დეკანოზმა შალვა კეკელიამ შვილებთან ურთიერთობისას სიბრძნის და გონიერების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:
„როდესაც პატიებასა და შენდობაზე ვსაუბრობთ, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ შენ ხმა არ ამოიღო, სადაც საყვედურია სათქმელი, იქ საყვედური არ თქვა. სხვა ყველანაირ ურთიერთობას რომ თავი დავანებოთ და შვილებთან ურთიერთობაზე ვისაუბროთ, შვილს არ შეიძლება სულ ეფერო და შვილს არ შეიძლება სულ ეჩხუბო. ასეთი რამ არ შეიძლება.“
„ჩემს შვილებთან დაკავშირებით სულ ასე ვლოცულობ: „ღმერთო, მომეცი გონიერება ჩემს შვილებთან ურთიერთობისა.“ სულ ამას ვთხოვ ღმერთს. როდესაც ვფიქრობ, როგორი დამოკიდებულება უნდა მქონდეს ჩემს შვილებთან, სულ ამას ვთხოვ ღმერთს: „ღმერთო, მომეცი სიბრძნე ჩემს შვილებთან ურთიერთობისა.“ ზოგჯერ ადამიანი რომ აშავებს და მე იმ დანაშაულში წავახალისებ, შეიძლება ჩემი შვილი მიეჩვიოს ამ დანაშაულს და მერე უფრო საშინელი დანაშაულები ჩაიდინოს. ეს ხომ მასაც დააზიანებს, საზოგადოებასაც დააზიანებს ჩემი დათმობის გამო, არასწორად რომ დავუთმე ჩემს შვილს. ამან შეიძლება დიდი ბოროტება მოუტანოს. სულ რომ ვეფერო ჩემს შვილს, რაღაც რომ დააშავა და ამ დაშავების დროს, რომ ვეფერო, ამან შეიძლება ცუდი შედეგი მოიტანოს. შუალედი უნდა დავიცვათ. ეს სიბრძნე უნდა ვითხოვოთ ღვთისგან: რა დროს უნდა ამოიღო ხმა, რა დროს არ უდნა ამოიღო ხმა, რა დროს უნდა დაელაპარაკო და რა დროს არა,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.
წყარო: „მედიაკავშირი ობიექტივი“
წაიკითხეთ სრულად
