Baby Bag

„რა გააკეთოს დედამ, თუ მას არც ფხვნილი აქვს და არც რძე?“ - ევგენი კომაროვსკის მძიმე კითხვა, რომელსაც პასუხს ვერავინ სცემს

„რა გააკეთოს დედამ, თუ მას არც ფხვნილი აქვს და არც რძე?“ - ევგენი კომაროვსკის მძიმე კითხვა, რომელსაც პასუხს ვერავინ სცემს

ცნობილი უკრაინელი პედიატრი ევგენი კომაროვსკი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც დედებს გამოუვალ ვითარებაში ჩვილებისთვის ძროხის რძის განზავებული ნარევის მომზადებას ასწავლის:

„შორეულ 1996 წელს, ჩემი წიგნის „თქვენი შვილის ცხოვრების დასაწყისი“ პირველ გამოცემაში, შემდეგი რამ დავწერე: „შესაძლებელია, რომ ამ წიგნის მკითხველი ცივილიზაციისგან შორს ცხოვრობს, ჰყავს ძროხა, მაგრამ არ აქვს მაღაზია, სადაც ადაპტირებულ რძის ფორმულას შეიძენს ბავშვისთვის. ამის გათვალისწინებით, ძროხის რძის გამოყენება ამგვარად შეგიძლიათ: 120 მილილიტრ გადადუღებულ რძეს დავუმატოთ 80 მილილიტრი გადადუღებული წყალი და 1,5 ჩაის კოვზი შაქარი. ძროხის განზავებული რძით ჩვილის გამოკვება ერთი თვის განმავლობაში შეგიძლიათ მისი ჯანმრთელობისთვის საფრთხის შექმნის გარეშე. ძალიან სასურველია, რომ ამ ერთი თვის განმავლობაში დაუკავშირდეთ ცივილიზებულ სამყაროს და ბავშვისთვის ადაპტირებული რძის ფორმულა შეიძინოთ. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, ნებისმიერი ფორმულა ძროხის რძეზე უკეთესია. ის არის უფრო სუფთა, აქვს სტაბილური შემადგენლობა და შეიცავს ვიტამინებს.“

ეს რეცეპტი მე თავად არ გამომიგონია. საბჭოთა პედიატრიის სახელმძღვანელოდან ავიღე, რომელიც, სავარაუდოდ, 1968 წელს გამოიცა. 2000 წლის შემდეგ ეს ტექსტი ჩემს წიგნში აღარ შემიტანია. ის უკვე ძალიან უცნაურად და აპოკალიპტურად გამოიყურებოდა. დღეს ეს რეალობად იქცა. „რა გააკეთოს დედამ, თუ მას არც ფხვნილი აქვს და არც რძე?“ - ამ კითხვამ უკვე ბევრჯერ გაიჟღერა. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია და UNICEF-ი მკაფიო პასუხს არ იძლევიან,“ - წერს ევგენი კომაროვსკი.

​წყარო

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად