Baby Bag

„ორის რამის მრცხვენოდა და მტანჯავდა ყველაზე მეტად სამყაროში - საშინელი რეიტუზების შარვალს შიგნით და გატანებული ხაჭაპურების ჩანთაში“

„ორის რამის მრცხვენოდა და მტანჯავდა ყველაზე მეტად სამყაროში - საშინელი რეიტუზების შარვალს შიგნით და გატანებული ხაჭაპურების ჩანთაში“

​„კანტის არ იყოს, ორის რამის მრცხვენოდა და მტანჯავდა ყველაზე მეტად სამყაროში - საშინელი რეიტუზების შარვალს შიგნით და გატანებული ხაჭაპურების ჩანთაში, დიდ დასვენებაზე რომ უნდა მეჭამა. ამ ორი მონსტრიდან პირველს ვერაფერს ვუხერხებდი, თორემ მეორეს უკვე დაბარებულივით ელოდნენ ახლო შესახვევში მცხოვრები ძაღლები. ეს პირველი კიდევ, რაღა ჭიანჭაველებით სავსე ბუდე ჩაგიცვამს და რაღა ეგ. ცალკე მისი დაუნდობელი რეზინი გიჭერს და ცალკე კიდევ ბრაზი ყელში - რადგან ზუსტად იცი, რომელიმე კლასელი აუცილებლად გეტყვის - აბა, შარვალი წამოიწიე! ამას რომ მოყვება, ის შეგრძნება ისეთი სასტიკია - ჩემი დიდი ბაბუა, ყაისარა უფრო ადვილად წამოიწევა ნატანების სასაფლაოდან, ვიდრე შარვალი. და შარვალი რჩება ადგილზე, რასაც ეგებება სიტყვები : ,, ფუ, რეიტუზი გაცვია!" თუმცა, ასე სჯობს დანახვას. ასე უფრო ადვილია. რადგან, როგორც ბიბლიაში წერია: "უკუეთუ არა ვიხილო, არასადა მრწმენეს".

არის ბავშვობის ავი ამბები, რომელიც თითქოს მხოლოდ იქ რჩება - აბა, ახლა ვის აინტერსებს, რეიტუზი გაცვია შარვლის შიგნით თუ მართლა ჭიანჭველის ბუდე - იქ რჩება, მაგრამ იზრდები და მაინც გტკივა.

ჩვენ, რეიტუზების თაობამ, ეს ტკვილი ყველაზე ცხადად ვიცით და ვცნობთ.“


ავტორი: მწერალი გიორგი კეკელიძე ​

შეიძლება დაინტერესდეთ

ამბავი იმისა, რატომ არ არის იაპონიაში მასწავლებლის დღე

ამბავი იმისა, რატომ არ არის იაპონიაში მასწავლებლის დღე

,,დიახ, იაპონიაში არ არის მასწავლებლის დღე!....

ერთხელ იაპონიაში ყოფნისას, იაპონელ მეგობარს ვკითხე:

- როგორ აღნიშნავენ მასწავლებლის დღეს იაპონიაში?

გაკვირვებულმა ჩემს შეკითხვაზე მიპასუხა:

- ჩვენ საერთოდ არ გვაქვს მასწავლებლის დღე.

ამ პასუხის გაგონებით, არ ვიცოდი დამეჯერებინა მისთვის თუ არა,რადგან ერთი აზრი არ მასვენებდა: ქვეყანა, სადაც ეკონომიკა, მეცნიერება და ტექნოლოგია განვითარდა, ასეთი უპასუხისმგებლო კავშირშია მასწავლებლის საქმიანობასთან?!

მუშაობის შემდეგ, ერთმა მასწავლებელმა სახლში მიმიწვია. რადგან შორს ცხოვრობდა მეტროთი სარგებლობა მომიწია, პიკის საათი იყო, ვაგონები გადაჭედილი იყო უამრავი ხალხით, რის გამოც ფეხზე დგომა მომიწია...

მოულოდნელად ბაბუა, რომელიც იჯდა, ადგილი დამითმო. მოხუცის პატივისცემიდან გამომდინარე მე არ შემეძლო მისი ადგილის დაკავება,მაგრამ ისე დაჟინებით ითხოვდა,რომ უარის თქმა ვერ შევძელი....

მეტროდან ჩასვლის შემდეგ მეგობარს ვთხოვე აეხსნა,რატომ ითხოვდა მოხუცი ასე დაჟინებით,რომ მე ვმჯდარვიყავი მის ადგილზე. მას გაეცინა და მასწავლებლის სამკერდე ნიშანზე მიმითითა.

- ამ მოხუცმა დაინახა მასწავლებლის თქვენი სამკერდე ნიშანი და სტატუსის პატივისცემის ნიშნად, თავისი ადგილი დაგითმოთ.

რადგან პირველად მივდიოდი სტუმრად მასწავლებლის სახლში, გადავწყვიტე საჩუქრის ყიდვა. მეგობარმა ხელით მანიშნა, რომ ჩემს წინ მასწავლებლის მაღაზია იყო, სადაც შემეძლო საქონელი ხელმისაწვდომ ფასად შემეძინა.. ემოციებს ვერ ვმალავდი...

- მხოლოდ პედაგოგებს აქვთ შეღავათები? - ვკითხე მას.

- დიახ სწორედ ასეა..

- იაპონიაში, მასწავლებელი ყველაზე პატივსაცემი პროფესიაა და ყველაზე პატივცემულ ადამიანად ითვლება. იაპონელ მეწარმეებს, თუ მაღაზიის გამყიდველებს ძალიან უხარიათ, როდესაც მასწავლებლები თავიანთ მაღაზიებში მიდიან რაიმეს საყიდლად და ამას დიდ პატივად ითვლიან.

ამის შემდეგ ყველაფერს ვაკვირდებოდი რაც ჩემს პროფესიას უკავშირდებოდა და არაერთი ჟესტი მინახავს, თუ რამდენად პატივს სცემენ მასწავლებლებს....

1. მეტროში მათთვის ცალკეული ადგილებია...
2. მათთვის ცალკეული მაღაზიებია შექმნილი....
3. მასწავლებლები არ დგანან რიგებში...

რად სჭირდებათ მათ მასწავლებლის დღის დღესასწაულად დაწესება?!..როცა ყოველი დღე მასწავლებლის პატივისცემას ეკუთვნის.

ამ ისტორიის მოთხრობა, მთელი გულით მსურს...

მინდა ვიოცნებო,რომ ჩვენი საზოგადოებაც გაიზარდოს ისეთ დონეზე, რაც მასწავლებლის პატივისცემას ეხება...

ისინი ნამდვილად იმსახურებენ ასეთ მაღალ ტიტულს.!

- გაუგზავნეთ ჩემი მესიჯი თქვენს ყველა კოლეგას, ჩვენ ყველა მასწავლებლის წინაშე ქედს ვიხრით! -ასეთი პასუხით გამომაცილა იაპონელმა მეგობარმა შინ, ჩემს სამშობლოში, რომელსაც საქართველო ჰქვია...''

წყარო: სოციალური ქსელი 

წაიკითხეთ სრულად