„მეგობრებო!!! დაიკარგა მარიუპოლში მცხოვრები ქართველი კაცის ოჯახი. მისი სახელია ბაკური ქეცბაია. უკრაინელი მეუღლე ჰყავს და ორი შვილი, გოგო და ბიჭი. თუ ვინმეს გეცნობათ ეს ხალხი და ან იცით რამე მათ შესახებ, ძალიან გთხოვთ მოგვწერეთ ან პირადში, ან კომენტარებში. დავეხმაროთ ახლობლებს მათ პოვნაში. გააზიარეთ მაქსიმალურად, რომ იქნებ ვინმემ მოგვაწოდოს ინფორმაცია ...ძალიან გთხოვთ,“- წერს ელზა გელაშვილი.
„როდესაც ადამიანს ვაწვდით ნეგატიურ ინფორმაციას, ის ილექება მასში. თუ ის არ ჩანაცვლდა, თუ ის არ დამუშავდა, თუ ის არ გაიფილტრა ადამიანის გონებაში, საკმაოდ ნეგატიურ გავლენას ახდენს, როგორც გუნება-განწყობაზე, ასევე უჩნდება წინასწარი დისპოზიციური განწყობა. ადამიანს მოლოდინი აქვს, რომ დღე ყოველთვის უნდა დაიწყოს ცუდი ამბებით. კოვიდის დროს ყველანი ვრთავდით ტელევიზორს ან ინტერნეტში ვეძებდით გარდაცვლილთა რაოდენობას, ამით ვცხოვრობდით. ეს ნეგატიური ინფორმაცია ბევრად უფრო მძიმეა და ბევრად უფრო მატრავმირებელია, ვიდრე ნებისმიერი დამოკიდებულება, ნებისმიერი განწყობა.“
ნინო კერესელიძის თქმით, ნეგატიური ინფორმაციის გაზიარებით ადამიანები გარემოცვაზე გავლენის მოხდენას ცდილობენ:
„ნეგატიური ინფორმაციის გაზიარება ერთ-ერთი სახეა, რომ მოვახდინო გავლენა ჩემს გარემოცვაზე, გავუზიარო ჩემი შინაგანი მდგომარეობა. მე ამით ვიკვებები, მე ამით მეძლევა საშუალება გავნეიტრალდე, ცოტა ჩაცხრეს ჩემში ბრაზი, აგრესია. ამ მხრივ სოციალური ქსელი, რა თქმა უნდა, აჭრელებულია. აქ დიდი გავლენა აქვთ ე.წ. ბოტებს, რომლებიც ამას ტირაჟირებენ, ავრცელებენ, რომ მასობრივად მოხდეს ნეგატიური განწყობის შექმნა, ფონის შექმნა, რამდენად ცუდად ვართ, როდესაც ყოველდღიურობაში შეიძლება ბევრად უფრო მეტი პოზიტივი იყოს, ბევრად უფრო მარტივი იყოს კარგი ინფორმაციის დანახვა, კარგი განცდების დაჭერა.“
ნინო კერესელიძემ აღნიშნა, რომ ადამიანების ნაწილი ნეგატივზეა კონცენტრირებული:
„ნეგატივზე, რა თქმა უნდა, ბევრი ადამიანი კონცენტრირდება, იმ მხრივ, რომ უკვე დაისწავლა ადამიანმა, რომ ჯერ ნეგატიური უნდა მოისმინოს, ჯერ მასთან იყოს კონტაქტში, იწუწუნოს, შექმნას ისეთი ფონი, რომ ძალიან ცუდად არის. ხშირ შემთხვევაში ეს, სამწუხაროდ, გახდა ცნობადობის ძალიან კარგი საშუალება და კარგი მექანიზმი. რაც უფრო მეტს ვიწუწუნებ, მით უფრო მეტად მომაქცევენ ყურადღებას. აღარ ვუკვირდები მე რას ვქმნი, რა ფონი იქმნება, რა აურა იქმნება ჩემ გარშემო.“
„წუწუნი ყველაზე არაეკოლოგიური გათავისუფლებაა ნეგატივისგან. როდესაც წუწუნაა ადამიანი და როდესაც ნეგატიური განწყობის მქონეა, თავის სივრცეს მოიცავს, რა თქმა უნდა, ის თავისუფლდება, მასში ხდება ცვლილებები. მნიშვნელოვანია, რომ ეს ყველაფერი მოხდეს ეკოლოგიურად, თუნდაც ხატვით, წერით, ვარჯიშით და არა ჩემი გაბრაზების თქვენზე გადმოტანით,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო კერესელიძემ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.
წყარო: „განთიადი“
