Baby Bag

„მე გეტყვით ბავშვის აღზრდის ძალიან მარტივ, მზა რეცეპტს...“ - პაატა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

„მე გეტყვით ბავშვის აღზრდის ძალიან მარტივ, მზა რეცეპტს...“ - პაატა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ბავშვის ფიზიკური დასჯის ნეგატიურ მხარეებსა და პოზიტიური აღზრდის უპირატესობებზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ დასჯით ბავშვს მხოლოდ სხვის დასჯას ვასწავლით:

„გარდა იმისა, რომ ​დასჯის დროს ბავშვს ფსიქოლოგიური პრობლემები უჩნდება, ამაზე მნიშვნელოვანი ისიც არის, რომ დასჯით ბავშვს ვასწავლით, როგორ დასაჯოს თვითონ სხვა. აღზრდა ასე მარტივად ხდება: რასაც ბავშვი ხედავს თავისი თვალით მშობლებისგან, დიდებისგან, ის ხდება მისი პიროვნების ნაწილი. ჩემ წინ თუ ბავშვია და რაღაცას აშავებს, პირველ რიგში, დავფიქრდები, რამ უბიძგა აქეთკენ. ჩვენს ცხოვრებას რომ გადავხედოთ, ჩვენც ბევრ რამეს ვაშავებთ. ყოველი დაშავების მერე, რომ გვკითხონ, რატომ დავაშავეთ, გვაქვს ჩვენი მიზეზები. ბავშვებსაც აქვთ მიზეზები. სანამ რამეს მოვიმოქმედებდე, შევეცდებოდი, რომ ეს მიზეზები დავადგინო.“

პაატა ამონაშვილის თქმით, ბავშვის კონტროლის ორი საშუალება არსებობს:

​არსებობს ბავშვის კონტროლის ორი საშუალება. ერთს ვუწოდოთ გარეგანი კონტროლი, როდესაც მას ვსჯით. მეორე ფორმა არის, როდესაც ბავშვში ვზრდით ისეთ შინაგან ბუნებას, რომ ის ცუდს არაფერს არ აკეთებს. თუ გვინდა, რომ ბავშვი გაიზარდოს უსიტყვო, ცხვარივით მორჩილი, რომელიც ყველაფერზე თავს დაიქნევს, ეტყვიან და გააკეთებს, არ იაზროვნებს, მაშინ უსიტყვოდ უნდა დავიმორჩილოთ. თუ თავისუფლების მოყვარული არსება გვინდა დავინახოთ მომავალში, ეს არასწორი გზაა, ცხადია.“

„რთულ ბავშვებთანაც შესაძლებელია დასჯის გარეშე, ხმის აწევის გარეშე ურთიერთობა. ​მე გეტყვით ბავშვის აღზრდის ძალიან მარტივ, მზა რეცეპტს. შეიძლება ცოტა რთული იყოს, რომ გავყვეთ მას. ის საუკეთესო მომავალი, რომელიც გვინდა, რომ ბავშვში დავინახოთ, იმ მომავლის პრინციპებით დღეიდანვე, ამწამიდანვე ჩვენ ვიცხოვროთ. გვინდა, რომ ჩვენი შვილი იდეალური ადამიანი გაიზარდოს?! ჩვენ ვხდებით იდეალურები,“ - აღნიშნულ საკითხებზე პაატა ამონაშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „ექიმები“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ექიმები“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„შეიძლება არასწორი იყოს ბავშვი, მაგრამ მოვუსმინოთ ამ არასწორობას ბოლომდე, კარგი მსმენელი...
​ფსიქოლოგი​ პაატა ამონაშვილი მშობლების მიერ ბავშვის საფიქრალის მოსმენის მნიშვნელობაზე საუბრობს და აცხადებს, რომ მშობელმა ბავშვს ყურადღებით უნდა მოუსმინოს, რათა მისი სწორ გზაზე დაყენება შეძლოს:„მო...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც გინდა ის გიქნია“, დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ მშობლებსა და მოზარდებს შორის ურთიერთობების პრობლემებზე ისაუბრა:

„მეგობარი მნიშვნელოვანია, მაგრამ მშობელი არის, პირველ რიგში, ჩარჩოს შემქმნელი. მეგობარი ასეთ ჩარჩოს არ გიქმნის. მეგობარი ხარ ბავშვისთვის იმ მხრივ, რომ მას არ ეშინოდეს შენთან ღიად განხილვა იმ საკითხების, რაც მას აწუხებს. ეს დიდი პრობლემაა დღეს. ბავშვები ფიქრობენ, რომ მშობლები ვერ გაუგებენ, ატყდება ჩხუბი, იქნება უსიამოვნება, რის გამოც ისინი მშობლებთან ღიად არ საუბრობენ. ამ გაგებით მშობელი არის ბავშვის მეგობარი, მაგრამ შენ, როგორც მშობელი, პირველ რიგში, ხარ ეთიკური ჩარჩოს , ღირებულებითი ჩარჩოს დამდები. ჩარჩო აუცილებელია, მაგრამ არა ავტორიტარული ჩარჩო, გარედან თავსმოხვეული კი არა, ერთობლივად შემუშავებული.

წარმოვიდგინოთ, რომ 12 წლის ბავშვი მოდის და ამბობს, რომ კლუბში მიდის მეგობრებთან ერთად. შენ შეგიძლია უყვირო, ეჩხუბო და არ გაუშვა, მაგრამ შეგიძლია მშვიდად დაელაპარაკო, ამ გადაწყვეტილების დადებითი და უარყოფითი მხარეები განიხილო მასთან ერთად. საბოლოოდ ის თავად მიიღებს იმ გადაწყვეტილებას, საითკენაც შენ უბიძგებ. ამაზე მარტივია, რომ კარი ჩაუკეტო, ეჩხუბო, 12 წლისას მოერევი, მაგრამ 15 წლისას ვერა. „რაც გინდა ის გიქნია,“ დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის. გარდატეხის ასაკში მშობელს ეშინია და ურჩევნია ბავშვის მეგობრად დარჩეს. რაღაც კომპლექსი აქვთ დღევანდელ მშობლებს. მშობელი თვლის, რომ უნდა იყოს თავისი შვილის მეგობარი, არ უნდა აწყენინოს. ამიტომ გვაქვს ორი უკიდურესობა: ან ავტორიტარული სტილი, ან დამოკიდებულება: „ყველაფერზე თანახმა ვარ, გააკეთე რაც გინდა, რაც გაგიხარდება.“ მერე ბავშვი მეუბნება, რომ მშობლისთვის სულ ერთია, თუ სად წავა ის, რადგან არასდროს არაფერს ეუბნება. ეს უკვე უგულებელყოფაა ბავშვის,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“ 

წაიკითხეთ სრულად