Baby Bag

„თითქოს გავუთამამდით ამ პრობლემას, თითქოს ხელი ჩავიქნიეთ, დისტანცირების დაცვა ნაკლებია,“ - ფსიქიატრი ნინო ოკრიბელაშვილი

„თითქოს გავუთამამდით ამ პრობლემას, თითქოს ხელი ჩავიქნიეთ, დისტანცირების დაცვა ნაკლებია,“ - ფსიქიატრი ნინო ოკრიბელაშვილი

ფსიქიატრმა ნინო ოკრიბელაშვილმა ადამიანის ფსიქიკაზე სოციალური იზოლაციის ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა:

„ადამიანი მარტო ვერ იცხოვრებს. რაც უნდა ვეცადოთ ჩვენ იზოლაციას, კომუნიკაცია გვექნება. მარტოობისგან დაცვის ერთადერთი გზა ჯერჯერობით არსებობს: პირბადე, დისტანცია და ვაქცინაცია. თუ ამ სამეულს კარგად გავივლით, სავარაუდოდ დაბალი რისკია იმისა, რომ პრობლემა ჩვენც შეგვეხება. დღეს უკვე საუბარია, რომ პოსტკოვიდური პერიოდიც საკმაოდ რთულად მიდის. განსაკუთრებით ფსიქოლოგიურ კონტექსტში. ის აძლიერებს შფოთვას, შიშს, ემოციურ სირთულეებს. დღეს რასაც ვხედავთ, ობსესიური, აკვიატებული თემატიკა წინა პლანზეა წამოსული.“

„იზოლაციის მხრივ ყველაზე მოწყვლადი ჯგუფი ბავშვები არიან, სადაც სოციალური ურთიერთობების სწავლა უნდა დაიწყოს ძალიან ადრეული ასაკიდან. მე მინდა გამოვხატო ჩემი სრული მზაობა ვისაუბრო კიდევ ერთ თემაზე. თითქოს გავუთამამდით ამ პრობლემას. რაღაცნაირაც თითქოს ხელი ჩავიქნიეთ. ის მაქსიმალური სოციალიზაცია, რაც ბოლო 10 დღის განმავლობაში ხდება საქართველოში, როდესაც დისტანცირების დაცვა ნაკლებია, ფაქტია, რომ ნაკლებად ხდება საკუთარი თავისა და სხვების დაცვა. იზოლაციისკენ ნაკლებად მიდრეკილია ხალხი. მცირე ნაწილია, ვინც იცავს წესებს. მე კვლავ იზოცალიისა და ჩაკეტვისკენ არ მოვუწოდებ, მაგრამ საკუთარ თავს თვითონვე უნდა დაუწესო სოციალური იზოლაციის საზღვრები. არის მოსაზრება, რომ თავის დროზე ისპანკამ გამოიწვია დეკადანსი ევროპის მთელ რიგ ქვეყნებში, როდესაც ადამიანებმა დაიწყეს სხვაგვარი ტიპის ცხოვრება. ვნახოთ, რას მოიტანს მომავალი. მომავალი ძალიან საინტერესოა, თუმცა უიმედოდ არ მიმაჩია,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო ოკრიბელაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად