Baby Bag

​ფონდი „სოხუმის“ გაძლიერებული ქალები

​ფონდი „სოხუმის“ გაძლიერებული ქალები

2021 წლიდან ქალთა ფონდი „სოხუმის" მიერ, კანადის „თანასწორობის ფონდის" (​Equality Fund) მხარდაჭერით, შეიქმნა და ამოქმედდა.  ეს საქართველოში ერთადერთი ელექტრონული საინფორმაციო პლატფორმაა, სადაც ერთ სივრცეშია გაერთიანებული ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა (დაზარალებულთა) დასაცავად არსებული დახმარებისა და მხარდაჭერის სამთავრობო, არასამთავრობო, მუნიციპალური სერვისების შესახებ სრული ინფორმაცია.

ონლაინ პლატფორმაში ასევე ინტეგრირებულია მობილური SOS აპლიკაციები, ცხელი ხაზის ნომრები, ქალთა ეკონომიკური გაძლიერების პროგრამები, ბიბლიოთეკა, სტატისტიკური მონაცემები, ხშირად დასმული შეკითხვები, ფსიქოლოგის რჩევები და სხვ.საიტზე განთავსებული ინფორმაცია სასარგებლოა, როგორც ძალადობაგამოვლილი ან პოტენციური ძალადობის მსხვერპლი ქალებისთვის, ასევე პროფესიული ჯგუფებისთვის და ყველა დაინტერესებული პირისთვის, რომლებსაც უწევთ ქალთა მიმართ ძალადობის საკითხებზე მუშაობა.

გარდა მისა, ვებგვერდზე განთავსებულია ბლოგი - „ძალადობის მსხვერპლის პროფილი - წარმატების ისტორია“, სადაც ქალთა ფონდი “სოხუმის” მიერ გაძლიერებული ძალადობაგამოვლილი ქალების ისტორიებია. ამ დროისათვის რუბრიკა ​12 ქალის. გთავაზობთ ზოგიერთი მათგანიდან ამონარიდებს:

„- ქალბატონი ალლა, ლელა, მანანა და ემა, კიდევ - ყველა დანარჩენი, ვისაც ვეხებოდი, ჩემი ცხოვრების ახალი აზრი და იმედი ხდებოდნენ. მეუბნებოდნენ, რომ სრულფასოვანი ადამიანი ვარ, ხვალინდელ დღეზე, საკუთარი თავისთვის და შვილებისთვის უნდა ვიზრუნო, ვივარგო, საქმე ვისწავლო, პროფესია გავიჩინო, საკუთარი თავის და შესაძლებლობების იმედად ვიარსებო... დღემდე გრძელდება ეს მეგობრობა. „ფონდ „სოხუმში" ლაპარაკი დავიწყე. ხმამაღლა ლაპარაკი საკუთარ წარსულზე და საკუთარი აზრების გამოთქმა გავბედე - რა მინდოდა და რა არა, რა მომწონდა და რა - არა. ამ ადამიანებმა დამაჯერეს, რომ მეც მაქვს არჩევანის უფლება", - გვიყვება ფონდი ერთ-ერთი ბენეფიციარი თავის სიტორიაში „შიშისა და ძალადობისაგან თავისუფალი გზით“ საკუთარ გამოცდილებაზე - https://sosfsokhumi.ge/story1

„- ფონდ „სოხუმში" მისულს მახსოვს ჩემი განცდა... მეშინოდა ადამიანების და ვიყავი დაძაბული... მეშინოდა უთქმელი განკითხვის, გაუმხელელი რეაქციის, ყველაფრის... ჩემი გადაწყვეტილებისიც კი მეშინოდა. მაგრამ იქ დამხვდა არაჩვეულებრივი გარემო არაჩვეულებრივი ადამიანებით. თითქოს ყველასთვის იყო საერთო წესი - სითბო და გულისხმიერება, ღიმილი და ზრუნვა. ფონდ „სოხუმის" განწყობა ოჯახური სიმშვიდის კომფორტად მივიღე და ძალიან მალე, მის ბუნებრივ ნაწილად ვიგრძენი თავი. აქ მოხდა ჩემი სოციალიზაცია. ნელ-ნელა ძველი ცხოვრების დავიწყება მარტო ურთიერთობით, ფსიქოლოგთან, ან იურისტთან კონსულტაციებით კი არა, სწავლის თერაპიით, რომელიც ყველაზე გარდამტეხი აღმოჩნდა ჩემთვის,“ - რიგით მეორე ისტორიის „ინტერვიუ სარკის მეორე მრიდან“ რესპონდენტი - https://sosfsokhumi.ge/story2

