Baby Bag

„დღეს ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი: ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა მიმტანს ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე...“- ლუკა ნაჭყებია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„დღეს ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი: ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა მიმტანს ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე...“- ლუკა ნაჭყებია სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს

„მასტერშეფის“ ჟიურის წევრმა ლუკა ნაჭყებიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანების მიმართ მათი აქცენტის ან წარმომავლობის გამო ნეგატიური დამოკიდებულება გააკრიტიკა:

„დღეს დილას, ფრიად უსიამოვნო დიალოგს შევესწარი.

ერთ ჩემ საყვარელ დაწესებულებაში მიმტანს კილო აქვს ოდნავ მეგრული აქცენტით.

მოემსახურა მაგიდას და ორმა ძალიან სვეცკმა მანდილოსანმა როგორც კი გატრიალდა ფრიად ხმამაღლა დასცინა კილოზე და სოფლელობაზე. იმათ კი საყვედური მიიღეს, მაგრამ იმ მიმტან ბიჭს სახეზე დაეტყო ემოციური დაცემა.

ხოდა აქვე ხაზს გავუსვამ, კილო, აქცენტი და რეგიონალური ვარიაციები არ განსაზღვრავს სოფლელობას, თქვე კაი ხალხო.

სოფლელიბაა მანქანით გაზაობა, შშმ პარკინგზე გაჩერება, რიგის არ დაცვა და კიდე ბევრი სხვა რამ...

თბილისი ერთი ქალაქია, უმეტესობა საქართველო რეგიონია. არ გვაქვს თბილისს ავტორიტეტი იმაზე თუ რა ტიპის მეტყველებაა სტანდარტი.

ყველას, მათ შორის მეც, გვახასიათებს ხანდახან კილოში გადასვლა, ეს ხიბლია და სილამაზეა ქართული ენის. (ჩემი მეგრულის არ ცოდნა ცოტა ქვეყნის ღალატი მგონია)

ხოდა წიგნს გონებაში რა აქცენტით წაიკითხავ მნიშვნელობა არ აქვს...

და კილო რო არ მოგწონს ვიღაცის, იგივეა იმ რეგიონის თავისებურებები და კულტურა არ მოგწონდეს, შემდეგზე ხარჩოს რომ გადაირტყამ, მაგრამ აქცენტი არ მოგწონს მაგ რეგიონის, გახსოვდეს რომ ერთმანეთის გარეშე ოგ ორი რამ ფრიად ღარიბი იქნება.

და კი, ზოგადად სიტყვა სოფლელი ცუდ კონტექსტში გამოსაყანებელი არაა, უბრალოდ პირობითი განსზაღვრება რაც არის ამ სიტუაციაში არ შეესაბამება რეალობას,“-აღნიშნა ლუკა ნაჭყებიამ.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უნდა ვიფიქროთ, რომ დავიცვათ ჩვენი შვილები... ბავშვს ისეთი პანიკური შიში და შეტევა შეიძლება დაემართოს, რომ ძალიან რთული სამართავი გახდეს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვების ფსიქიკაზე საშინელებათა ჟანრის ანიმაციებისა და ბოროტმოქმედი პერსონაჟების გავლენის შესახებ ისაუბრა:

„ბავშვს ემპათია აღარ აქვს ადამიანისადმი, რომელსაც უჭირს, რომელსაც ურტყამენ, რომელიც დავარდა, იმიტომ, რომ თამაშებიც ასეთი აგრესიულია, სულ ურტყამენ, ესვრიან, სცემენ. ეს გზავნილები, რომელიც მოდის, ჩვეულებრივად იტვირთება ბავშვში. ტვინი ინახავს შიშებს. რაღაც მომენტში ხდება შემოჭრები, ეს შეიძლება მოხდეს ღამე, შეიძლება მოხდეს დღე. ბუნებრივია, მას ექნება დარღვეული ძილი და ისეთი პანიკური შიში და შეტევა შეიძლება დაემართოს, რომ ძალიან რთული სამართავი გახდეს.

რატომ უყვართ ადამიანებს საშინელებათა ფილმები? ამ დროს გამოიყოფა ადრენალინი და ჩვეულებრივი ადრენალინდამოკიდებულება ხდება. ეს ენატრება ადამიანს. ამ ბიზნესის შემქმნელები ამაზე არ ფიქრობენ. მათთვის მნიშვნელოვანია მოგება და ნახულობენ მოგებას.

ბოროტებას ადამიანი სწავლობს ზღაპრით. ზღაპარში კეთილი იმარჯვებს. აქ ორი ბოროტია. ერთი უფრო კარგი ბოროტია და მეორე უფრო ცუდი ბოროტი და ის იმარჯვებს. ბოროტება კარგი და კეთილი არ არსებობს. ხდება ამ ბავშვების გაუცხოება რეალურ სამყაროსთან, ნიჰილიზმის ჩამოყალიბება, გულგრილობა. ყველა მოუნელებელი შინაარსი, ყველა შიში, როგორც ბომბი ისეა, ნელი მოქმედების ნაღმია. ის რაღაც მომენტში აუცილებლად მოხვდება ადამიანს. უნდა ვიფიქროთ, რომ დავიცვათ ჩვენი შვილები. რაც შეიძლება მეტი სპორტი, ხელოვნება, ხატვა, მეტი ჰაერზე ყოფნა, ერთად ყოფნა, ჩახუტება არის საჭირო,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“ 

წაიკითხეთ სრულად