.jpg)
„ბოლო ხუთი წელია ეს დღე ყველაზე მძიმეა ჩემთვის, როცა დედის დღეს მილოცავენ. თუმცა ჩემი ცხოვრების ყველაზე მთავარი გადაწყვეტილება სწორედ დღეს მივიღე. როგორც კი ეს შესაძლებელი გახდება, უკრაინაში ჩავალ და ომის დროს დაობლებული ბავშვის ან ბავშვების დედა გავხდები,“- წერს მაია ასათიანი.
„უმადური რომ ხარ, ამაზე დიდი საშინელება არ არსებობს. როგორ შეიძლება ქრისტიანი იყოს უმადური? სულ რომ მშიერი იყო, არაფერი არ გქონდეს, ცოცხალი მაინც ხარ! რა პირით წუწუნებ, რა გაწუწუნებს ქრისტიანს?! ეს იმას კი არ ნიშნავს, რომ სიღარიბეს შეეგუო. არა, შენ უნდა იშრომო, უნდა იღვაწო. როგორ შეიძლება, საქართველოში ცხოვრობდე და მშიერი იყო?! უნდა შრომობდე, უნდა წვალობდე, მაგრამ არ უნდა წუწუნებდე!“
მამა შალვას თქმით, უმიზეზო წუწუნს ხშირად მოსდევს ნამდვილი უბედურება, რომელიც ადამიანს წუწუნის მიზეზს მისცემს:
„დღეს რომ წუწუნებ, მერე დაგანახებს ღმერთი, მართლა საწუწუნო რა არის. ღმერთმა ყველა დაიფაროს, რამდენს უთქვამს ჩემთვის, რომ მივსულვარ, შვილი რომ ჰყოლიათ გარდაცვლილი: „რას ვამბობდი, რაზე ვწუწუნებდი, რა მაწუწუნებდა, თურმე რამხელა უბედურება მელოდა!“ მადლიერი უნდა იყო ყოველი დღის.“
„ბედნიერი ადამიანი არის მადლიერი ადამიანი. როდესაც მადლიერი ხარ, რითაც ხარ და როგორც ხარ, ბედნიერი ხარ. რამდენი ადამიანი მინახავს, ძალიან მდიდარია და მაინც წუწუნებს. რამდენ ღარიბ ადამიანს შევხვედრივარ და ბედნიერები არიან, სიხარულია ოჯახში, ყველა ბედნიერია, ყველა გახარებული, საოცარი მადლიერება აქვთ. სიმდიდრე და სიღარიბე არ განსაზღვრავს ამას, შენი შინაგანი მდგომარეობა განსაზღვრავს. რამდენი ადამიანი მინახავს ჯანმრთელი და მოწუწუნე,“ - აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.
