„ჩვენ არ გვიყვარს ბავშვები. სადაც ვის რა ძალაუფლება გვაქვს - ოჯახში ვართ და იქ ვჩაგრავთ, პოლიციელი ვარ და შენობაში ვჩაგრავ, მასწავლებელი ვარ და სადმე მოვიხელთებ ოთახში და იქ ვჩაგრავთ. ჩვენ ყველა ვჩაგრავთ და საბოლოო ჯამში ცოტ- ცოტა უსამართლობა აკეთებინებს ბავშვს იმას, რასაც აკეთებინებს ან სხვას უკეთებს რაღაცას; და სხვას თუ გაუკეთებს, რას ვაკეთებთ? ჩვენგან დაჩაგრული ბავშვი მიგვყავს პენიტენციალურ სისტემაში." - ანა აბაშიძე - ორგანიზაციის „პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის“ ხელმძღვანელი.
შეიძლება დაინტერესდეთ
„ვიღაცა ვიღაცას რომ გაჰყვა ცოლად, ეს არის მათი პირადი საქმე და ამის გარჩევაც კი უზნეობაა,“- ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე
„საზოგადოება ამ საკითხებში ერევა ძალიან ცუდად. დღეს ვნახე კომენტარები, რომ ვიღაცას ვიღაც მოეწონა. რას ლანძღავენ ადამიანები წყვილს: ფულისთვის გაყევიო, აბა მაგ მახინჯს რატომ გაყვაო? ჯერ ერთი, შენ ვინ ხარ საერთოდ?! პოლიტიკური პოსტი რომ იყოს, იფიქრებდი, რომ გადაუხადეს. აქ ხომ არავის გადაუხდია, ასე თქვიო. ეს ხალხის მოსაზრებებია. ისეთი საზიზღრობები წერია... რა შენი საქმეა?! რატომ უნდა წერო ეს? ვიღაცა ვიღაცას გაჰყვა ცოლად, რატომ წერ, რომ ფულის გამო გაჰყვა? რატომ არის ის კაცი მახინჯი? რეებს წერ? რა შენი საქმეა? საიდან იცი. ეს არის ბოღმა და შური.
ვოლტერს უწერია, რომ გომბეშოსთვის ყველაზე ლამაზი არის გომბეშო. როდესაც გიყვარს ადამიანი, ის შენთვის არის ლამაზი. ვიღაც გიყვარს და მე გეუბნები: რამ შეგაყვარა? რა არის ახლა ეს?! არის პირადი საქმე, ეს არის პირადი საქმე და ამის გარჩევაც კი უზნეობაა. საზოგადოება ყოფს ცხვირს იქ, სადაც საერთოდ არ ესაქმება. საზოგადოებაში უნდა მოიქცე, როგორც საზოგადოებას ეკადრება იმ კონტექსტში. მე არ უნდა ვიყო უზრდელი, მაგრამ საზოგადოება არ უნდა შემომიძვრეს ჩემს პირად საქმეებში. უნდა ვიცოდეთ პიროვნების ადგილი სად არის და საზოგადოების ადგილი სად არის. ჩვენთან ეს არეულია. გამოვდივარ ტელევიზიით და დედას ვიგინები. ეს არ უნდა გავაკეთო, იმიტომ, რომ საზოგადოებას უნდა ვცე პატივი. შენ რომ მოდიხარ და მეუბნები: „შენ ვინც აირჩიე, რას ჰგავს, შე ფულის მონა,“ ეს არ არის შენი საქმე,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.
წყარო: „აზროვნების აკადემია“
წაიკითხეთ სრულად