Baby Bag

საჯარო დისკუსია ქალთა ფონდ „სოხუმში“

საჯარო დისკუსია ქალთა ფონდ „სოხუმში“

„ყველა ფემიციდის წინააღმდეგ“ კამპანიის ფარგლებში, ქალთა ფონდ „სოხუმის“ ორგანიზებით, საჯარო დისკუსია/კონფერენცია გაიმართა, რომელსაც 180-მდე მონაწილე ესწრებოდა, მათ შორის დასავლეთ საქართველოს 16 მუნიციპალიტეტის თვითმმართველობის, სოციალური სააგენტოების, იურიდიული სამსახურების, ქალთა საკითხებზე მომუშავე ორგანიზაციების წევრები, მეცნიერებისა და განათლების სამინისტროს, მანდატურის სამსახურის, რესურს ცენტრების და სკოლის ადმინისტრაციის წარმომადგენლები, ასევე ფონდ "სოხუმის" სხვადასხვა პროექტების ქალთა/ახალგაზრდული ჯგუფები და ჟურნალისტები.

რა ინსტრუმენტები და პერსპექტივები აქვს სახელმწიფოს ქალთა მიმართ ძალადობის და ფემიციდის წინააღმდეგ - ამ თემაზე მოხსენებები გააკეთეს პარლამენტის გენდერული თანასწორობის საბჭოდან ანა ნაცვლიშვილმა, ადამიანის უფლებათა დაცვის სამმართველოს უფროსმა ანა ფაჩუაშვილმა, სახალხო დამცველის აპარატის გენდერის დეპარტამენტის წარმომადგენელმა ანა ლობჟანიძემ, სახელმწიფო ზრუნვისა და ტრეფიკინგის მსხვერპლთა, დაზარალებულთა დახმარების სააგენტოდან ინდირა რობაქიძემ და საქართველოს ადგილობრივ თვითმმართველობათა ეროვნული ასოციაციის სახელით (NALAG) ნათია ღვინაშვილმა.

ფემიციდის შემაშფოთებელი სტატისტიკიდან გამომდინარე, გამოსვლების ძირითად ნაწილში, მთავარი აქცენტი საერთო განათლების პოლიტიკაზე გაკეთდა, რაც მოზარდისთვის მცირე ასაკიდან „თანასწორობის შესახებ“ მეტი ინფორმაციის სწორად და ინტენსიურად მიწოდებას გულისხმობს. ასევე, გულისხმობს ღია საუბრებს თაობებს შორის გენდერული კულტურის დამკვიდრებაში.

ონლაინკონფერენციის მეორე პანელით შეხვედრის ორგანიზატორებმა, ფემიციდის პრევენციაზე ღია დისკუსიაში დამოუკიდებელი ექსპერტების და სამოქალაქო სექტორის ხედვა და ინიციატივები წარმოადგინეს.

ქალთა მიმართ ძალადობის თემაზე პროფესიული ანალიზით გოგა ხატიაშვილმა, თამარ ლუკავამ, ნანა თოდუამ, ნათია კიკვაძემ და ლინდა ჩიხლაძემ ისაუბრეს, რომელთა სპეციალიზაციაც სწორედ ფემიციდის გამომწვევ მიზეზებზე სკურპულოზური მუშაობაა. დამოუკიდებელი ექსპერტის, გოგა ხატიაშვილის მოსაზრებით - „გამოსავალი ერთია, მოვუსმონით ყველას!“

საჯარო დისკუსიის/კონფერენციის მონაწილეებმა ისაუბრეს ყველა იმ ინსტიტუციურ ნაკლზე, რომელსაც ქვეყანა და საზოგადოება სავალალო შედეგამდე მიყავს და სახელმწიფო ინსტრუმენტების გაუმჯობესებაზეც გამოთქვეს კონკრეტული წინადადებები, რომლებიც ქალთა ფონდ „სოხუმის“ მიერ, რეკომენდაციების ფორმატით შესაბამის სტრუქტურებს მიეწოდება.

ქალთა ფონდ „სოხუმის“ მიერ ორგანიზებული საჯარო დისკუსია/კონფერენცია, კიდევ ერთი მცდელობაა, საერთო პრობლემის მოგვარების გზებზე, ერთ დემოკრატიულ სივრცეში და ერთ ენაზე ილაპარაკოს საკანონმდებლო, აღმასრულებელი და სამოქალაქო სექტორის წარმომადგენლებმა.

R. 


