Baby Bag

,,ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი - როგორ არ გამოგვეპაროს ფილტვის დაზიანება?''

,,ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი - როგორ არ გამოგვეპაროს ფილტვის დაზიანება?''
ექი­მი თა­მუ­ნა გვა­სა­ლია სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში მათ, ვინც კო­ვი­დინ­ფი­ცი­რე­ბუ­ლია რჩე­ვებს აძ­ლევს.

,,ბლოგერ–ექიმად გადაქცევის არც სურვილი და არც დრო მაქვს, უბრალოდ იმდენ ტყუილ–მართალს ვაწყდები სოციალურ სივრცეში, რამდენიმე უწყინარი რჩევა მინდა დავწერო მათთვის, ვინც კოვიდ–ინფიცირებულია და ვისაც ოჯახის ექიმი ვერ ( და არა არ) უკავშირდება:

1) ვირუსის დადასტურების მე–2, მე–3, მე–4 დღეს არ ჩაიტაროთ არანაირი ანალიზი ( ვგულისხმობ სისხლი, CRP, დე– დიმერი)– უბრალოდ არ გამოჩნდება არაფერი მნიშვნელოვანი ასეთი მოკლე დროის ინტერვალში.

2)კომპიუტერული ტომოგრაფია საჭიროა მხოლოდ მაშინ, თუ სუნთქვის უკმარისობაა, აქაც პირველი 7 დღე აზრი არ აქვს გაკეთებას და ავხსნი რატომაც: კატესთვის აღსაქმელი ცვლილების ჩამოსაყაბილებლად დაახლოებით 7 დღეა საჭირო და მე–2 დღეს გადაღებული დასკვნით თუ გეტყვიან, რომ 2 –ქულიანი დაზიანებაა 24–დან ტყუილად გაგიხარდებათ. ობიექტური შეფასება არ იქნება. დახარჯავთ დროს, ფულს და ზედმეტად დასხივდებით.

3) არ მიიღოთ ანტიბიოტიკი თვითნებურად და მეზობლის რჩევით! ანტიბიოტიკი ებრძვის ბაქტერიას და კოვიდს იწვევს ვირუსი. კი, ჩვენც ვნიშნავთ ხოლმე ანტიბიოტიკს, მაგრამ მხოლოდ (!!!) მაშინ , როცა ვირუსს ბაქტერია ერთვის თან და "თანდართვის" შეფასება მხოლოდ ექიმს შეუძლია ანალიზების მიხედვით . აქვე დავამატებ 39 სიცხე არ ნიშნავს ანტიბიოტიკის საჭიროებას.

4) 38–38.5–ზე შეგიძლიათ მიიღოთ პარაცეტამოლი ან ნებისმიერი სხვა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალება (იბუპროფენი და ა.შ.) . ეს მედიკამენტები კარგად მუშაობს, თუ ცხელება არ დაექვემდებარა, დაურეკეთ ექიმს.

+ უზომო რაოდენობით იბუპროფენების მიღება აუცილებლად გამოიწვევს კუჭის გაღიზიანებას, დავიჭიროთ ბალანსი.

5) მადა თუ არ გაქვთ, თავს არ დააძალოთ, მთავარია მიიღოთ სითხეები, მაქს 2 ლიტრი და სასურველია მოერიდოთ გაზიანს.

6) მუდმივი წოლა კარგი არ არის, მაგრამ ენერგია თუ არ გაქვთ, ნუ აიძულებთ თავს ზედმეტად დაიტვირთოთ ფიზიკურად.

7) და ახლა ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი: როგორ არ გამოგვეპაროს ფილტვის დაზიანება. – საუბრისას ქოშინი, სუნთქვის უკმარისობის შეგრძნება მცირე ფიზიკური დატვირთვისასაც გაცილებით მნიშნვნელოვანია ვიდრე ხველება! ვისაც საშუალება გაქვთ, იკონტროლეთ სატურაცია, სუნთქვის გაძნელებისას დაწექით და იწექით მუცელზე, რადგან ასე უკეთ ვენტილირდება ფილტვი.

ძალიან კარგად მესმის ინფიცირებულების შიში, რთულია ებრძოდე იმას, ვისაც არ იცნობ და არც იმის შეფასებაა მარტივი რა არის საყურადღებო და რა არა.

არ შეგეშინდეთ 2 დღიანი სიცხის , თავის ტკივილის და ხველების – ეს არ არის საავადმყოფოში დაწოლის ჩვენება, თუმცა არ გამოგეპაროთ სუნთქვის უკმარისობის ნიშნები – მათი არსებობისაც არც შეგეშინდეთ, თუმცა დროულად მიაქციეთ ყურადღება.

იმედია ამ ყველაფერს მალე მოვერევით.

გისურვებთ ჯანმრთელობას,'' - აღნიშნავს თამუნა გვასალია. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად