Baby Bag

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს... ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა,“- ნინო ბზვანელისა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძის მრავალშვილიანი ოჯახი

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს... ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა,“- ნინო ბზვანელისა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძის მრავალშვილიანი ოჯახი

ნინო ბზვანელსა და მამა ალექსანდრე ბოლქვაძეს 12 შვილი და 14 შვილიშვილი ჰყავთ. ნინო ბოლქვაძის თქმით, ეს უდიდესი ბედნიერებაა:

„12 შვილი და 14 შვილიშვილი მყავს. ეს ნამდვილად დიდი ბედნიერებაა. როდესაც გავთხოვდი, ვფიქრობდი, რომ ორი გოგო, ორი ბიჭი მეყოლებოდა. 12 შვილი ვერ წარმომედგინა. 26 წლის გავთხოვდი. ჩემი მეუღლე სასულიერო პირია მამა ალექსანდრე ბოლქვაძე. როდესაც გავთხოვდი, ჩემი მეუღლე სასულიერო სემინარიის სტუდენტი იყო. ქრისტიანული ოჯახი შევქმენით. თავიდანვე ასეთი შემართება გვქონდა, რომ ბავშვები ქრისტიანულ საფუძვლებზე აღგვეზარდა. ჩემი მეუღლე რბილი, თბილი ადამიანია. ბავშვებს მოტივაციას აძლევდა სულ. ბავშვები სიმღერთით, ლოცვით და გალობით გავზარდეთ.

თუ გინდათ, რომ ბავშვები კეთილშობილები გაიზარდნონ, აუცილებლად ქრისტიანულ საფუძველზე უნდა გაიზარდნონ. ეს არის მთავარი. როდესაც ბავშვები უყურებენ მშობლის პირად მაგალითს, ეს არის ყველაზე სწორი აღზრდა. ვცდილობდი, რომ ყოველთვის შინაგანი სიმშვიდე შემენარჩუნებინა, ყველანაირი კრიტიკული მდგომარეობის დროსაც.

ძალიან მნიშვნელოვანია ეკლესიურობა. იცი, რომ არაფერი ცუდი არ მოხდება. ყოფილა შემთხვევა, რომ 9 ბავშვი ერთად მიდიოდა სკოლაში. ზოგს ერთი ჰყავს და ბებია-ბაბუა მიჰყვება. წარმოიდგინეთ, 9 ბავშვს რომ გაუშვებ სკოლაში. პირჯვარს გადავწერდი, ვიტყოდი: „დედა ღვთისმშობელო შენ ჩაიბარე, უფალს ებარებოდეთ“ და ვიცოდი, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ უფალს მიენდო და ამის გჯეროდეს. ბავშვებს შორის განსხვავება 1 წელია. ბავშვების აღზრდაში პირველ რიგში, უფალი მეხმარებოდა. ჩემი მამამთილი იყო საოცარი ადამიანი. სამსახური დატოვა და თავდახრილი მემსახურებოდა. სია ჰქონდა ჩამოწერილი, რომელი ბავშვი რომელ საათზე რომელ წრეზე წაეყვანა, ბაზარში როდის წაეყვანა. ჩემი მეუღლე მეხმარებოდა, რა თქმა უნდა, ღამე ღამისთევებში. ის ძალიან გვერდით მედგა ყოველთვის,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ბზვანელმა ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „პოსტ ალიონი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პოსტ ალიონი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი მასწავლებელი არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

„ჩემი მასწავლებელი  არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა:

„კავკასიის მთები არ მოგწონთ? ამ ორ მთას შორის რომ პატარა მთაა, ის გოგებაშვილია. გოგებაშვილის მწვერვალი დავარქვი. როგორ ცოცხლდებიან მთები?! გახედავ და ჩემი მთებია. ჩემი პროფესიაა ბავშვების სიყვარული, ანუ პედაგოგიკა. მიყვარს ბავშვების აღზრდის შესახებ ფიქრი. მთელი ჩემი ცხოვრება ამას ვემსახურები. ეს ყველაფერი აქ დაიწყო, თბილისში. 60-70-80-იან წლებში ვქმნიდით ამ პედაგოგიკას პირველ ექსპერიმენტულ სკოლაში და საქართველოს ბევრ სკოლაში.

არ გამოდგება ყვირილი, დასჯა, აკრძალვები. ეს ბავშვები არიან ახალი თაობის ბავშვები. მათ სინათლის ბავშვები ჰქვიათ, ვარსკვლავის ბავშვები ჰქვიათ. ბავშვი, როდესაც გამგები გვერდით არ ჰყავს, ეძებს გამოსავალს. ხანდახან უნდა, რომ დაგვსაჯოს, გადაყლაპავს რაღაც აბებს, ასე ხდება სუიციდები. ჩვენ ვართ ბიძგის მიმცემები ამ ამბავში. შეუყვარდა მეექვსე კლასელს მეცხრე კლასელი, არ შედგა ეს, წავიდა გოგონა და მოიკლა თავი. ვიღაცას რომ ეთქვა ლიტერატურის მასწავლებელს, რომ სიყვარული ასეთია, გაუძელით, ბავშვებო. თქვენც შეგიყვარდებათ, განა მარტო იმან და იმან შეიყვარეს ერთმანეთი რომანში?!

საქართველოში მასწავლებელს არ აქეზებენ, რომ შემოქმედი იყოს. წავიკითხავთ რაღაც რომანს, მშვენიერი ქართველი მწერლები გვყვანან და უნდა გადმოვცეთ შინაარსი. ვის უნდა ეს შინაარსები?! გადმოსცა მოსწავლემ შინაარსი. მერე რა?! როდესაც ამაზე ვალაპარაკობ, სულ ჩემი მასწავლებელი მახსენდება, ვენაცვალე იმის სულს, ვარვარა ვარდიაშვილი. არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა. ახლაც არიან ასეთი მასწავლებლები, რა თქმა უნდა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად