Baby Bag

„უცებ ამას ჩავუარეთ საპირისპირო მხრიდან და თავში ჩაარტყა...“ - რას იხსენებს ფეისბუქმომხმარებელი ქალზე, რომელმაც 3 წლის ბავშვი დაჭრა

„უცებ ამას ჩავუარეთ საპირისპირო მხრიდან და თავში ჩაარტყა...“ - რას იხსენებს ფეისბუქმომხმარებელი ქალზე, რომელმაც 3 წლის ბავშვი დაჭრა

ფეისბუქმომხმარებელი ნიკოლოზ ჰუმანოიდი სოციალურ ქსელში იმ ქალის შესახებ წერს, რომელმაც პეკინის ქუჩაზე სამი წლის ბავშვი ​დაჭრა. გთავაზობთ მის პოსტს უცვლელად:

„​დაახლოებით 2-3 წლის წინ, აბანოებთან ვასეირნებდი ლუკას (იქ ვცხოვრობდით) ლუკა ხელით მეჭირა, რადგან ბაღამდე წვრილი ტროტუარი იყო. უცებ ამას ჩავუარეთ საპირისპირო მხრიდან და თავში ჩაარტყა. უცებ ვერ მივხვდი რა მოხდა. ლუკამ თავზე რომ მოიკიდა ხელი, არაუშავს ძაან არ მეტკინაო მეუბნება. ალბათ წარმოგიდგენიათ რა დამემართა. მივვარდი, ხელი ვკარი და აბანოს აგურზე მიგორდა და ტაქსისტები რომ არ ყოფილიყვნენ ალბათ გავგუდავდი. მერე ცოტა აზრზე მოვედი და ბავშვთან მივარდი, ეგეთი სახე ალბათ არ უნახავს. მამშვიდებდა. არაუშავს, არ მეტკინაო. ძააან დიდი ტრამვით დადის და ძაან სახიფათო ნაღმია. და, რამდენი ეგეთი მონსტრი მოძრაობს.“

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად