდანვე ასეთი შემართება გვქონდა, რომ ბავშვები ქრისტიანულ საფუძვლებზე აღგვეზარდა. ჩემი მეუღლე რბილი, თბილი ადამიანია. ბავშვებს მოტივაციას აძლევდა სულ. ბავშვები სიმღერთით, ლოცვით და გალობით გავზარდეთ.

თუ გინდათ, რომ ბავშვები კეთილშობილები გაიზარდნონ, აუცილებლად ქრისტიანულ საფუძველზე უნდა გაიზარდნონ. ეს არის მთავარი. როდესაც ბავშვები უყურებენ მშობლის პირად მაგალითს, ეს არის ყველაზე სწორი აღზრდა. ვცდილობდი, რომ ყოველთვის შინაგანი სიმშვიდე შემენარჩუნებინა, ყველანაირი კრიტიკული მდგომარეობის დროსაც.

ძალიან მნიშვნელოვანია ეკლესიურობა. იცი, რომ არაფერი ცუდი არ მოხდება. ყოფილა შემთხვევა, რომ 9 ბავშვი ერთად მიდიოდა სკოლაში. ზოგს ერთი ჰყავს და ბებია-ბაბუა მიჰყვება. წარმოიდგინეთ, 9 ბავშვს რომ გაუშვებ სკოლაში. პირჯვარს გადავწერდი, ვიტყოდი: „დედა ღვთისმშობელო შენ ჩაიბარე, უფალს ებარებოდეთ“ და ვიცოდი, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ უფალს მიენდო და ამის გჯეროდეს. ბავშვებს შორის განსხვავება 1 წელია. ბავშვების აღზრდაში პირველ რიგში, უფალი მეხმარებოდა. ჩემი მამამთილი იყო საოცარი ადამიანი. სამსახური დატოვა და თავდახრილი მემსახურებოდა. სია ჰქონდა ჩამოწერილი, რომელი ბავშვი რომელ საათზე რომელ წრეზე წაეყვანა, ბაზარში როდის წაეყვანა. ჩემი მეუღლე მეხმარებოდა, რა თქმა უნდა, ღამე ღამისთევებში. ის ძალიან გვერდით მედგა ყოველთვის,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ბზვანელმა ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პოსტ ალიონი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი... ბავშვს სჭირდება ჩარჩო,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ სწავლის პროცესში ბავშვისადმი ძალადობრივი მეთოდების გამოყენების მანკიერ მხარეებზე ისაუბრა:

„ვიღაც იტყვის, რომ მე-19 საუკუნეში ჯოხი იყო სწავლების ყველაზე გავრცელებული მეთოდი. მშვენივრად სწავლობდნენ ეს ბავშვები. კონტექსტს აქვს დიდი მნიშვნელობა, იმ გამღიზიანებლებსა და სტრესორების რაოდენობას, რომელსაც ჩვენი ტვინი განიცდის. XXI საუკუნეში მათი დათვლა არის შეუძლებელი. ჯოხი არაფერი არ არის ამათთან შედარებით, რა სტრესორებმაც შეიძლება ადამიანზე იმოქმედოს. ერთი მხრივ, ჩვენ არ ვმართავთ ჩვენი შვილების ქცევას ბავშვობაში. ვფიქრობთ, რომ ეს მისი თავისუფლების შეზღუდვაა. მეორე მხრივ, ჩვენ ვიჭრებით მის თავისუფალ სივრცეში, სადაც მან არჩევანი თვითონ უნდა გააკეთოს.

ძალიან ხშირად მშობელი 6 წლის ბავშვს არ შეეკითხება და ისე შეიყვანს უცხოენოვან სკოლაში. მერე შეიძლება იყოს სერიოზული ტრაგედიები ამასთან დაკავშირებით. იმან მომავალი უკვე განუსაზღვრა შვილს. სწორიც არის, რომ ბავშვს ჰქონდეს საშუალება სხვა ენაზე რაღაცები გააკეთოს, მაგრამ ამ შემთხვევაში ჩვენ არ ვუყურებთ ბავშვის შესაძლებლობებს, მის არჩევანს. მთავარი საზღვარი რა არის აქ? ვიღაც გეტყვის: ე.ი. ყველაფრის უფლება უნდა მივცე ბავშვს? საბოლოო ჯამში ასე ხდება. თავისუფლება თვითნებობაში გვერევა ჩვენ, როგორც წესი. თავისუფლება ნიშნავს თავისუფალ არჩევანს შეზღუდულ პირობებში. თუ ჩარჩო არ არსებობს, ვხედავთ რა ხდება საზოგადოებაში. ბავშვისთვის ჩარჩო არის ოჯახში დაწესებული წესები, ზნეობრივი კატეგორიები, რომელშიც ბავშვი იზრდება. ჩვენ ვცხოვრობთ უჩარჩოო ქვეყანაში. არც ჩვენ გვაქვს ჩარჩო, ამიტომ ერთმანეთის პერსონალურ სივრცეებში ვიჭრებით. არც დიდი ჩარჩო არ არსებობს. არჩევანის გაკეთება ხდება არა ზნეობრივი კატეგორიით, არამედ როგორც მაწყობს. ეს ბარბაროსულ საზოგადოებას ახასიათებს,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად