„ვინც ვერ მოასწრო მათთვის, კიდევ გვაქვს ოცნებების დღე...“

„დღეს რაც მოხდა, არის ანტისახელმწიფოებრივი, სამარცხვინო შემთხვევა. სახელმწიფო სიმბოლიკის შეურაცხყოფა და ფეხქვეშ გათელვა.

ამას მოჰყვა ძალიან კარგი, ადეკვატური და ჯანსაღი პროტესტი საზოგადოებისგან. დაიგეგმა აქცია. არ ვიცი, ვინ სად რას გეგმავდა პარალელურად, მაგრამ მეც და ბევრმა ჩემმა თანატოლმაც აქციაზე შევიტყვეთ რამდენიმე ჯგუფიდან, სადაც საკმაოდ პროგრესულად მოაზროვნე ახალგაზრდები არიან შეკრებილნი, ძირეული ფასეულობის გარშემო, განურჩევლად პოლიტ-ეკონომიკური თუ სხვა ტიპის პრეფერენციებისა.

როგორ დაიწყო პროტესტი: პარლამენტთან შეიკრიბა საკმაოდ ბევრი ადამიანი, განსხვავებული შეხედულებებით მარა შეთანხმებული ერთში: რუსეთი ოკუპანტია, გავრილოვის შემთხვევა სირცხვილია, ხელისუფლებამ პასუხი უნდა აგოს.

როგორ გაგრძელდებოდა აქცია იმ ხალხის ხელში, ვინც მე ვიგულისხმე შესაბამისი ჯგუფების მიღმა: აქტიური განცხადებებით, კრეატიული ტრანსფარანტებით, საერთაშორისო საზოგადოების ყურადღების მიპყრობით, უწყვეტი წნეხით ხელისუფლებაზე, ძლიერი მედიაზეწოლით და ა.შ.

როგორ გაგრძელდა: დაყარა მიშამ დორბლები, სკივრებიდან ამოყვეს თავები ვიღაცებმა და დაიწყეს 2003 წლის სცენარზე ჩალიჩი გულწრფელი ახალგაზრდების რესურსის ხარჯზე. მაგრამ 2003 წელი აღარაა, ოქრუაშვილიც აღარაა ავტორიტეტი და ეს სცენარი არ გამოვიდა. შესაბამისად გამოიწვიეს ის, რომ ადეკვატური საზოგადოება დაიბნა. აქცია დაიქსაქსა და მთავრობას გული მიეცა.

გვინდა ხელისუფლების პასუხისმგებლობის დაყენება, მაგრამ არა მიშას, ვაშაძის და ოქრუაშვილის ხარჯზე. მერამდენედ უნდა ჩაშალონ ადეკვატური საზოგადოებრივი პროტესტი თავისი პირადი ინტერესების გამო.

უნდა აღინიშნოს, რომ ყველაზე ადეკვატური ევსაქების განცხადებები იყო, რაც ახლა გააკეთეს.

ჰოდა შეიგნონ ამ ქოცნაცებმა რომ ერთი ანტისახელმწიფოებრივი საქციელის მეორე ანტისახელმწიფოებრივი ქმედებით შეცვლას არ დავუშვებთ ახალგაზრდები. რევოლუცია არ იქნება. მთავრობას მოუწევს პასუხისგება. დრო შეიცვალა. ვინც არეულობაზე და ჭყლეტვებზე ეღგზნებით - გაა... პამპლონაში და ხარებს ეჭიდავეთ.

Edit: პოსტი დაწერილია 20 ივნისს, 20:00, დარბევამდე.“

ამის შესახებ ტელეწამყვანმა და მწერალმა ალექსანდრე ლორთქიფანიძემ ფეისბუქში დაწერა