Baby Bag

„რა გააკეთოს დედამ, თუ მას არც ფხვნილი აქვს და არც რძე?“ - ევგენი კომაროვსკის მძიმე კითხვა, რომელსაც პასუხს ვერავინ სცემს

„რა გააკეთოს დედამ, თუ მას არც ფხვნილი აქვს და არც რძე?“ - ევგენი კომაროვსკის მძიმე კითხვა, რომელსაც პასუხს ვერავინ სცემს

ცნობილი უკრაინელი პედიატრი ევგენი კომაროვსკი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც დედებს გამოუვალ ვითარებაში ჩვილებისთვის ძროხის რძის განზავებული ნარევის მომზადებას ასწავლის:

„შორეულ 1996 წელს, ჩემი წიგნის „თქვენი შვილის ცხოვრების დასაწყისი“ პირველ გამოცემაში, შემდეგი რამ დავწერე: „შესაძლებელია, რომ ამ წიგნის მკითხველი ცივილიზაციისგან შორს ცხოვრობს, ჰყავს ძროხა, მაგრამ არ აქვს მაღაზია, სადაც ადაპტირებულ რძის ფორმულას შეიძენს ბავშვისთვის. ამის გათვალისწინებით, ძროხის რძის გამოყენება ამგვარად შეგიძლიათ: 120 მილილიტრ გადადუღებულ რძეს დავუმატოთ 80 მილილიტრი გადადუღებული წყალი და 1,5 ჩაის კოვზი შაქარი. ძროხის განზავებული რძით ჩვილის გამოკვება ერთი თვის განმავლობაში შეგიძლიათ მისი ჯანმრთელობისთვის საფრთხის შექმნის გარეშე. ძალიან სასურველია, რომ ამ ერთი თვის განმავლობაში დაუკავშირდეთ ცივილიზებულ სამყაროს და ბავშვისთვის ადაპტირებული რძის ფორმულა შეიძინოთ. კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, ნებისმიერი ფორმულა ძროხის რძეზე უკეთესია. ის არის უფრო სუფთა, აქვს სტაბილური შემადგენლობა და შეიცავს ვიტამინებს.“

ეს რეცეპტი მე თავად არ გამომიგონია. საბჭოთა პედიატრიის სახელმძღვანელოდან ავიღე, რომელიც, სავარაუდოდ, 1968 წელს გამოიცა. 2000 წლის შემდეგ ეს ტექსტი ჩემს წიგნში აღარ შემიტანია. ის უკვე ძალიან უცნაურად და აპოკალიპტურად გამოიყურებოდა. დღეს ეს რეალობად იქცა. „რა გააკეთოს დედამ, თუ მას არც ფხვნილი აქვს და არც რძე?“ - ამ კითხვამ უკვე ბევრჯერ გაიჟღერა. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია და UNICEF-ი მკაფიო პასუხს არ იძლევიან,“ - წერს ევგენი კომაროვსკი.

​წყარო

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო, ის უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში,“- ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

„უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო, ის უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში,“- ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

ფსიქოლოგმა ლელა ტყეშელაშვილმა ქართველი დედის ჰიპერმზრუნველობის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დედების მსგავსი დამოკიდებულება ქართველი მამების პასიურობითაც არის გამოწვეული:

„ჰიპერმზრუნველობით ცნობილები არიან ებრაელი დედებიც, ქართველებზე უფრო მეტად. არ ვიცი აქ რატომ ჩამოყალიბდა ასე. უპირობო სიყვარული უსასრულოდ არ არის საჭირო. არსებობს უპირობო და განპირობებული სიყვარული. უპირობო სიყვარულს უწოდებენ დედობრივ სიყვარულს. მე მიყვარს იმიტომ, რომ ჩემი შვილია. რაც ჩემი შვილისთვის საჭიროა, ყველაფერზე ვარ წამსვლელი. მამის სიყვარული არის აბსოლუტური. ის გეუბნება, რომ შენ მიიღებ რაღაცას იმ შემთხვევაში, თუ რაღაცას გააკეთებ. ასეთი ტიპის სიყვარული 11-12 წლის ასაკიდან ბავშვისთვის აუცილებელია, რომ მასში პასუხისმგებლობის გრძნობა ჩამოყალიბდეს. პასუხისმგებლობის შეთავაზება მშობლის მხრიდან, იმისთვის, რომ ადამიანი გახდეს ზრდასრული, არის აუცილებელი.

„დედა გენაცვალოს,“- ეს დარჩება ყოველთვის დედას, მაგრამ ან დედა უნდა გადაეწყოს ახალ ნიადაგზე, ან ვიღაც უნდა არსებობდეს, რომელიც ბავშვს პასუხს მოსთხოვს თავის საქციელზე, რომ ის პასუხისმგებელი გახდეს ქცევაზე. რატომ მოხდა საქართველოში ასე, რომ დედა ჰიპერმზრუნველია? მამებმა გადაწყვიტეს, რომ შვილი უნდა გაზარდოს მარტო დედამ. „შენი ბრალი იქნება, თუ შვილი კარგი არ გამოვიდა, მეტი რა საქმე გაქვს? სხვა რა გევალება?! შენ შვილი უნდა გაზარდო!“ - აქ ეს დამოკიდებულება იყო. ამის ბრალია, რომ დედებმა ზედმეტი აიღეს თავიანთ თავზე. დედა ნებისმიერ ასაკში მზად არის, რომ შვილისთვის ყველაფერი გააკეთოს.

მე მოხარული ვარ, რომ ახალ თაობაში მამები გააქტიურდნენ. მამა უნდა ჩაერთოს ბავშვის განათლებაში თავისი მამობრივი სიყვარულით. მამობრივი სიყვარული გახლავთ განპირობებული, პასუხისმგებლობაზე დამყარებული. დედობრივი სიყვარული გახლავთ უპირობო. უპირობო სიყვარული უნდა დავლექოთ ადრეულ ბავშვობაში, მაგრამ თანდათანობით როგორც ზრდასრულს, პასუხი უნდა მოვთხოვოთ ქცევაზე. ნელ-ნელა ეს ცოდნა შემოდის ჩვენთან,“- აღნიშნა ლელა ტყეშელაშვილმა.

წყარო:​ „ათონის დარბაზი“

წაიკითხეთ სრულად