პროფესორმა გიორგი ფხაკაძემ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც აღნიშნა, რომ ის კოვიდზე საუბარს აღარ აპირებს:
„ადამიანმა, ალბათ, უნდა მიიღოს და აღიაროს რეალობა.
• თუ დღეს თქვენ ფაიზერით სამჯერ აცრილი არ ხართ, ბოდიში, მაგრამ ეს მხოლოდ თქვენი ბრალია. რაც მე ლაივებში ინფორმაცია მოგაწოდეთ, ფეისბუქ გვერდზე ასობით სტატია, კვლევები დავდე, ათასობით ადამიანს პირადში ინფორმაციები მივაწოდე, ამის შემდეგ საღი გადაწყვეტილება უნდა მიგეღოთ.
„ადამიანისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია სხვებთან კავშირის განცდა. სხვებთან კავშირის განცდას ჭკუა სჭირდება. ის ჭკუა, რომელიც ემოციურ ინტელექტს ეფუძნება. ეს ყველაფერი საბოლოო ჯამში დგას ცოდნაზე. აუცილებლად უნდა გავიხსენოთ გურამიშვილის სიტყვები: „ჭკუა უხმარ არს ბრიყვთათვის, ჭკვა ცოდნით მოიხმარების!“ ეს ცოდნა თავად რისი ცოდნაა? იმისთვის, რომ ჩვენ იმ მოთხოვნილების რეალიზაცია მოვახდინოთ, რომელიც ადამიანურ არსებობას განაპირობებს, ანუ ღმერთთან კავშირის განცდის მოთხოვნილების, რა ცოდნა სჭირდება ამას? რა არის ეს ცოდნა? ეს არის ის ცოდნა, რომელიც მოვლენების გაგებას უდებს საფუძვლად.
ძალიან ცნობილი მოაზროვნე გახლდათ ლუდვიგ ფოიერბახი. მან თავის დროზე ვერ გაიგო ისეთი დიდი ფილოსოფოსის ნააზრევი და ვერ ახსნა მისი სისტემა და მეთოდი მართებულად, როგორიც იყო ჰეგელი. რა იყო ამის მიზეზი? რატომ ვერ ჩასწვდა და ვერ გაიგო ეს? მას არ ეყო ცოდნა. ის იმყოფებოდა განმარტოვებულ სივრცეში, მის სოფელში. მან ვერ გაიგო ის სამი დიდი აღმოჩენა, რომელიც მოხდა იმ დროს. ეს აღმოჩენები იყო, რომ მცენარისა და ცხოველის უჯრედს ერთი და იგივე აგებულება აქვს, რომ არსებობს ენერგიის მუდმივობის კანონი თურმე და დარვინის ევოლუციის თეორია, რომ განვითარების კანონი არის მემკვიდრეობითობა და ცვალებადობა. ეს ცოდნა ხედვის რაკურსს ქმნის ისეთს, რომ შენ დაინახო განვითარება რა კანონზომიერებას ეფუძნება. ეს თვითონ ადამიანს შინაგანად ცვლის. ის შინაგანად სხვა პოზიციაში აღმოჩნდება, სხვა დამოკიდებულება აქვს ცოდნის მეშვეობით ადამიანს სამყაროსთან. ქართულ ლიტერატურაში ცნობილი მაგალითი რომ ავიღოთ, ფარსმან სპარსს ცოდნა არ ჰქონდა? დიახ, მას ჰქონდა ცოდნა, მაგრამ ეს სხვა ცოდნაა. ნახეთ რას გვეუბნება „სიბრძნე სოლომონისა“: „რადგან მზაკვარ სულში სიბრძნე ვერ შეაღწევს და ვერც ცოდვას დამონებულ სხეულში დაივანებს.“ ეს არის უმთავრესი. თურმე ჭკუა საჭიროებს ემოციურ ინტელექტს, ურთიერთობის შინაგან მოთხოვნილებას. ეს ყველა ადამიანშია, მაგრამ თუ მზაკვარ სულში აღმოჩნდა ცოდნა, სიბრძნე აღარ არის უკვე ის ცოდნა. აი, ეს არის მთავარი. სიყვარულის გარეშე არსებული სული მზაკვარი სულია,“- მოცემულ საკითხზე ნანა ჩაჩუამ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.
წყარო: რადიო „იმედი“
წაიკითხეთ სრულად
