Baby Bag

​თავდაპირველად ჩემი ოჯახის წევრები შეეცადნენ, გადაწყვეტილება შემეცვალა - 19 წლის ვალენტინა ელექტროობას სწავლობს

​თავდაპირველად ჩემი ოჯახის წევრები შეეცადნენ, გადაწყვეტილება შემეცვალა - 19 წლის ვალენტინა ელექტროობას სწავლობს

19 წლის ვალენტინა ზიბზიბაძე ფოთში, კოლეჯ „ფაზისში“, პროფესიული საგანმანათლებლო პროგრამის ფარგლებში, ელექტროობას სწავლობს.

„ბაბუა ელექტრიკოსი მყავდა. მამა და ორი ძმაც ელექტრიკოსები არიან, თუმცა თავად არასდროს მეგონა, რომ იგივე პროფესიას ავირჩევდი. მის მიმართ ინტერესი მოგვიანებით აღმოვაჩინე და დღეს ელექტროობა ნამდვილად ის საქმეა, რომელშიც სამომავლოდ საკუთარ თავს ვხედავ.

თავდაპირველად ჩემი ოჯახის წევრები შეეცადნენ, გადაწყვეტილება შემეცვალა. ხვდებოდნენ, ყოველდღე მომიწევდა მტკიცება, რომ ნამდვილად შემიძლია, ნამდვილად გავაკეთებ. სამწუხაროდ, საქართველოში ჯერ კიდევ არ სჯერათ ქალების, რომლებიც სტერეოტიპულად „კაცურ“ პროფესიებს ეუფლებიან. თუმცა, საბოლოოდ ჩემს გადაწყვტილებას დასთანხმდნენ. მართლაც, ბევრისგან იყო კრიტიკა და შენიშვნა, რომ არასწორი ნაბიჯი გადავდგი, მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი. თუმცა, იყვნენ ისეთებიც, მხარი რომ დამიჭირეს და გამამხნევეს.

მარტივი არცერთი პროფესია არ არის. მთავარია, გაინტერესებდეს, გიყვარდეს და გინდოდეს, მეტი იცოდე. ყველაზე ძალიან ელექტროობაში ის მომწონს, რომ შემიძლია გავიგო, რა ნაწილი რისგან შედგება, ვინ შექმნა, როდის შეიქმნა და როგორ მივიდნენ ამა თუ იმ გადაწყვეტილებამდე. ახლა კიდევ უფრო მიყვარს ეს საქმე და ვხვდები, რომ უბრალოდ პროფესია კი, ჩემი ცხოვრების ნაწილია".

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

გაიცანით გმირი ქალი, რომელმაც 300 უკრაინელი დევნილი შეიფარა და გამოკვება

ტელეწამყვანმა ნიკოლოზ წულუკიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ გმირი ქალის აურელიას შესახებ ისაუბრა, რომელმაც უკრაინაში 300 დევნილი ადამიანი შეიფარა:

„უკრაინის ყველაზე დიდ საერთო საცხოვრებელში ვიყავით. არ შემიძლია არ ვთქვა ქალბატონ აურელიაზე. რატომღაც მომინდა, რომ აქედან დიდი თაიგული წაგვეღო უკრაინის დროშების ფერით. ვიფიქრეთ, ვინმეს მივართმევთ-თქო. ქალბატონმა აურელიამ 300 ადამიანი შეიფარა. ეს ქალბატონი დიდი ურიკით დადიოდა ქუჩაში და რუპორით ყვიროდა: ვის გაქვთ საჭმელი, რომ დავაპუროთ ადამიანები? მე შევედი სამზარეულოში, სადაც მარიუპოლიდან და ხარკოვიდან დევნილი 300 ადამიანი იდგა საკვების რიგში. გამანადგურებელი სიჩუმე იყო.“

ქალბატონმა აურელიამ 90-იან წლებში მოლდოვაში მიმდინარე მოვლენები გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მის შვილს მაშინ მიღებული მძიმე ტრავმა დღემდე არ დავიწყებია.

„90-იან წლებში მოლდოვაში მომხდარი მოვლენების დროს ჩემი შვილი სამწლინახევრის იყო. დღეს ის უკვე 34 წლისაა. როდესაც წლების წინანდელ მოლდოვის ამბებს ვიხსენებთ, ახლაც კი კანკალებს. მომხდარმა მასზე კვალი დატოვა. როდესაც ვუყურებ ბავშვებს, რომლებიც უკრაინის სხვადასხვა ქალაქიდან მოდიან, მახსენდება მოლდოვა. ვფიქრობ, რომ ეს ბავშვები გაიზრდებიან, მაგრამ მომხდარი არასდროს დაავიწყდებათ. ძალიან შეშინებულები არიან. ნებისმიერ, თუნდაც მცირე ხმაურზეც კი ტირილს იწყებენ, ცახცახებენ, დედებს ეძახიან. ეს საშინელებაა, მაგრამ მე არ მეშინია. ბევრი ნათესავი მყავს სხვადასხვა ქვეყანაში. ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობს. ჩემი შვილები მთხოვენ, რომ დავტოვო უკრაინა, მაგრამ მე ვერ წავალ. ეტყობა, ჯერჯერობით ყველაფერი არ გამიკეთებია,“- აღნიშნა ქალბატონმა აურელიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად