Baby Bag

„9 თვე ორ­სუ­ლი ვთა­მა­შობ­დი კა­ზი­ნო­ში“ - თეა დარჩია ცხოვრების უმძიმეს პერიოდზე საუბრობს

„9 თვე ორ­სუ­ლი ვთა­მა­შობ­დი კა­ზი­ნო­ში“ - თეა დარჩია ცხოვრების უმძიმეს პერიოდზე საუბრობს

რე­პე­ტი­ცი­ი­დან გა­მოვ­დი­ო­დი, შევ­იდიო­დი კა­ზი­ნო­ში, კა­ზი­ნო­დან გა­მოვ­დი­ო­დი, შევ­იდო­დი რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე...  ეს გრძელდებოდა 5 წელი. მად­ლო­ბა ღმერ­თს, ტვი­ნი მეყო და ისე­თი თან­ხა არ წა­მი­გია, რომ დავღუპულიყავით მეც და ჩემი ოჯა­ხიც.

თამაშის დროს კარ­გავ ჯან­მრთე­ლო­ბას, დროს, ნერ­ვებს, ფულ­ზე აღარც არის ლა­პა­რა­კი... იქ ცხოვ­რე­ბას კარ­გავ... საათი არსად არ არის, დღეა-ღამეა ვერ გაიგებ, გა­ზომ­ბე­ბუ­ლი თა­მა­შობ, იმის­თვის კი არა, რომ ფული მო­ი­გო, იმის­თვის, რომ კი­დევ უფრო დიდხანს ითა­მა­შო...

ახალ თა­ო­ბას მთე­ლი გუ­ლით ვთხოვ, არ გე­გო­ნოთ რომ თქვენ ეს არ და­გე­მარ­თე­ბათ, მეც მე­გო­ნა, რომ ერთხელ გა­ვა­კე­თებ­დი, მაგ­რამ... ლასვეგასში როგორ არ უნდა ითამაშო?! ლიფტშიც და ტუალეტშიც სათამაშო აპარატებია, რომ ერთი წამი არ მოცდე. ლასვეგასიდან გამომყვა აქაც თამაშის მიმართ დამოკიდებულება. იქ 20 კაპიკით მოვიგე 1500 დოლარი. ვიფიქრე, რა მაგარი ვარ. როგორც ამას გაიაზრებ, რომ მაგარი ხარ, ეგრევე ცუდად არის შენი საქმე. 

დღემ­დე ლომ­ბარ­დშია მთე­ლი ჩემი ოქ­რო­უ­ლო­ბა და ბრი­ლი­ან­ტე­ბი, რა­საც ბე­ბია და დედა მიგ­რო­ვებ­დნენ... გამ­ქონ­და და შე­მომ­ქონ­და, გამ­ქონ­და და შე­მომ­ქონ­და... მე მიშ­ვე­ლა ღმერ­თმა, ეკლესიამ, სხვა გამოსავალი არ არის. 

9 თვის ფეხმძიმე ვი­ყა­ვი მე­ო­რე შვილ­ზე, მი­რი­ან­ზე. სახ­ლში მი­ვე­დი, აბა­ზა­ნა­ში შე­ვე­დი და მივ­ხვდი, რომ მეწყე­ბა მშო­ბი­ა­რო­ბა. გავ­ვარ­დით სამ­შო­ბი­ა­რო­ში, ორ სა­ათ­ში ვიმ­შო­ბი­ა­რე და ცოტა ხან­ში მი­რე­კა­ვენ კა­ზი­ნოს მე­გო­ბა­რი გო­გო­ნე­ბი: თეა, დღეს რო­მელ­ზე მოხ­ვა­ლო. ვუ­თხა­რი, დღეს ბიჭი გა­ვა­ჩი­ნე, ვერ მო­ვალ-­მეთ­ქი. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, 9 თვე ისი­ნი ყვე­ლა მო­ნა­წი­ლე იყ­ვნენ, რო­გორ მეზ­რდე­ბო­და შვი­ლი მუ­ცელ­ში, 9 თვე ორსული ვთა­მა­შობ­დი კა­ზი­ნო­ში... ნორ­მა­ლუ­რი ვი­ყა­ვი მე?! მახ­სოვს მი­წისძვრა მოხ­და, კე­დე­ლი გა­იხ­სნა კაზი­ნო­სი, „ლუსტრა“ ჩა­მო­ვარ­და დოლურაზე, ყვე­ლა გარ­ბო­და, მე კი მო­გე­ბუ­ლი „ფიშ­კე­ბით“ ვი­ჯე­ქი მაგიდას­თან და არ ვიძროდი.

ჩემ­მა ქმარ­მა, გუ­ჯამ იმ­დე­ნი გა­და­ი­ტა­ნა მაგ დროს, მა­მა­ომ უთხრა - სა­სუ­ფე­ველ­ში გზა ხსნი­ლი გაქვს, შეგიძლია, დილა-საღამოს ლოც­ვე­ბიც აღარ იკი­თხოო...

ამ ყვე­ლა­ფერს იმი­ტომ ვყვე­ბი, რომ ბავ­შვე­ბი მის­მე­ნენ, თან ჩემი მოს­წავ­ლეა ნა­ხე­ვა­რი სა­ქარ­თვე­ლო და ზუსტად იცი­ან, რომ არ ვა­ტყუ­ებ არც ერთ სი­ტყვას. თუ დრო გაქვთ და­სა­კარ­გი ჯან­მრთე­ლო­ბა, დასაკარგი ცხოვ­რე­ბა, და­სა­კარ­გი ფუ­ლიც კი ბა­ტო­ნო... თა­მაშ­ში რომ ვინ­მე რა­მეს იგებ­დეს...“

თავისი ცხოვრების უმძიმეს პერიოდზე მოცეკვავე თეა დარჩიამ გადაცემა „ფარულ კონვერტში“ ისაუბრა. ​

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ყველა გამოცდილმა დედამ იცის, რომ ახალშობილობის პერიოდშიც კი ძალიან ადვილია ბავშვის ჩახურება... შეიძლება რამდენიმე წუთში მოხდეს ეს,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვის გადახურების თავიდან არიდების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ნერვული სისტემის ძირითადი ფუნქცია არის გადარჩენის სწორი ორგანიზება, ანუ შეგუება და ა.შ. ჩვენ ვართ თბილსისხლიანი არსებები. ჩვენი ორგანიზმი მუდამ გამოიმუშავებს სითბოს. ამის კორექტორი, რა დროს გამოიმუშაოს ორგანიზმმა სითბო, როდის გაზარდოს და შეამციროს, არიც ჩვენი ნერვული სისტემა. ის იღებს უამრავ ინფორმაციას და შემდგომ ამას ამუშავებს. მაგალითად, დამცხა და პირველ რიგში, უნდა გაიხსნას საოფლე ჯირკვლები.

გამომდინარე იქიდან, რომ ბავშვის ტემპერატურა ყოველთვის მაღალია ზრდასრულის ტემპერატურაზე, გაცილებით იოლია მისი გადახურება, ვიდრე ჩვენი. მათი აქტივობა პრაქტიკულად შეუზღუდავია. ღმერთმა დაგვიფაროს, რომ ასე არ იყოს და ბავშვებმა არ იმოძრაონ. აქედან გამომდინარე, როგორც კანის ზედაპირზე, ისე შინაგან ორგანოებში ნივთიერებათა ცვლა არის ძალიან მაღალი და ეს ნორმაა. ჩვენთან შედარებით, დაახლოებით 12-ჯერ მაღალია ბავშვის ნივთიერებათა ცვლა. ეს რას ნიშნავს, დაფიქრდით უბრალოდ. ისედაც ცხელა, გამომდინარე აქედან ძალიან მარტივად შეიძლება მათი გადახურება. ეს იმდენად დროზე არ არის დამოკიდებული, რამდენადაც ხარისხზე. შეიძლება მე ნახევარი საათი დამჭირდეს გადახურებისთვის და იმას 10 წუთი.

ყველა გამოცდილმა დედამ იცის, რომ ახალშობილობის პერიოდშიც კი ძალიან ადვილია ბავშვის ჩახურება. შეიძლება რამდენიმე წუთშიც კი მოხდეს ეს. ბავშვის შეფუთვა და იმის შიში, რომ არ შეცივდეს, ეს დაცვითი ინსტინქტია. დაცვის ერთ-ერთი ვარიანტია შვილის გადარჩენა გადაციებისგან. ამაში არაფერი არ არის სავალალო და ეს ყველაფერი სწორია, მაგრამ ძალიან იშვიათად თუ ვინმე ფიქრობს, რომ შვილი დავიცვათ გადახურებისგან. არავინ არ ამბობს: „არ გადახურდეს ბავშვი.“ ერთი არის გაციება, მეორე არის გადახურება. ორივეზე თანაბრად საზრუნავია. სამწუხაროდ, მარტო ცალი მხარე გვახსოვს, შესაბამისად ვცდილობთ, ბავშვს არ მოვაკლოთ შემოსვა,“- მოცემულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად