Baby Bag

,,ვაგრძელებ გულახდილ საუბრებს პანდემიასთან დაკავშირებით - ძალიან ხშირად გაგვიგია, რომ აცრის შემდეგ ადამიანი ვირუსის მატარებელი და გადამდებია''

,,ვაგრძელებ გულახდილ საუბრებს პანდემიასთან დაკავშირებით - ძალიან ხშირად გაგვიგია, რომ აცრის შემდეგ ადამიანი ვირუსის მატარებელი და გადამდებია''

ვახტანგ ბოჭორიშვილის სახელობის კლინიკის გენერალური დირექტორი დავით გადელია სოციალურ ქსელში პანდემიის შესახებ წერს, რომელსაც MomsEdu.ge უცვლელად გთავაზობთ:

,,ვაგრძელებ გულახდილ საუბრებს პანდემიასთან დაკავშირებით, ცხადია ჩემი ცოდნის და შესაძლებლობების ფარგლებში...

1. ძალიან ხშირად გაგვიგია, რომ აცრის შემდეგ ადამიანი ვირუსის მატარებელი და გადამდებია; ოდნავ ლოგიკას თუ მოიშველიებთ, დიდი პასტერობა და კოხობა არ უნდა იმის გააზრებას, რომ ვირუსი ადამიანიდან ადამიანში გადადის ცხვირ-ხახის გამონაყოფიდან- ნერწყვი, გამოყოფილი სეკრეტი. ანუ ვირუსი იქ უნდა იყოს ამავე გზის შემოსული და ცემინებით, კოცნით, საუბრისას ნერწყვით, დახველებით მოხვდეს მეორე ადამიანის ცხვირ-პირის მიდამოში. ვაქცინა კი კეთდება კუნთში. მკვდარი ვაქცინა როგორ უნდა გამრავლდეს? თანაც ისე, რომ ნერწყვში და სეკრეტებში გაჯერდეს! უკვე მხოლოდ ფილტვებში არსებული ვირუსიც კი აღარაა დიდი ალბათობით გადამდები, არათუ ვაქცინა.

2. ,,ვაქცინა გაიკეთა და მაინც დაავადდა"..კი ბატონო, ასეც ხდება. ის კი არა, ძალიან ბევრი გვყავს ხელმეორედ გადატანილები. გვყავს ექიმიც, რომელიც ორჯერ დაავადდა და შუაში ვაქცინირებულიც იყო! რაზე მეტყველებს ეს? იმაზე, რომ ვაქცინაციას აზრი არა აქვს? მსოფლიო სტატისტიკა საწინააღმდეგოს ამბობს და ეს გამონაკლისები სწორედ ზოგადად კანონზომიერებას ამტკიცებს: "აცრილების დაავადების ალბათობა 80%-ით მცირდება, ხოლო სიკვდილობა, სრულყოფილი ვაქცინაციისას - 99 -100% -ით!"

3.,,დიდი ხნით ერთიდაიგივე პირბადის ხმარება უფრო სახიფათოა, ვიდრე უპირბადეობა!".. რა თქმა უნდა, ჯობია ცვალოთ პირბადე. მაგრამ თუ ამის საშუალება არ გაქვთ, ატარეთ მუდამ ერთი და იგივე მხრივ. პირბადე სახეს მუდმივად ეხება და დაბინძურებისას არის საფრთხე, სხვა მიკრობებმა დაიბუდნონ და გამოიწვიონ კანის დაავადებები. დავიმახსოვროთ: პირბადის მთავარი დანიშნულება კოვიდის წინააღმდეგ არის როგორც ჩვენი ნერწყვის და ცხვირის გამონადენების მექანიკური შეკავება, რომ სხვას არ გადავდოთ, ასევე სხვის მიერ "გამოსროლილი" იგივე ნაწილაკებისგან მექანიკური დაცვა.

4. არაა სწორი გავრცელებული მოსაზრება, რომ ბევრი სითხის მიღება სასარგებლოა. დამძიმებული ფორმების შემთხვევაში - კი პირიქით, არაფრით არ შეიძლება ბევრი სითხის მიღება! შეიძლება გამოიწვიოს შეგუბება სისხლის მიმოქცევის მცირე წრეში, ფილტვების დაზიანების გამო.

5. ,,ვერ ხერხდება დროული დახმარების გაწევა, იგვიანებს კვლევის პასუხები, ძალიან ბევრი ხალხი და ზოგჯერ უკონტროლობაა კოვიდიან პაციენტთა კვლევებისას, აცრების დროს და ა.შ. თუ კარგი პატრონი არ გყავს და არ ,,იჩალიჩე", კლინიკაში ვერ მოხვდები!"

.... სამწუხაროდ, ეს ყველაფერი მართალია.. ძალიან არ გვყოფნის პერსონალი, რესურსები, ადგილები..

6. წინა თეზიდან გამომდინარე, მინდა ბოდიში მოგიხადოთ, თუ ეს ყველაფერი ჩვენ კლინიკაში შეგემთხვათ. პირველ რიგში ჩვენი ოჯახის წევრებს, მეგობრებს, ნაცნობებს - ვინც გვიკავშირდება და ამავე დროს, ყველა ჩვენ მოქალაქეს: გთხოვთ იყოთ შემწყნარებელი ჩვენს მიმართ, სამედიცინო მუშაკების მიმართ. ძალიან მძიმე სურათს ვუყურებთ ყოველდღე. აუტანელია იმის შეგრძნება, რომ ვერ ეხმარები ადამიანს, თვალსა და ხელს შუა ილევა პიროვნება. იწურება ჩვენი ფსიქოლოგიური მდგრადობის რესურსები. ბევრ რამეს, მათ შორის იმ ხუმრობას, რასაც ადრე სიცილით ვიღებდი მეგობრებისგან- საშინელ გაღიზიანებას იწვევს. გუშინ საღამოს ვესაუბრე ჩემს კოლეგას, რომლის ყველაზე დიდი იმედი მაქვს ამ დაავადებასთან ბრძოლაში- ალბათ ძალიან ბევრსაც. თითქმის ტირილით მიპასუხა "ახლა სახლში ვზივარ, მარტო და რაიმე ალკოჰოლური თუ არ მივიღე, გული გამისკდებაო". ძალიან მოწესრიგებული ქალბატონია და საერთოდ არასდროს დაულევია! რაც შეეხება პიროვნულ თვისებებს, იმდენად უშიშარია, რომ თოფიან ფირალს ჩამოიღებს ცხენიდან!... ახლა საშინლად დათრგუნვილი იყო.. დავუყვავე და ,,რა ვქნა, საშინელი ნაკადია, ყველა მიმძიმდება და ვერ ვშველიო!" .., რა თქმა უნდა, ასე არაა, ეჩვენება გადაძაბულობის გამო - ერთეულების გარდა, ყველანი გაჯანმრთელებული უბრუნდებიან ოჯახებს. სასწაულად მძიმე, თითქმის უიმედო შემთხვევები გამოვტაცეთ ახლახანს სიკვდილს, მაგრამ გონებაში მარცხი უფრო დიდხანს ილექება და ფსიქიკას წამლავს...

თავს არ გაცოდებთ, ისევ თქვენ და ჩვენ ქვეყანას რომ კარგად გამოვადგეთ, ცოტა დაგვზოგეთ...'' - აღნიშნავს დავით გადელია. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია...'' - ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე
ჟურნალისტი თეონა ცხომელიძე კოვიდ დადებითია და უკვე მე-4 დღეა ვირუსს ებრძვის. გთავაზობთ მის პოსტს, რომელიც სოციალურ ქსელში გამოაქვეყნა. 

