Baby Bag

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს... ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა,“- ნინო ბზვანელისა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძის მრავალშვილიანი ოჯახი

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს... ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა,“- ნინო ბზვანელისა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძის მრავალშვილიანი ოჯახი

ნინო ბზვანელსა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძეს 12 შვილი და 14 შვილიშვილი ჰყავთ. ნინო ბოლქვაძის თქმით, ეს უდიდესი ბედნიერებაა:

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს. ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა. როდესაც გავთხოვდი, ვფიქრობდი, რომ ორი გოგო, ორი ბიჭი მეყოლებოდა. 12 შვილი ვერ წარმომედგინა. 26 წლის გავთხოვდი. ჩემი მეუღლე სასულიერო პირია მამა ალექსანდრე ბოლქვაძე. როდესაც გავთხოვდი, ჩემი მეუღლე სასულიერო სემინარიის სტუდენტი იყო. ქრისტიანული ოჯახი შევქმენით. თავიდანვე ასეთი შემართება გვქონდა, რომ ბავშვები ქრისტიანულ საფუძვლებზე აღგვეზარდა. ჩემი მეუღლე რბილი, თბილი ადამიანია. ბავშვებს მოტივაციას აძლევდა სულ. ბავშვები სიმღერთით, ლოცვით და გალობით გავზარდეთ.

თუ გინდათ, რომ ბავშვები კეთილშობილები გაიზარდნონ, აუცილებლად ქრისტიანულ საფუძველზე უნდა გაიზარდნონ. ეს არის მთავარი. როდესაც ბავშვები უყურებენ მშობლის პირად მაგალითს, ეს არის ყველაზე სწორი აღზრდა. ვცდილობდი, რომ ყოველთვის შინაგანი სიმშვიდე შემენარჩუნებინა, ყველანაირი კრიტიკული მდგომარეობის დროსაც.

ძალიან მნიშვნელოვანია ეკლესიურობა. იცი, რომ არაფერი ცუდი არ მოხდება. ყოფილა შემთხვევა, რომ 9 ბავშვი ერთად მიდიოდა სკოლაში. ზოგს ერთი ჰყავს და ბებია-ბაბუა მიჰყვება. წარმოიდგინეთ, 9 ბავშვს რომ გაუშვებ სკოლაში. პირჯვარს გადავწერდი, ვიტყოდი: „დედა ღვთისმშობელო შენ ჩაიბარე, უფალს ებარებოდეთ“ და ვიცოდი, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ უფალს მიენდო და ამის გჯეროდეს. ბავშვებს შორის განსხვავება 1 წელია. ბავშვების აღზრდაში პირველ რიგში, უფალი მეხმარებოდა. ჩემი მამამთილი იყო საოცარი ადამიანი. სამსახური დატოვა და თავდახრილი მემსახურებოდა. სია ჰქონდა ჩამოწერილი, რომელი ბავშვი რომელ საათზე რომელ წრეზე წაეყვანა, ბაზარში როდის წაეყვანა. ჩემი მეუღლე მეხმარებოდა, რა თქმა უნდა, ღამე ღამისთევებში. ის ძალიან გვერდით მედგა ყოველთვის,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ბზვანელმა ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პოსტ ალიონი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად