Baby Bag

მამამ შვილს დაბადების დღეზე საკუთარი გული აჩუქა - მოისმინეთ მისი უკანასკნელი სიტყვები

მამამ შვილს დაბადების დღეზე საკუთარი გული აჩუქა - მოისმინეთ მისი უკანასკნელი სიტყვები

მამამ შვილს საკუთარი გული აჩუქა და უკანასკნელი სიტყვები ვიდეო მიმართვაში უთხრა:

„გამარჯობა, შვილო. 

მე შენთვის ახალი გული ვიპოვე. უბრალოდ მინდა, რამდენიმე თემაზე გელაპარაკო. მინდა, დედას ყოველთვის მოუსმინო, რადგან ის შენი საუკეთესო მეგობარია. ოჯახი კი ძალიან მნიშვნელოვანია. გოგოები - შენ მათთვის ჯერ პატარა ხარ, მაგრამ როცა დრო დადგება, მათ პრინცესებივით მოექეცი, რადგან ისინი მართლა პრინცესები არიან. თუ იტყვი, რომ რაღაცას გააკეთებ, აუცილებლად შეასრულე, რადგან შენი სიტყვები კანონი უნდა იყოს. თუ ფულის შოვნის საშუალება მოგეცემა, აუცილებლად გამოიყენე. თუ ამისთვის თავის შეწუხება დაგჭირდება მაშინაც... არ უნდა იყო მამაშენივით სულელი. ყველაფერი გაცილებით მარტივია, როცა ფული გაქვს. არ მოწიო და არ გაეკარო ნარკოტიკს, იყავი კეთილი და გულახდილი. როცა ვინმე შენთვის ზიანის მოყენებას გადაწყვეტს, კაცურად მოიქეცი და თავი დაიცავი. შეეცადე, რომ ცუდმა დღეებმა შენზე გავლენა არ იქონიოს. ცხოვრებაში ბევრი კარგი რამ არსებობს. მე ყოველთვის შენ გვერდით ვიქნები, ზუსტად აქ...მოგვიანებით შევხვდებით...მე შენ მიყვარხარ!“ - სწორედ ეს სიტყვები წარმოთქვა ვიდეოს ჩაწერისას მამამ. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად