Baby Bag

საქართველოში კორონავირუსით ინფიცირებული 638 მძიმე პაციენტია

საქართველოში კორონავირუსით ინფიცირებული 638 მძიმე პაციენტია
საქართველოში დღეის მდგომარეობით, 24 საათის განმავლობაში გამოვლენილია ინფიცირების 2 401 ახალი დადასტურებული შემთხვევა, - ამის შესახებ უწყებათაშორის საკოორდინაციო საბჭოსთან არსებული ოპერაციული შტაბის უფროსმა ალექსანდრე ხოჯევანიშვილმა, მთავრობის ადმინისტრაციაში გამართულ ბრიფინგზე განაცხადა.

მან კორონავირუსთან დაკავშირებით უახლეს სტატისტიკურ მონაცემებსა და ბოლო 24 საათში მთავრობის მიერ გატარებული ღონისძიებების შესახებ ისაუბრა.

„დღეის მდგომარეობით, 24 საათის განმავლობაში გამოვლენილია ინფიცირების 2 401 ახალი დადასტურებული შემთხვევა. პირველი ინფიცირების შემთხვევიდან დღემდე ქვეყანაში გამოვლენილი კოვიდ 19-ის დადასტურებული შემთხვევების საერთო რაოდენობა 49 218-ს შეადგენს.

გამოჯანმრთელებული ადამიანების ზრდის კუთხით დღეის მდგომარეობითაც ვინარჩუნებთ პოზიტიურ დინამიკას. კერძოდ, ბოლო 24 საათში გამოჯანმრთელდა 2 289 პირი, ხოლო ჯამში გამოჯანმრთელებულთა რაოდენობა გაიზარდა 33 459-მდე.

სამწუხაროდ, ბოლო 24 საათში გარდაიცვალა 20 ადამიანი. მათ შორის თბილისში - 10, აჭარაში - 2 , იმერეთში - 7, ხოლო მცხეთა-მთიანეთში - 1 ადამიანი. 2020 წლის 26 თებერვლიდან დღემდე სულ გვაქვს 401 გარდაცვალების შემთხვევა.

დღეს გამოვლენილი 2 401 შემთხვევიდან, დედაქალაქისა და რეგიონების მიხედვით მაჩვენებლები გამოიყურება შემდეგი სახით: თბილისში გამოვლენილია 976 შემთხვევა, აჭარაში - 328, იმერეთში - 368, ქვემო ქართლში - 61, შიდა ქართლში - 135, გურიაში - 62, სამეგრელო - ზემო სვანეთში - 280, კახეთში - 70, მცხეთა-მთიანეთში - 31, სამცხე-ჯავახეთში - 55, რაჭა-ლეჩხუმსა და ქვემო სვანეთში - 35.

ამ ეტაპზე აქტიური ინფიცირებული შემთხვევა არის 15 332. 4 489 ადამიანი მკურნალობს საავადმყოფოში, მათ შორის, თბილისის საავადმყოფოებში - 2 198, აჭარაში - 723. მძიმე პაციენტი გვყავს 638, მათ შორის, თბილისში - 316, აჭარაში - 100. აქედან, ხელოვნური სუნთქვის აპარატზე არის 293 პირი - მათ შორის, თბილისში - 150, აჭარაში - 94. 2 446 ადამიანი არის კოვიდ-სასტუმროში, მათ შორის, 1 127 - აჭარაში, ხოლო 822 - თბილისში. 8 397 პირი მკურნალობს ბინაზე.

საკარანტინო სივრცეში გვყავს 3 160 ადამიანი, მათ შორის, თბილისში - 682, აჭარაში-1 426.

სულ 6 ოქტომბრიდან - 4 ნოემბრის პერიოდში, საზღვრიდან გადაყვანილია - 12 110 პირი.

დღეის მდგომარეობით, თვითიზოლაციაში იმყოფება 28 690 ადამიანი, საიდანაც თბილისში არის 2 819 პირი, აჭარაში - 11 423, იმერეთში - 4 177“, - განაცხადა ალექსანდრე ხოჯევანიშვილმა.

10 მიზეზი, თუ რატომ არ უნდა ვიყოთ პანიკაში კორონავირუსის გამო
ესპანეთში, ნავარას უნივერსიტეტში მოღვაწე ცნობილი მიკრობიოლოგი იგნასიო ლოპეს-გონი კორონავირუსის შესახებ სტატიას აქვეყნებს და გვირჩევს, რომ ახალი ვირუსის გამო პანიკაში არ უნდა ვიყოთ. მის სიტყვებს უცვლელ...
,,კორონავირუსული ინფექცია ძალებს იკრებს''
,,გლობალურად ეპიდემიოლოგიური ვითარება კვლავ დაძაბულია,'' - აღნიშნულის შესახებ დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის ხელმძღვანელმა ამირან გამყრელიძემ განაცხადა.  მისი თქმით, მეტი ყ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პარასკევი იყო, საღამოს ექვსი საათი და მე სამსახურიდან წამოვედი“

„პარასკევი იყო, საღამოს ექვსი საათი და მე სამსახურიდან წამოვედი“

მოკლედ…

პარასკევი იყო, დღის სამი საათი. ოფისში ვიჯექი და ვმუშაობდი. თათბირიდან ახალგამოსული მომდევნო თათბირამდე გაძლებას ვნატრობდი, როცა ტელეფონმა დამირეკა. ავდექი და გარეთ გავედი. კარგი ამბები იყო. უკან შემოვედი და პატარა რაღაც ვითხოვე. წესით ყველაფერი კარგად უნდა დასრულებულიყო. არაო. სამჯერ არაო. მეოთხეზე ისევ გარეთ გავედი. დავრეკე, მხარდაჭერა ვითხოვე, მივიღე. საათი უკვე ექვსს უჩვენებდა. ფურცელი ავიღე, ერთი, ორი, სამი, ოთხი და როგორც იქნა, გავთავისუფლდი. ოთახში ჩამოვიარე, რაღაცები ავიღე, უფრო მეტი დამრჩა. ჩავეხუტე, ჩამეხუტნენ, იტირეს, ვერ ვიტირე. წამოვედი. მოკლედ… პარასკევი იყო, საღამოს ექვსი საათი და მე სამსახურიდან წამოვედი.

უკვე მესამე კვირაა რაღაცების გააანალიზებას ვცდილობ. საფიქრალი დრო ნამდვილად ბევრი მქონდა და მეც ვიჯექი და ვფიქრობდი. ჩვენს რეალობაში ნამდვილად რთულია ისე მოიქცე, როგორც სამართალი, მორალი, კანონი, წესი, პატიოსნება მოითხოვს, თუმცა შეუძლებელი არაა. მსგავს სიტუაციაში სულ ორჯერ ვიყავი და ალბათ არ უნდა გაგიკვირდეთ, რომ ორივეჯერ გავიმარჯვე (გახსოვთ ხომ ის სცენა, ვოლტერ ვაითი რომ სკაილერს ურეკავს და ეუბნება, მე მოვიგეო. აი, ზუსტად ეგ ვოლტერ ვაითი ვიყავი დედას რომ დავურეკე და ეს ამბავი ვუთხარი).

ხშირად მიფიქრია, თუ რამდენად უღირსები შეიძლება ვიყოთ ადამიანები. მე, მაგალითად, მიზანმიმართულად ხშირად რაღაცებს არ ვაკეთებდი, არ ვამბობდი, მნიშვნელოვან დეტალებზე არ ვამახვილებდი ყურადღებას და შეიძლება, დიახ, ასეთ მომენტებში უღირსი ვიყავი, ვარ და ვიქნები, მაგრამ ნუთუ ეს საკმარისია ამ წოდებისთვის? ნუთუ ადამიანები უფრო მეტის უფლებასაც არ აძლევენ საკუთარ თავს და ამ ყველაფერს ძალაუფლების ჩრდილქვეშ არ აყენებენ? ნუთუ ვიღაცის ავტორიტეტს ამოფარებული ადამიანი, რომელიც ამ ავტორიტეტს მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარი მიზნებისთვის იყენებს, უფრო უღირსი არაა? ჩვენ ყველანი ვთანხმდებით, რომ კი, მაგრამ საერთო ფონი და რეალობა სასტიკია და მიუხედავად ჩვენი შეთანხმებებისა, ყველაფერი მაინც უარესობისკენ მიდის.

კინემატოგრაფიასა და ლიტერატურაში საკმაოდ პოპულარულია დისტოპიური ჟანრი. წარსულის, აწმყოსა თუ მომავლის ტოტალიტარული რეჟიმების აღწერა მწერლებისა და რეჟისორების საყვარელი საქმიანობაა. ამ სიუჟეტებს ერთი საერთო აქვს – ადამიანები, რომლებიც მზად არიან, თუნდაც საკუთარი სიცოცხლის ფასად, აღუდგნენ წინ იმას, რასაც არ ეთანხმებიან (გთხოვთ, სუსტი ნებისყოფის ადამიანები ამას ნუ გაიმეორებთ და რა თქმა უნდა, ჩემი პარალელიც გაზვიადებულია სიტუაციის მძაფრად აღსაქმელად). ასეთი წარსული ჩვენ უკვე გვქონდა, არც თუ ისე შორს, რომლის კლანჭებიდან ჯერ კიდევ ვერ დავიძვრინეთ თავი. მაგრამ თქვენ ალბათ არ იცით, რომ ის აწმყოშიც ცოცხლობს, მართალია (საბედნიეროდ) დიდ მასშტაბებზე ვერ ვრცელდება, თუმცა რეჟიმის ფუნდამენტურ პრინციპებს ზედმიწევნით იმეორებს – „ბედნიერება“, ფაქტებისა და მოვლენების მიჩქმალვა, „მინის ფარდა“, პროპაგანდა, ცენზურა.

მოსწავლე როცა ვიყავი, განსაკუთრებით მომწონდა ერთი ფრაზა – „შენი უფლებები მთავრდება იქ, სადაც იწყება სხვისი“. უნიკალური წინადადებაა, რომელიც ყველაზე კარგად აღწერს სიტუაციას, თან თუ „უფლებების“ მაგივრად სხვა სიტყვებსაც ჩასვამ, მშვენიერი გასართობია, თან გონებასაც გაივარჯიშებ. მიუხედავად უნიკალურობისა, ეს წინადადება ჩემი ერთი წლისა და 66 დღის ყველა მონაკვეთში უსუსურად გამოიყურებოდა, იმ ორშაბათს ჰგავდა, რომლის დანახვა და დაწყება არავის უნდა, ჩვენს კოსმონავტებს ჰგავდა უწონადობის სამყაროში, ჰარი პოტერს ჰგავდა უჩინმაჩინის მოსასახმით დემენტორების გვერდით (ვინც არ იცით, დემენტორებს უჩინმაჩინის მოსასახმით ვერ მოატყუებ). ხვდებით, ხომ რასთან მქონდა საქმე?

როცა რაღაცით მინდა, რომ თავი შევაქო, სულ იმას ვახსენებ საკუთარ თავს, რომ იმდენად ძლიერი ვარ ფსიქოლოგიურად, ქიუნეთის მრავალდღიანმა ზეწოლამაც ვერ დამაკლო რამე. მიუხედავად ამისა, ერთი წლისა და 66 დღის მანძილზე პატარ-პატარა ტრავმებს, სტრესებს და შფოთვებს მაინც ვერ ავცდი. არა უშავს, ჯერ კიდევ როდის დაიწერა სოლომონმა ბეჭედზე „ესეც გაივლისო“.

გითხრათ, რა არ გაივლის? არა, უმჯობესი იქნება, იმ ამბავზე მოგიყვეთ მოკლედ, რომელიც ამ თხრობის ინსპირაციაა…

მოკლედ…

პარასკევი იყო, 17 მაისი, საღამოს ექვსი საათი და სამსახურიდან წამოვედი. ახლა შაბათია, 8 ივნისი ანუ ის შვიდი დღეც ამოიწურა, რომელიც საკუთარ თავს მივეცი. ორშაბათიდან მოყოლებული ერთი კონკრეტული ორგანიზაციისგან უკანასკნელ სმს-ს ველოდები, უკანასკნელ ცნობას მათგან, რომ ოდესმე ვარსებობდი. ის არ ჩანს. მოკლედ, დღეს შაბათია, 8 ივნისი, დილის საათები და მე მხოლოდ ერთი კითხვა მაქვს, რატომ?

მაშა გვარამიას სხვა ბლოგებს შეგიძლიათ გაეცნოთ ბმულზე - ​მაშას ბლოგი

წაიკითხეთ სრულად