„მეგონა, რომ ბოლო დედა ვიქნებოდი ასეთი ტანჯვისთვის გამეტებული... მაგრამ ბავშვებზე ზეწოლა ისევ მიმდინარეობს“ - ლუკა სირაძის დედის პირველი ინტერვიუ

​„ამბავი იმისა, თუ როგორ ,,მომპარა“ კავკასიის უნივერსიტეტმა ,,გრედუეიშენი" (დიპლომების გადაცემის ცერემონიალი) 👩 🎓
​
​ძალიან მაწუხებს ასეთი ამბების დროს სიჩუმე - მგონია, რომ უსამართლობას ვუწყობ ხელს.
​
​პოსტს ვწერ დაგვიანებით - უპირველესად, იმიტომ რომ არ მინდოდა ეს დღე იმ ხალხისთვის ჩამემწარებინა (ნუ, რაღაც დოზით მაინც), ვინც წავიდა ამ ღონისძიებაზე.
​
​--------
​
​შორიდან ყველაფერი ლამაზად არის შეფუთული, უნივერსიტეტის პრეზიდენტის - კახა შენგელიას სიტყვებიც საკმაოდ დიდი ემოციებით იყო გაჟღენთილი. არადა, სწორედ მისი დამსახურებით (და არამარტო), სტუდენტების ნაწილი ვერ/არ ესწრებოდა ღონისძიებას და რატომ: 👇🏾
​
​💰 კავკასიის უნივერსიტეტის ,,გრედუეშენის" ღირებულება 390 ლარით განისაზღვრა. ღონისძიება ორ ნაწილად დაყვეს - პირვეელ დღეს დიპლომების გადაცემა, ქუდების აყრა დაიგეგმა და ა.შ. მეორე დღეს - After Party (წვეულება).
​
​დამამთავრებელი კურსის არაერთმა სტუდენტში გამოითქვა პროტესტი, რადგან, ფინანსური მდგომარეობიდან გამომდინარე, ბევრი ვერ ახერხებდა ღონისძიებებზე წამოსვლას.
​
​არადა, დამეთანხმებით, რომ არცერთი სტუდენტი არაა იმის ღირსი, ამ დღეს თავის კურსელებთან ერთად არ იყოს და სიხარულს მათთან ერთად არ იზიარებდეს .
​
​👉🏾 ჩვენი მხრიდან გაჩნდა შეთავაზება და თხოვნა, რომ უნივერსიტეტს ეს ორი ღონისძიება ფინანსურადაც დაეყო - შესაბამისად, სტუდენტები უფრო შეძლებდნენ იმ დაყოფილი თანხის მოძიებასაც და არავინ არ დააკლდებოდა პირველ დღეს.
​
​ჩვენი შეთავაზება უფრო გასაგებად რომ ავხსნა: ⤵️
​
​როგორც უნივერსიტეტში გვითხრეს, მათ თითქმის მთლიანად თავის თავზე აიღეს მეორე დღის წვეულების დაფინანსება. შესაბამისად, საკმაოდ ლოგიკურიც იყო თხოვნა, რომ უფრო მართებული იქნებოდა, დაფინანსებულიყო ღონისძიების პირველი (ქუდები, მანტია, დიპლომის გადაცემა) და არა მეორე დღე. რაც უკვე წვეულებას შეეხება, ამ ხარჯის დაფარვა ნებაყოფილობითი უნდა ყოფილიყო და იმის მიხედვით წამოვიდოდნენ სტუდენტები, თუ როგორი შესაძლებლობა ექნებოდათ.
​
​ეს იმას ნიშნავდა, რომ პირველ დღეს ალბათ ყველა წამოვიდოდა და ორივე დღეს ის სტუდენტები დაესწრებოდნენ, ვისაც ფინანსური შესაძლებლობა ან სურვილი ექნებოდათ.
​
​როგორც გვითხრეს, ეს იწვევდა არეულობას და ვერაფერს ვერ შეცვლიდნენ. გარდა ამისა, ეს ყოფილა უნივერსიტეტის პრაქტიკა წლების განმავლობაში და ამას უნდა შევგუებოდით. ხო, მაგრამ - ეს ყველაფერი გარკეულ არეულობასაც რომ იწვევდეს, უნივერსიტეტისთვის პრიორიტეტი ხომ უნდა იყოს სტუდენტი?
​
​მოკლედ, შესაბამის დეპარტამენტთან თითქმის ერთთვიანი უშედეგო კომუნიკაციის შემდეგ, სხვა გზა რომ არ დარჩა, გადავწყვიტე, პრეზიდენტისთვის - კახა შენგელიასთვის დამერეკა. ვიფიქრე, ალბათ არ იცის პრობლემის შესახებ, ავუხსნი და ყველაფერი დალაგდება.
​
​იცით, რა მითხრა ბატონმა პრეზიდენტმა? - ხომ იცით, სადაც სწავლობთ ან აბარებდითო? ( ანუ ფინანსურ შესაძლებლობებს გაუსვა ხაზი) და თუ ასე ძალიან გსურთ წამოსვლა - ისესხეთ თანხა და წამოდითო.
​
​ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი, რას ნიშნავს ,,კლასობრივი“ უთანასწორობა.
​
​❌ საქმე ისაა, რომ აქ თანხის ამბავს ძალიან სცილდება პრობლემა - იქნებ სტუდენტს სულ არ სურს მეორე დღის After Party-ზე წამოსვლა, მაგრამ ძალიან უნდა, პირველ დღეს დაესწროს? რატომ არ აქვს არჩევანის უფლება? რატომ უნდა იხდიდეს ფულს იმაში, რაზე წასვლაც არ სურს?
​
​მეორეც - მე საერთოდ არ მქონია დიდი ფინანსური შესაძლებლობები, როცა აქ ჩავაბარე. დაფინანსებების გარეშე ვერანაირად ვერ გავწვდებოდი ორმაგ გადასახადს. ჩემნაირი ბევრია - ყველა არაა აქ ,,ფულიანი“ (გაგიკვრიდებათ და). ანუ თუ ფული არ გაქვს, აქ ჩაბარებაზე არც უნდა იოცნებო და პრეტენზიაც არაფერზე არ უნდა გქონდეს - ასე გამოვიდა.
​
​მოკლედ, ჩვენმა ნაწილმა დაკარგა შესაძლებლობა, რომ სტუდენტობის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან დღეს დასწრებოდა და რატომ? - მხოლოდ და მხოლოდ იმის გამო, რომ ფინანსური შესაძლებლობა ან ღონისძიების ორივე ნაწილზე დასწრების სურვილი არ ჰქონდა. ბევრმა ბოლო დღემდე იცადა და, საბოლოოდ, მაინც ჩარიცხა თანხა - მესმის მათი. რთულია, იმ დღეს იყო სხვაგან და ათვალიერებდე კურსელების ფოტოებს, თუ როგორ აღნიშნავენ უნივერსიტეტის დასრულებას.
​
​მე პრინციპულად ვერ წავიდოდი იქ, სადაც უსამართლობის ამხელა შეგრძნება გამიჩნდა.
​
​🙌🏽 ახლა მეორე ამბავი - კარგი, ამ ყველაფერზე ვერ წავედი, მაგრამ დიპლომი ხომ მინდა? ამაში 120 ლარი უნდა გადავიხადო დამატებით. როგორც უნივერსიტეტში ხსნიან, ამის მიზეზი ისაა, რომ ჩვენ ორი დიპლომი გადმოგვეცემა - აქედან ერთ-ერთი არის ჩარჩოში ჩასმული და შთამბეჭდავი. აქაც არაა არჩევანი. იხდი თანხას და იღებ ორივეს ან არ იხდი და რჩები დიპლომის გარეშე. ანუ არავის აინტერესებს, გინდა თუ არა ჩარჩოში ჩასმული დიპლომი. მითხარით, არ უნდა გქონდეს არჩევანის უფლება? ვისაც აქვს სურვილი და შესაძლებლობა, ხომ ისედაც ,,იყიდის“ დიპლომებს?
​
​კონტრარგუმენტი იქნება ის, რომ ეს უნივერსიტეტი კერძოა და რასაც უნდათ, იმას იზამენ. თუმცა, რამდენად ჩაჯდება ეს კონტრარგუმენტი პროფესიონალურ მიდგომებში - თქვენ განსაჯეთ.
​
​ყველაფერთან ერთად, აუცილებლად დავამატებ, რომ სწავლის ღირებულება წელიწადში 4 950 ლარია და ამ თანხად არ ღირს აქ მიღებული განათლება (საუბარი მაქვს სტრატეგიული კომუნიკაციების/ Pღ სამაგისტრო პროგრამაზე - სხვა სასწავლო პროგრამებზე თავს ვერ დავდებ, არ ვიცი.). ეს მაინც რომ ყოფილიყო, ხმას არ ამოვიღებდი. ბოლომდე არ გადავუსვამ ყველაფერს ხაზს და ვიტყვი, რომ აქ ყოფნა რამდენიმე საოცრად კარგ ლექტორად ნაწილობრივ მაინც ღირდა.
​
„ამ ქვეყანაში განათლებაში კოლოსალური თანხის გადახდა არ ღირს! ა-რა❗️“

​

პოსტს კავკასიის უნივერსიტეტის სტუდენტი ნატალია ჯალაღონია აქვეყნებს​