,,ღამე არ მეძინა ტკივილისგან, გაუსაძლისია. მეჩვენება რომ გრავიტაცია ჩემს სხეულზე 5-ჯერ ძლიერად მოქმედებს და ძალიან მაგრად ექაჩება სადღაც. განსაკუთრებით ფეხები და წელი ვერ უძლებს.
ცოტა მახველებს. როცა ინჰალატორია ჩართული, ყურსასმენებს ვიკეთებ, ვითომ არ მესმის. გადასხმა არ მჭირდება, ვსვამ პლაქვენილს. ყოველ დილით სისხლის აღება აუცილებელია, ექიმებთან კომუნიკაცია მინიმალური. მედდა ლალი ისევ ენერგიულად დაქრის, ან არ ეძინება ან არ იღლება?! სიცხე რომ არ გვაქვს, ისე გვაქებს, ვითომ ჩვენი თავდაუზოგავი შრომის შედეგია.
გვერდით ერთი წლის ბავშვია და ვერ ვიტან სავალდებულო პროცედურები რომ უწევს, ვერ იგებს რას ერჩიან, ბავშვები არ უნდა ხვდებოდნენ აქ!
ტელეფონი დამივარდა, რირშახის ტესტივითაა ეკრანზე უშველებელი ლაქა, ხან ღამურად აღვიქვამ, ხან გაბრაზებულ ზაზუნად (უნდა ვიკითხო ხომ მშვიდობა მაქვს), ვარაუდით ვწერ ტექსტებს.
ოთახის ერთი ბოლოდან მეორემდე 6 ნაბიჯია, ნახევარი ჩემია.
დილით 
Levan რეკავს ყავა მოგენატრებოდაო და ამომიგზავნა ნამცხვრებთან ერთად, გემო თითქოს გავიგე, მგონი ბრუნდება. ვიჯღნავლე- ლევანის ცოლი ექიმია აქ და თავზე აყრია საქმე, ამ დილით სამსახურში რომ მიდიოდა ორივე და ჩემი ყავა გაახსენდათ, კია საჯღნავლი.
აქ ზოგადად ძალიან გულჩვილი ხდები, დღეში რამდენჯერმე ვტირი გარანტირებულად. ხან მოწერილ გამამხნევებელ მესიჯებზე, ხან გარედან შემოსულ, ცოცხალი ქალაქის ხმაზე, ხან კირას კითხვაზე 'დე მალე მოხვალ თუ არა-მალე' და მე რომ უნდა ვუთხრა 'არა-მალე', ხან გაურკვევლობაზე. ვიკა ბუკიას ირინკამ მომიკითხა და ღნავილით მოვკვდი, რაღაცნაირი სევდიანი კავშირი რომ გვაქვს, მარტო ჩვენი, კორონული...
ჩემი კოვიდმეზობელი ნინო კარგადაა, თავისი კლასტერიდან დაურეკეს წეღან: '-კორონა როგორა ხარო?' იგუდებოდნენ სიცილით. მერე იმან იქედან თავისი კოვიდ მეზობელი გვაჩვენა 62 წლის ქალი, საწოლზე ყირაზე იდგა, ფეხები კედელზე შემოელაგებინა და იქნევდა - ვარჯიშობსო, ისევ ვიცინეთ.
უელბეკს ვკითხულობ, მაგრამ მინდა 'სამხრეთული სპილო' არ მქონდეს წაკითხული და ახლა, აქ ვკითხულობდე. ან გორგილაძეს ქონდეს რამე ახალი გამოცემულული. ქართული ამბები მინდა, ეს ევროპები ძალიან შორია ამ ნაცრისფერი პალატიდან.
კახელების იუმორი აქ რომ დავაფასე კი გითხარით. ნინო დგას გუშინ ფანჯარასთან, გარეთ იყურება... გამომხედა ცოტა ნაწყენმა 'დღესაც ღამდებაო' - ისევ ვუგუდებით... ასე ვიცინით, ვიდრე გაგვახსენდება რა საქმეზე ვართ აქ ორივე.''
წაიკითხეთ სრულად