Baby Bag

რამ გამოიწვია ბავშვებში ვირუსების ბუმი და რომელი ვირუსებია გავრცელებული ყველაზე მეტად? - პედიატრი მაია ჩხაიძე

რამ გამოიწვია ბავშვებში ვირუსების ბუმი და რომელი ვირუსებია გავრცელებული ყველაზე მეტად? - პედიატრი მაია ჩხაიძე

პედიატრმა მაია ჩხაიძემ ბავშვებში სეზონური ვირუსების აფეთქების პრობლემაზე ისაუბრა და განმარტა რომელი ვირუსებია ბავშვებში გავრცელებული:

„გაზაფხული ზოგადად ითვლება ალერგიის სეზონად. სეზონური ვირუსები ამ დროს უფრო ნაკლებად არის. ზაფხულის სეზონის დაწყებისას უკვე გვხვდება ვირუსები, რომლებიც მიდის დიარეით, ღებინებით, მაგრამ კორონავირუსული ინფექციის დიდი გავრცელების შედეგად, ომიკრონის შემთხვევების რაოდენობის შემცირებასთან ერთად ასპარეზზე გამოჩნდა სხვა ვირუსები. მთელ მსოფლიოში ძალიან გავრცელდა 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში ბრონქიოლიტი, რომელიც უფრო ხშირად რესპირატორულ სინციტიალური ვირუსით არის განპირობებული. ამჟამად მისი სეზონურობა გახანგრძლივდა. ის უფრო მარტისა და აპრილის თვეში არის ხოლმე და შემოდგომაზე. იმ პერიოდში, როდესაც ომიკრონი ბობოქრობდა, მან სხვა ყველა ვირუსი გადაფარა. ძალიან ხშირი იყო ბავშვებში შემთხვევები, როდესაც მათ ორი ვირუსი ერთად ჰქონდათ.

ამჟამად გავრცელებულია ისევ რესპირატორული ვირუსები, რომლებიც მიმდინარეობს ჩვეულებრივად ზედა სასუნთქი გზების კლინიკური ნიშნებით. ეს არის რინორეა, ხველა და რაც მთავარია, მაღალი ცხელება, რომელიც შეუპოვარი ხდება ხოლმე და ამის გამო აკითხავენ მშობლები კლინიკებს ძირითადად. სიცხე ცუდად ემორჩილება დამწევს.

როგორც მოზრდილებში, ასევე ბავშვებში კორონავირუსული ინფექცია არ იყო მარტივი ინფექცია, როგორც ზოგს ეგონა. ეს არ არის სახადი ინფექცია რასაც ჰქვია წითელა, წითურა და ა.შ. მან ყველა ადამიანს დაუტოვა პოსტკოვიდურ პერიოდში გარკვეული ჩივილები. ბავშვებში ეს ჩივილები არის დაქვეითებული იმუნიტეტი. როგორც კი გაიხსნა საბავშვო ბაღები, თუკი ერთი ბავშვი მაინც მივა ბაღში, რომელსაც რესპირატორული ვირუსული ინფექცია და ცხელება აქვს, ის გამოყოფს ამ ვირუსს, რასაკვირველია და გადაცემა ხდება მარტივად,“- მოცემულ საკითხზე მაია ჩხაიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დილა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად