Baby Bag

„დღეს ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი: ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა მიმტანს ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე...“- ლუკა ნაჭყებია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„დღეს ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი: ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა მიმტანს ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე...“- ლუკა ნაჭყებია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„მასტერშეფის“ ჟიურის წევრმა ლუკა ნაჭყებიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანების მიმართ მათი აქცენტის ან წარმომავლობის გამო ნეგატიური დამოკიდებულება გააკრიტიკა:

„დღეს დილას, ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი.

ერთ ჩემ საყვარელ დაწესებულებაში მიმტანს კილო აქვს ოდნავ მეგრული აქცენტით.

მოემსახურა მაგიდას და ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა როგორც კი გატრიალდა ფრიად ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე. იმათ კი საყვედური მიიღეს, მაგრამ იმ მიმტან ბიჭს სახეზე დაეტყო ემოციური დაცემა.

ხოდა აქვე ხაზს გავუსვამ, კილო, აქცენტი და რეგიონალური ვარიაციები არ განსაზღვრავს სოფლელობას, თქვე კაი ხალხო.

სოფლელიბაა მანქანით გაზაობა, შშმ პარკინგზე გაჩერება, რიგის არ დაცვა და კიდე ბევრი სხვა რამ...

თბილისი ერთი ქალაქია, უმეტესობა საქართველო რეგიონია. არ გვაქვს თბილისს ავტორიტეტი იმაზე თუ რა ტიპის მეტყველებაა სტანდარტი.

ყველას, მათ შორის მეც, გვახასიათებს ხანდახან კილოში გადასვლა, ეს ხიბლია და სილამაზეა ქართული ენის. (ჩემი მეგრულის არ ცოდნა ცოტა ქვეყნის ღალატი მგონია)

ხოდა წიგნს გონებაში რა აქცენტით წაიკითხავ მნიშვნელობა არ აქვს...

და კილო რო არ მოგწონს ვიღაცის, იგივეა იმ რეგიონის თავისებურებები და კულტურა არ მოგწონდეს, შემდეგზე ხარჩოს რომ გადაირტყამ, მაგრამ აქცენტი არ მოგწონს მაგ რეგიონის, გახსოვდეს რომ ერთმანეთის გარეშე ოგ ორი რამ ფრიად ღარიბი იქნება.

და კი, ზოგადად სიტყვა სოფლელი ცუდ კონტექსტში გამოსაყანებელი არაა, უბრალოდ პირობითი განსზაღვრება რაც არის ამ სიტუაციაში არ შეესაბამება რეალობას,“-აღნიშნა ლუკა ნაჭყებიამ.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთ-ერთ ყველაზე ბედნიერ ერად მოიაზრება დანია... დანიელები არ ეპუებიან სოციალურ ქსელებს...“- ფსიქოლოგი ფიქრია იმერლიშვილი

ფსიქოლოგმა ფიქრია იმერლიშვილმა ყალბი ბედნიერების პრობლემაზე ისაუბრა, რომელიც თანამედროვე ადამიანს აწუხებს:

„ერების ბედნიერების ხარისხის ინდექსი არსებობს. ერთ-ერთ ყველაზე ბედნიერ ერად მოიაზრება დანია. მათი ბედნიერების მაღალი ხარისხი განსაზღვრა იმან, რომ ისინი არ ეპუებიან სოციალურ ქსელებს. დანიელებს მიაჩნიათ, რომ მათი ბედნიერების განმსაზღვრელი არის სწორედ ის ურთიერთობა, რომელიც აქამდეც იყო. ისინი რეგულარულად ხვდებიან ერთმანეთს, არ კარგავენ საყვარელ ადამიანებთან შეხვედრის ბედნიერებას. ჩახუტებისას, როდესაც ვხვდებით ჩვენთვის ძვირფას ადამიანს, გამოიყოფა ჰორმონი ოქსიტოცინი, რომელიც სოციალურ ურთიერთობებს არეგულირებს. სოციალურ ქსელებში ეს ჰორმონი ვერ წარმოიქმნება.

ფრომმა თქვა: „თუ ვარ ბედნიერი, ვარ წარმატებული და საინტერესო ადამიანი.“ ჩვენ სოციალურ ქსელებში ამას ვამტკიცებთ. რატომ მიდიან ადამიანები ფოტოსესიებზე? აქაც ხდება გამოაშკარავება ფუფუნების საგნებთან, ნივთებთან ფოტოების. კეთდება განსაკუთრებული მაკიაჟი, იქმნება განსაკუთრებული იმიჯი. მერე ამით საზოგადოებას თავს ვაწონებთ, როგორი ყოჩაღები ვართ და როგორი ბედნიერები.

ეს ყველაფერი მოდის ბავშვობიდან. როდესაც ბავშვი აკეთებს რაღაცას და მშობელი ეუბნება: „ეს რატომ გააკეთე? ნახე შენი კლასელი როგორია. ნახე იმან შენს ასაკში რამდენ წარმატებას მიაღწია,“ შენ უკვე შენს შვილს უწყობ ხელს იმაში, რომ მოხდეს მისი პიროვნების გახლეჩა. ეუბნები, რომ ასეთი არ უნდა იყოს და აუცილებლად უნდა დაემსგავსოს ვიღაცას. ბავშვი ეჩვევა იმას, რომ უნდა გააყალბოს საკუთარი ცხოვრება. შემდეგ კლასელი წარმატებული რომ არის, ვიღაცას უკეთესი ტელეფონი უჭირავს, ის ერთვება ამ მარათონში,“- მოცემულ საკითხზე ფიქრია იმერლიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“ 

წაიკითხეთ სრულად