„ - ერთმა მეგობარმა მირჩია ფონდი "სოხუმი", სადაც რაღაც საინტერესო ხდებოდა. და უცებ ფერადი ნამცეცების ლამაზ და მზიან ოთახში აღმოვჩნდი. პოლიმერული თიხა. ეს სიტყვები გამეგონა, მაგრამ ჩემს ცხოვრებაში მის როლზე არასდროს მიფიქრია. სახლიდან გარეთ გამოსვლამ, პატარა იმედი გამაყოლა, რომ ჩემი ოჯახის იქეთაც სამყაროა, მაგრამ ამ მზიან კუთხეში აღმოჩენამ, საათების მანძილზე დამავიწყა ჩემი სახლის მისამართზე არსებული პრობლემები. შემოქმედებამ გამიტაცა. გამიტაცა ახლის, თუნდაც უმნიშვნელო ფიგურების შექმნის რიტუალმა, ფერების შეხამებაზე ფიქრმა, თიხასთან ხელით შეხების სიამოვნებამ. მეგონა ახალ სამყაროს ვძერწავდი, ვიგონებდი, სადაც მე ბედნიერი ვარ და ნიჭიც დამიბრუნდა. აქ ჩემნაირი, ან უბრალოდ დაინტერესებული ადამიანები იყვნენ, ყველა საკუთარი პრობლემით, ფსიქოლოგის რჩევით, ოსტატის მხარდაჭერით და ფონდის თანამშრომლების უზადო ტაქტით. იცით რა გრძნობაა, როცა საკუთარ თავში ნიჭს აღმოაჩენ და გაგიკვირდება, თურმე რაღაცაში სასარგებლო ხარ.. ვიღაც შეგაქებს და შენი შექმნილი მოეწონება.. ამაზე სასიამოვნო თერაპია არ არსებობს. თავდაჯერებული გამოდიხარ. ხვალინდელ დღეზე ფიქრობ რა ფერები დააწყვილო, როგორ გამოძერწო დეკორი, სამკაული თუ სათამაშო, სასარგებლო, თუ უბრალოდ არაფრისმთქმელი ნივთი, მაგრამ აქ მთავარია შენ ქმნი! ეს არის წარმატება, რომელიც დღის სარეაბილიტაციო ცენტრში თქვენ მაჩუქეთ. და უნდა გავაგრძელო ჩემში ნიჭის ძიება.. ცხოვრების ხიბლი ამაშია. დაიჯერო საკუთარი შესაძლებლობების. სიყვარულის ბედნიერებაც ხო ესაა. მადლობა "სოხუმის" გუნდს. ახლა სადილს სხვა ფერებში ვუმზადებ ჩემს შვილებს და აქაც ჩემებურად "ვძერწავ", - მორიგი რენსპოდენტი „ბენეფიციარის დღიურიდან“ - https://sosfsokhumi.ge/story3

„ვებგვერდს მალე ქალთა მიმართ და ოჯახში ძალადობის რისკების ინდიკატორების რუკადაემატება, რაც ითვალისწინებს სამიზნე რეგიონების ცალკეულ საპილოტე მუნიციპალიტეტებში ოჯახში და ქალთა მიმართ ძალადობის რისკებისა და ფიზიკური უსაფრთხოების ხარისხის შეფასებას, არსებულ საფრთხეებზე დროული რეაგირების მოხდენისა და შესაბამისი ადვოკატირების გაწევის მიზნით. იგეგმება რუკაზე ასახული მრავალმხრივი სტატისტიკური მონაცემების კვარტალურად განახლება, რაც სასარგებლო იქნება ადგილობრივი და ეროვნული ხელისუფლების წარმომადგენლებისთვის, ადგილობრივი სამოქალაქო საზოგადოების თუ საერთაშორისო ორგანიზაციებისთვის, და აკადემიური წრეებისთვის. წარმოდგენილ მონაცემებზე დაყრდნობით დაინტერესებული პირები თავადვე შეძლებენ ადგილებზე სიტუაციის შეფასებას და ანალიზს, და გამოვლენილ ხარვეზების აღმოსაფხვრელად შესაბამისი რეაგირების დაგეგმვას. აღნიშნული რუკით, ქალთა მიმართ ძალადობის ადრეული გაფრთხილების სისტემას ვნერგავთ პრაქტიკულად, რაც უნიკალურია ჩვენი რეალობისთვის. ის საშუალებას მოგვცემს არამარტო განვჭრიტოთ ძალადობის შესაძლო საფრთხეები ადგილებზე, არამედ დროულად დავსახოთ რეაგირების შესაბამისი ინტერვენციები - განაცხადა ქალთა ფონდი „სოხუმის“ თბილისის წარმომადგენლობის ხელმძღვანელმა - ეკატერინე გამახარიამ.

გაიცანი და იმეგობრე ამ საიტთან. ბევრ საჭირო ინფორმაციას აღმოაჩენ, რაც საკუთარი და სხვების გაძლიერებაში დაგეხმარება.

R.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მე ნათია ვარ, პირველი ჯგუფის ინვალიდი და ძალიან მინდა შენთან მეგობრობა. ჯერ ჩემი ფოტოები ნახე და მერე მომწერე – შეგიძლია, იმეგობრო ჩემნაირ ადამიანთან?..“

„მე ნათია ვარ, პირველი ჯგუფის ინვალიდი და ძალიან მინდა შენთან მეგობრობა. ჯერ  ჩემი ფოტოები ნახე და მერე მომწერე – შეგიძლია, იმეგობრო ჩემნაირ ადამიანთან?..“

ავტორი: მაკა ყიფიანი

თუკი ქუჩაში შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებს ვერ ვხედავთ, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ისინი არ არსებობენ, ეს მხოლოდ იმის ნიშანია, რომ ჩვენ არ ვუქმნით სათანადო პირობებს, გარეთ რომ გამოვიდნენ, არ ვაგრძნობინებთ მათ, რომ ისინიც ჩვენი სოციუმის წევრები არიან. საქართველოში საკმაოდ ბევრი შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ადამიანია, სამწუხაროდ, ისინი ძირითად დროს სახლის პირობებში ატარებენ. დამეთანხმებით, ალბათ, რომ მათი საზოგადოებაში ინტეგრირება, მიუხედავად ბევრი მცდელობისა, რატომღაც წლებია, სათანადოდ მაინც ვერ ხერხდება.

საინტერესოა, არის თუ არა რეალურად მათთვის დასაქმების სპეციალური პროგრამები და თუ ასეა, რატომ არის ეს მხოლოდ ვიწრო წრისთვის ცნობილი?

რატომ არ უზრუნველვყოფთ გარემო პირობებს, რომ ეს ადამიანები დასაქმდნენ? და საერთოდ, რა რეაქცია გვაქვს, როდესაც მათ ქუჩაში ვხედავთ? უამრავი კითხვა არსებობს, რომელიც შეიძლება სხვებსაც დაუსვა და საკუთარ თავსაც, თუმცა ვიცი, რომ პასუხი ერთია – „ქვეყანაში ყველაფერი კეთდება მათ დასახმარებლად“. ამიტომ, არავისთვის არაფერი მიკითხავს და გადავწყვიტე, „ერთი გოგოს ისტორია“ გიამბოთ, რომელსაც ჩვენი თანადგომა სჭირდება.

გამარჯობა, მაკა, ხომ არ დაგავიწყდა, რომ გელოდები?

„მე ნათია ვარ, პირველი ჯგუფის ინვალიდი და ძალიან მინდა შენთან მეგობრობა. ჯერ ჩემი ფოტოები ნახე და მერე მომწერე – შეგიძლია, იმეგობრო ჩემნაირ ადამიანთან?..“

„…რომ იცოდე, როგორ გამახარე, რომ დამთანხმდი. ყოველთვის მინდოდა მეგობარი მყოლოდა, რომელსაც გულწრფელად მოვუყვებოდი ჩემზე, მომისმენდა და გამიგებდა. სამწუხაროდ, ჯერ ასეთი მეგობარი არ მყოლია, ალბათ იმიტომ, რომ ასეთი ვარ და არაფერი ვიცი. თუმცა ეს ასე არ არის, მეც ისევე ვგრძნობ, ვხედავ, განვიცდი, მესმის, როგორც სხვები. დედამ ყველაფერი გააკეთა ჩემთვის, რომ თავი განსხავებულად არ მეგრძნო.

შენ, შეგიძლია გამიგო ისე, როგორც ჩვეულებრივი ადამიანები უგებენ და ესაუბრებიან ერთმანეთს? მითხარი, ოღონდ ძალიან გთხოვ, არ მომატყუო. მე არაფერი მინდა, ხანდახან, რომ მომწერო და მომიკითხო ხოლმე. ჩემთვის მთავარია, ადამიანმა მომისმინოს და გამიგოს. მეტი არაფერი. როცა ვგრძნობ, რომ ჩემი განსხვავებულობის გამო ადამიანები ჩემთან ურთიერთობაზე, მეგობრობაზე უარს ამბობენ, ძალიან მტკივა გული. ასეთი ადამიანები ოცნებას მიკლავენ“.

​განაგრძე კითხვა 


წაიკითხეთ სრულად