Baby Bag

ყოველი დილა ამ 15 სამოტივაციო ციტატით უნდა დაიწყოთ

ყოველი დილა ამ 15 სამოტივაციო ციტატით უნდა დაიწყოთ
იზოლაციაში მყოფ ადამიანებს სტრესის დასაძლევად და ყოველდღიურ რუტინასთან გასამკლავებლად მოტივაცია ნამდვილად სჭირდებათ. გთავაზობთ ციტატებს, რომლებიც დღის სასიამოვნოდ დაწყებაში დაგეხმარებათ და თავდაჯერებას შეგმატებთ.

1. ,,ნებისმიერი წარმატების საწყისი წერტილი სურვილია.“ - ნაპოლეონ ჰილი.

2. ,,ჩვენ ყველა ოცნების ასრულება შეგვიძლია, თუ მიზნამდე მისასვლელად გამბედაობა გვეყოფა.“ - უოლტ დისნეი.

3. „მაშინაც კი, როდესაც ჯოჯოხეთის გავლა გიწევთ, სვლა განაგრძეთ!“ - უინსტონ ჩერჩილი

4. „წარმატება უიღბლობიდან უიღბლობამდე ენთუზიაზმის დაკარგვის გარეშე სვლაა.“ - უინსტონ ჩერჩილი.

5. „შესაძლებლობები არ არსებობს, მათ თქვენ ქმნით.“ - კრის გროსერი.

6. „შეშლილსა და გენიოსს შორის მანძილი წარმატებით იზომება.“ - ბრიუს ფერშტეინი.

7. „თუ საკითხის შესახებ მარტივად საუბარი არ შეგიძლიათ, ე.ი. თქვენ ის კარგად არ გესმით.“ - ალბერტ აინშტაინი.

8. „ლიდერს მიმდევართაგან ინოვაციურობა გამოარჩევს.“ - სტივ ჯობსი.

9. „სრულყოფილება თუ გიზიდავთ, მიზნის მიღწევა დღესვე შეგიძლიათ. ამ წამსვე მიზნად დაისახეთ, რომ საქმეს მხოლოდ სრულფასოვნად შეასრულებთ.“ - თომას უოტსონი.

10. „ადამიანები ამბობენ, რომ მოტივაცია უსასრულოდ არ გრძელდება, ასევეა ბანაობაც. სწორედ ამიტომ ვბანაობთ ყოველდღიურად.“- ზიგ ზიგლარი.

11. „წარმატება საკუთარი თავის მოწონებაა, იმის მოწონება, თუ როგორ აკეთებთ საქმეს, რომელიც მოგწონთ.“ - მაია ანჯელოუ.

12. „წარმატებულ ადამიანებს ძლიერი მამოძრავებელი იმპულსი აქვთ. რაც უფრო მეტ წარმატებას აღწევენ ისინი, მეტად ოცნებობენ წარმატებაზე და მისკენ მიმავალ ახალ გზებს პოულობენ. როდესაც ადამიანი წარუმატებელია, ის გამუდმებით დაღმავალ ხაზს მიუყვება.“ - ტონი რობინსი.

13. „როგორც კი იგრძნობთ, რომ უმრავლესობის მხარეს ხართ, შეჩერდით და დაფიქრდით!“ - მარკ ტვენი.

14. ,,წარმატებული მებრძოლი ჩვეულებრივი ადამიანია, რომელსაც ლაზერისებრი ფოკუსი აქვს.“ - ბრიუს ლი.

15. ,,საცობში არ მოხვდებით, თუ სხვებზე მეტ მანძილს გაივლით.“ - როჯერ შტაუბახი.

ახლა კი დროა საკუთარი ყოველდღიურობის შეცვლაზე იზრუნოთ. მთავარი ფრაზა, რომელიც თქვენს კრედოდ უნდა აქციოთ, შემდეგია: „მოქმედება სიტყვების ნაცვლად!“ 

მომზადებულია​ indiatoday.in-ის მიხედვით
თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თანამედროვე ბავშვები უყურებენ ტელევიზორს, კითხულობენ ილუსტრირებულ ჟურნალებს - კი, ეს ყველაფერი შეიძლება საინტერესოა, მაგრამ არაფერი აქვს საერთო ფანტაზიასთან...“

„თანამედროვე ბავშვები უყურებენ ტელევიზორს, კითხულობენ ილუსტრირებულ ჟურნალებს - კი, ეს ყველაფერი შეიძლება საინტერესოა, მაგრამ არაფერი აქვს საერთო ფანტაზიასთან...“

„უცნაურია, მაგრამ ამ სადღესასწაულო მომენტის დადგომას ჩემი ბავშვობისდროინდელ მაწანწალებს უნდა ვუმადლოდე - მაწანწალებს, რომლებიც საღამოობით კარზე გვიკაკუნებდნენ და გვეკითხებოდნენ: შეიძლება თქვენს ბოსელში ღამის გათევა?


ბავშვები სამზარეულოში ვისხედით და დაჭყეტილი თვალებით შევყურებდით ამ უცნაურ ხალხს - მაწანწალებში რაღაც ზღაპრულს ვხედავდით. განსაკუთრებით საინტერესოდ და უცნაურად ის გვეჩვენებოდა, რომ ქვეყნიერებაზე არის ხალხი, რომელსაც არა აქვს სახლი და სოფლის შარაგზებზე დაეხეტება. ჩვენ გლეხის შვილები ვიყავით და ამის გაგება არ შეგვეძლო. ბევრი მაწანწალა მეგობრული, მოლაყბე და კეთილი იყო, ზუსტად ისეთი, როგორც ოსკარია ჩემი წიგნიდან. ისინი ათას რამეს ყვებოდნენ და ყველა ძალიან მომწონდა.


როდესაც ჩემი ბავშვობის წლებს ვიხსენებ, მგონია, რომ მას შემდეგ ასმა წელიწადმა მაინც განვლო, ისე შეიცვალა სამყარო. მე დაბადება მოვახერხე სწორედ იმ საუკუნის ბოლოს, რომელსაც „ცხენების საუკუნეს“ ეძახიან. ათეული წლებით გვიან რომ გავჩენილიყავი, ვერასოდეს დავწერდი ამ წიგნს, ვერაფერს შევიტყობდი იმ ისტორიამდელ ეპოქაზე, როდესაც შარაგზებზე მაწანწალები დაეხეტებოდნენ და ხალხი მანქანებით კი არა, ცხენებშებმული ოთხთვალებით დადიოდა.

რა სჯობდა ბავშვისთვის „ცხენების საუკუნეში“ ცხოვრებას; ყოველ შემთხვევაში ჩემი ბავშვობა შეიძლება ბედნიერად ჩაითვალოს. როდესაც „მაწანწალა რასმუსს“ ვწერდი, ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს დაკარგულ სამოთხეში დავბრუნდი. არ დავიწყებ იმის მტკიცებას, რომ ეს ქვეყანა სამოთხე იყო მაწანწალა ოსკარისთვისაც, ანდა ობოლი რასმუსისთვის. ეს ჩემთვის იყო სამოთხე.

მშვენიერია ხელმეორედ დაბრუნება სამოთხეში, როდესაც წიგნს წერ; მშვენიერია, როდესაც ისევ ბავშვად გადაიქცევი.

ვფიქრობ, ასე უნდა იყოს ყველა, ვინც ბავშვებისთვის წერს. არ შეიძლება, მხოლოდ დაჯდომა და რაღაც ისტორიების შეთხზვა. საკუთარ ბავშვობაში უნდა ჩაყურყუმელავდე, გაიხსენო მაშინდელი გარემომცველი სამყარო და მისი სურნელი, გაიხსენო, როგორ გაცმევდნენ და როგორ გრძნობდი თავს ამ ტანსაცმელში გამოწყობილი, რაზე გეცინებოდა და რაზე ტიროდი.

„უფროსებისთვის“ თუ შეგიძლიათ წიგნის დაწერა? - მეკითხებიან ხოლმე. ასე მეკითხებიან, გულში კი ფიქრობენ: მაგან უკვე იმდენი საბავშვო წიგნი დაწერა, დროა, რაიმე უფრო ღირებულს მოჰკიდოს ხელიო. არა! მე არ მინდა „უფროსებისთვის“ წერა! მე მინდა ვწერო ისეთი მკითხველებისათვის, რომელთაც სასწაულების მოხდენა შეუძლიათ. სასწაულებს კი მაშინ ახდენენ ბავშვები, როდესაც წიგნებს კითხულობენ. ისინი ახალისებენ უფერულ აზრებს, სიტყვებს და ბრწყინვალებას მატებენ ჩვენს ნაწარმოებებს. მწერალს არ შეუძლია მარტომ შექმნას მთელი ის იდუმალება, რასაც წიგნი იტევს. მას მკითხველები ეხმარებიან, მაგრამ „უფროსების“ მწერალს ამ საქმეში არ ჰყავს ისეთი შესანიშნავი დამხმარეები, როგორც ჩვენ. მისი მკითხველები არ ახდენენ სასწაულებს. მხოლოდ ბავშვის ფანტაზიას ძალუძს ზღაპრული ციხე-დარბაზების აგება. ბავშვის ფანტაზია სჭირდება წიგნს, მაგრამ უფრო მეტად სჭირდება იმ წიგნს, რომელიც მას ცხოვრებაში და გაზრდაში ეხმარებაა.

წიგნს ვერაფრით შეცვლი. წიგნი ფრთებს ასხამს ფანტაზიას. თანამედროვე ბავშვები უყურებენ კინოფილმებს, ტელევიზორს, უსმენენ რადიოს, კითხულობენ ილუსტრირებულ ჟურნალებს - კი, ეს ყველაფერი შეიძლება საინტერესოა, მაგრამ არაფერი აქვს საერთო ფანტაზიასთან. წიგნთან პირისპირ დარჩენილი ბავშვი კი, თავისი უმანკო სულის სიღრმეში ქმნის საკუთარ ნათელ, წარუშლელ სახეებს.

ბავშვური ფანტაზია დაუშრეტელია, მის გარეშე კაცობრიობა გაღატაკდებოდა. ყველაფერი დიდებული, რაც კი ოდესმე სამყაროში აღსრულებულა, თავდაპირველად ადამიანის წარმოსახვაში დაბადებულა. ხვალინდელი სამყაროს ბედი ბევრადაა დამოკიდებული დღევანდელ პატარებზე, მათზე, ვინც სწორედ ახლა სწავლობს კითხვას. აი, ამისთვის სჭირდებათ ბავშვებს წიგნები.“

ასტრიდ ლინდგრენი

წაიკითხეთ სრულად