Baby Bag

​ქალთა ფონდი „სოხუმის“ კვლევა - გენდერული ზეგავლენის შეფასების ინსტრუმენტის (GIA) გამოყენებით

​ქალთა ფონდი „სოხუმის“ კვლევა - გენდერული ზეგავლენის შეფასების ინსტრუმენტის (GIA) გამოყენებით

ქალთა ფონდი „სოხუმის“ მიერ გენდერული ზეგავლენის შეფასების ინსტრუმენტის (GIA) გამოყენებით განხორციელდა საინტერესო კვლევა, რომელიც მიზნად ისახავს სკოლამდელი აღზრდისა და განათლების სახელმწიფო სტანდარტის „ოჯახისა და თემის მონაწილეობის“ კომპონენტის სხვადასხვა სამიზნე ჯგუფზე ზეგავლენის შესწავლას. კვლევის პირველად სამიზნე ჯგუფს წარმოადგენდნენ აღსაზრდელები, მაგრამ გამოვლინდა სტანდარტის მოცემული კომპონენტის განსხვავებული ზეგავლენა დედებსა და მამებზე, მშობლების სხვადასხვა კატეგორიაზე (დასაქმებული, მიგრანტი, სსმ და შშმ ბავშვების მშობლები), ასევე სკოლამდელი აღზრდისა და დაწესებულებების პერსონალზე, თემის სხვადასხვა ჯგუფზე, მათ შორის სერვის-პროვაიდერებზე.

განხორციელდა პროგრამის გენდერული ზეგავლენის შეფასება სხვადასხვა ფოკუსით: „ფორმალური და არაფორმალური კომუნიკაციები ადრეული და სკოლამდელი განათლების პროგრამაში მშობლებისა და კანონიერი წარმომადგენლების ჩართვისთვის“; „მშობლების/ბავშვის კანონიერი წარმომადგენლის მონაწილეობა პროგრამით გათვალისწინებულ საქმიანობებში სკოლამდელი დაწესებულებების ფარგლებში და მის გარეთ“; „ოჯახის მხარდაჭერა ბავშვის მრავალმხრივი განვითარების საკითხში“; „თემთან თანამშრომლობის ასპექტები ადრეული და სკოლამდელი განათლების სტანდარტის მიხედვით“.

კვლევის მიგნებებით, პროგრამა ბენეფიციარებს მთლიანობაში განიხილავს, როგორც გენდერულად ნეიტრალურ ჯგუფს. ის ნაკლებად ითვალისწინებს კონკრეტული ჯგუფების (მამები, დასაქმებული დედები, მიგრანტი მშობლები, შშმ - სსმ ბავშვების მშობლები, ეთნიკური უმცირესობები და სხვ.) მონაწილეობის წახალისების ზომებს.

იმის გათვალისწინებით, რომ პროგრამის ბენეფიციარებიარა მხოლოდ განსხვავებული ბიოლოგიური არსებები არიან, არამედ აქვთ სხვადასხვა გამოცდილება, საჭიროებები, სკოლამდელი აღზრდისა და განათლებისსფეროში გენდერულად სამართლიანი მიდგომების დასანერგად მნიშვნელოვანია შეიქმნას შესაბამისი შინაარსი.

პროგრამა წარმატებით ასრულებს თავის მთავარ ამოცანებს და ინდიკატორებს, თუმცა შესაძლებელია მისი კიდევ უფრო გაუმჯობესება და დახვეწა.მნიშვნელოვანია, მისი მიზნები გახდეს კიდევ უფრო მეტად სენსიტიური, უფრო მეტად გაითვალისწინოს კაცებისა და ქალების განსაკუთრებული საჭიროებები, ზოგადი დემოგრაფიული პროფილი, განსხვავებული გამოცდილება, მოლოდინები, საჭიროებები. ჩატარებული შეფასება ცხადყოფს, რომ პროგრამის პირდაპირი და არაპირდაპირი სამიზნე ჯგუფების გარკვეული კატეგორიები შედარებით უფრო მოწყვლადები არიან და ობიექტურ დაბრკოლებებს აწყდებიან, რის გამოც ნაკლებად ხდება მათი ჩართულობა სკოლამდელი აღზრდისა და განათლების სერვისში და, შესაბამისად, ეს მოცემულობა ნეგატიურად აისახება, პირველ რიგში, მათი ოჯახების აღსაზრდელებზე.

კვლევის მიგნებები უჩვენებს, რომ კომპონენტის წვლილი გენდერული თანასწორობის მიღწევაში გაიზრდება, თუინდიკატორებში მეტად იქნება გათვალისწინებული არსებული გენდერული სხვაობები, ბენეფიციარების დემოგრაფიული პროფილი; მოხდება მონაცემთა შეგროვება და ანალიზი (სტანდარტის იმპლემენტაციის მონიტორინგი და შეფასება) და მტკიცებულებებზე დაფუძნებული მიდგომების დანერგვა გენდერული პერსპექტივის და განსხვავებული საჭიროებების გათვალისწინებით.

კვლევის ლინკი https://www.fsokhumi.ge/index.php/ka/publikacia/informatia-zaladobis-tsinaagmdeg/item/15490-2025-02-10-22-19-59

R

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად