​

ერთ დღეს ჩემს მოსწავლეებს ეს იგავი წავუკითხე:

დიდი ხნის წინ ერთ ქალაქში ცხოვრობდა მასწავლებელი, რომელსაც ბევრი მოწაფე ჰყავდა. ერთხელ მათ შორის ყველაზე ნიჭიერი ჩაფიქრდა: „არსებობს კითხვა, რომელზეც ჩვენი მოძღვარი ვერ მიპასუხებს?“

აყვავებულ მინდორში ულამაზესი პეპელა დაიჭირა და ხელისგულებში მოიმწყვდია. პეპელა ხელისგულებზე ფეხებით ებღაუჭებოდა და უღუტუნებდა. გაღიმებული მოწაფე მასწავლებელთან მივიდა და ჰკითხა:

- აბა, მითხარით: ხელებში ცოცხალი პეპელა მყავს თუ მკვდარი?

მას მშვენიერი მწერი ხელისგულებში ისე ჰყავდა მომწყვდეული, რომ ნებისმიერ წამს მზად იყო, მასწავლებლის პასუხის შესაბამისად, ცოცხალი დაეტოვებინა ან მოეკლა. მოძღვარს მისი ხელებისთვის თვალიც არ შეუვლია, ისე უთხრა:

- ყველაფერი შენს ხელშია.

ჩემმა მოსწავლეებმა ეს იგავი ასე შეაფასეს:

1. იგავები მარტივად გვესაუბრებიან რთულზე;

2. ფრაზებს განსხვავებულ სიტუაციებში სხვადასხვა მნიშვნელობა შეიძლება ჰქონდეთ;

3. პრობლემებს არა ერთი გადაწყვეტა აქვთ;

4. ცხოვრება სავსეა პიროვნულ გადაწყვეტილებათა სიმრავლით;

5. ის დამუხტულია, აგრეთვე, ფარდობითობებით;

6. გამოცდილება მეყსეულ პასუხებს ბადებს;

7. ზოგჯერ ასწავლო, ნიშნავს მარტო დატოვო საკუთარ თავთან.

იმ დღეს ჩემს ბავშვებს არა უშავდათ - სტანდარტულ სიმაღლეზე დაბლა არ ჩამოსულან.

არც კი იციან, როგორ მიყვარს ისინი, როცა ფიქრობენ და... ნებისმიერ სხვა დროსაც.