WFS: ჩვენ ვაძლიერებთ ქალებს
„ჩვენ ვაძლიერებთ ქალებს“ - ეს იმ აქციის სახელწოდებაა, რომლის ფარგლებშიც კონფლიქტის გამყოფ ხაზთან მცხოვრები ქალებისთვის ფონდ „სოხუმის“ მიერ კიდევ ერთი ახალი სასწავლო კურსი დაიგეგმა. „Brot für die Welt...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ამ ქვეყანაში განათლებაში კოლოსალური თანხის გადახდა არ ღირს...ამბავი იმისა, თუ როგორ ,,მომპარა“ კავკასიის უნივერსიტეტმა ,,გრედუეიშენი"

„ამ ქვეყანაში განათლებაში კოლოსალური თანხის გადახდა არ ღირს...ამბავი იმისა, თუ როგორ ,,მომპარა“ კავკასიის უნივერსიტეტმა ,,გრედუეიშენი"
„ამბავი იმისა, თუ როგორ ,,მომპარა“ კავკასიის უნივერსიტეტმა ,,გრედუეიშენი" (დიპლომების გადაცემის ცერემონიალი) 👩 🎓

ძალიან მაწუხებს ასეთი ამბების დროს სიჩუმე - მგონია, რომ უსამართლობას ვუწყობ ხელს.

პოსტს ვწერ დაგვიანებით - უპირველესად, იმიტომ რომ არ მინდოდა ეს დღე იმ ხალხისთვის ჩამემწარებინა (ნუ, რაღაც დოზით მაინც), ვინც წავიდა ამ ღონისძიებაზე.

--------

შორიდან ყველაფერი ლამაზად არის შეფუთული, უნივერსიტეტის პრეზიდენტის - კახა შენგელიას სიტყვებიც საკმაოდ დიდი ემოციებით იყო გაჟღენთილი. არადა, სწორედ მისი დამსახურებით (და არამარტო), სტუდენტების ნაწილი ვერ/არ ესწრებოდა ღონისძიებას და რატომ: 👇🏾

💰 კავკასიის უნივერსიტეტის ,,გრედუეშენის" ღირებულება 390 ლარით განისაზღვრა. ღონისძიება ორ ნაწილად დაყვეს - პირვეელ დღეს დიპლომების გადაცემა, ქუდების აყრა დაიგეგმა და ა.შ. მეორე დღეს - After Party (წვეულება).

დამამთავრებელი კურსის არაერთმა სტუდენტში გამოითქვა პროტესტი, რადგან, ფინანსური მდგომარეობიდან გამომდინარე, ბევრი ვერ ახერხებდა ღონისძიებებზე წამოსვლას.

არადა, დამეთანხმებით, რომ არცერთი სტუდენტი არაა იმის ღირსი, ამ დღეს თავის კურსელებთან ერთად არ იყოს და სიხარულს მათთან ერთად არ იზიარებდეს .

👉🏾 ჩვენი მხრიდან გაჩნდა შეთავაზება და თხოვნა, რომ უნივერსიტეტს ეს ორი ღონისძიება ფინანსურადაც დაეყო - შესაბამისად, სტუდენტები უფრო შეძლებდნენ იმ დაყოფილი თანხის მოძიებასაც და არავინ არ დააკლდებოდა პირველ დღეს.

ჩვენი შეთავაზება უფრო გასაგებად რომ ავხსნა: ⤵️

როგორც უნივერსიტეტში გვითხრეს, მათ თითქმის მთლიანად თავის თავზე აიღეს მეორე დღის წვეულების დაფინანსება. შესაბამისად, საკმაოდ ლოგიკურიც იყო თხოვნა, რომ უფრო მართებული იქნებოდა, დაფინანსებულიყო ღონისძიების პირველი (ქუდები, მანტია, დიპლომის გადაცემა) და არა მეორე დღე. რაც უკვე წვეულებას შეეხება, ამ ხარჯის დაფარვა ნებაყოფილობითი უნდა ყოფილიყო და იმის მიხედვით წამოვიდოდნენ სტუდენტები, თუ როგორი შესაძლებლობა ექნებოდათ.

ეს იმას ნიშნავდა, რომ პირველ დღეს ალბათ ყველა წამოვიდოდა და ორივე დღეს ის სტუდენტები დაესწრებოდნენ, ვისაც ფინანსური შესაძლებლობა ან სურვილი ექნებოდათ.

როგორც გვითხრეს, ეს იწვევდა არეულობას და ვერაფერს ვერ შეცვლიდნენ. გარდა ამისა, ეს ყოფილა უნივერსიტეტის პრაქტიკა წლების განმავლობაში და ამას უნდა შევგუებოდით. ხო, მაგრამ - ეს ყველაფერი გარკეულ არეულობასაც რომ იწვევდეს, უნივერსიტეტისთვის პრიორიტეტი ხომ უნდა იყოს სტუდენტი?

მოკლედ, შესაბამის დეპარტამენტთან თითქმის ერთთვიანი უშედეგო კომუნიკაციის შემდეგ, სხვა გზა რომ არ დარჩა, გადავწყვიტე, პრეზიდენტისთვის - კახა შენგელიასთვის დამერეკა. ვიფიქრე, ალბათ არ იცის პრობლემის შესახებ, ავუხსნი და ყველაფერი დალაგდება.

იცით, რა მითხრა ბატონმა პრეზიდენტმა? - ხომ იცით, სადაც სწავლობთ ან აბარებდითო? ( ანუ ფინანსურ შესაძლებლობებს გაუსვა ხაზი) და თუ ასე ძალიან გსურთ წამოსვლა - ისესხეთ თანხა და წამოდითო.

ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი, რას ნიშნავს ,,კლასობრივი“ უთანასწორობა.

❌ საქმე ისაა, რომ აქ თანხის ამბავს ძალიან სცილდება პრობლემა - იქნებ სტუდენტს სულ არ სურს მეორე დღის After Party-ზე წამოსვლა, მაგრამ ძალიან უნდა, პირველ დღეს დაესწროს? რატომ არ აქვს არჩევანის უფლება? რატომ უნდა იხდიდეს ფულს იმაში, რაზე წასვლაც არ სურს?

მეორეც - მე საერთოდ არ მქონია დიდი ფინანსური შესაძლებლობები, როცა აქ ჩავაბარე. დაფინანსებების გარეშე ვერანაირად ვერ გავწვდებოდი ორმაგ გადასახადს. ჩემნაირი ბევრია - ყველა არაა აქ ,,ფულიანი“ (გაგიკვრიდებათ და). ანუ თუ ფული არ გაქვს, აქ ჩაბარებაზე არც უნდა იოცნებო და პრეტენზიაც არაფერზე არ უნდა გქონდეს - ასე გამოვიდა.

მოკლედ, ჩვენმა ნაწილმა დაკარგა შესაძლებლობა, რომ სტუდენტობის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან დღეს დასწრებოდა და რატომ? - მხოლოდ და მხოლოდ იმის გამო, რომ ფინანსური შესაძლებლობა ან ღონისძიების ორივე ნაწილზე დასწრების სურვილი არ ჰქონდა. ბევრმა ბოლო დღემდე იცადა და, საბოლოოდ, მაინც ჩარიცხა თანხა - მესმის მათი. რთულია, იმ დღეს იყო სხვაგან და ათვალიერებდე კურსელების ფოტოებს, თუ როგორ აღნიშნავენ უნივერსიტეტის დასრულებას.

მე პრინციპულად ვერ წავიდოდი იქ, სადაც უსამართლობის ამხელა შეგრძნება გამიჩნდა.

🙌🏽 ახლა მეორე ამბავი - კარგი, ამ ყველაფერზე ვერ წავედი, მაგრამ დიპლომი ხომ მინდა? ამაში 120 ლარი უნდა გადავიხადო დამატებით. როგორც უნივერსიტეტში ხსნიან, ამის მიზეზი ისაა, რომ ჩვენ ორი დიპლომი გადმოგვეცემა - აქედან ერთ-ერთი არის ჩარჩოში ჩასმული და შთამბეჭდავი. აქაც არაა არჩევანი. იხდი თანხას და იღებ ორივეს ან არ იხდი და რჩები დიპლომის გარეშე. ანუ არავის აინტერესებს, გინდა თუ არა ჩარჩოში ჩასმული დიპლომი. მითხარით, არ უნდა გქონდეს არჩევანის უფლება? ვისაც აქვს სურვილი და შესაძლებლობა, ხომ ისედაც ,,იყიდის“ დიპლომებს?

კონტრარგუმენტი იქნება ის, რომ ეს უნივერსიტეტი კერძოა და რასაც უნდათ, იმას იზამენ. თუმცა, რამდენად ჩაჯდება ეს კონტრარგუმენტი პროფესიონალურ მიდგომებში - თქვენ განსაჯეთ.

ყველაფერთან ერთად, აუცილებლად დავამატებ, რომ სწავლის ღირებულება წელიწადში 4 950 ლარია და ამ თანხად არ ღირს აქ მიღებული განათლება (საუბარი მაქვს სტრატეგიული კომუნიკაციების/ Pღ სამაგისტრო პროგრამაზე - სხვა სასწავლო პროგრამებზე თავს ვერ დავდებ, არ ვიცი.). ეს მაინც რომ ყოფილიყო, ხმას არ ამოვიღებდი. ბოლომდე არ გადავუსვამ ყველაფერს ხაზს და ვიტყვი, რომ აქ ყოფნა რამდენიმე საოცრად კარგ ლექტორად ნაწილობრივ მაინც ღირდა.

„ამ ქვეყანაში განათლებაში კოლოსალური თანხის გადახდა არ ღირს! ა-რა❗️“


პოსტს კავკასიის უნივერსიტეტის სტუდენტი ნატალია ჯალაღონია აქვეყნებს

წაიკითხეთ სრულად