Baby Bag

„სოდასთან და მარილთან ცოტა ფრთხილად იყავით, ამას სჯობს აფთიაქში იყიდოთ რაღაცები, ან სწორი დოზირება ისწავლეთ,“ - ოტორინოლარინგოლოგი მიშა ხუჯაძე

„სოდასთან და მარილთან ცოტა ფრთხილად იყავით, ამას სჯობს აფთიაქში იყიდოთ რაღაცები, ან სწორი დოზირება ისწავლეთ,“ - ოტორინოლარინგოლოგი მიშა ხუჯაძე

ოტორინოლარინგოლოგმა მიშა ხუჯაძემ ომიკრონით გამოწვეული ყელის ტკივილის მკურნალობის მეთოდების შესახებ ისაუბრა:

„ყელის ტკივილის არ უნდა შეგეშინდეთ, რომ დაგახრჩობთ. როგორც წესი, ეს მთავრდება კატარალური მოვლენებით, ეს არის ტკივილი, ყლაპვის პრობლემები, სასაზე ისეთი გრძნობა, რომ გგონია, დაიხრჩობი, თუმცა არ დაიხრჩობი. არის წყალბადის ზეჟანგი, გლიცერინის სავლებები, გვირილა და ა.შ. ხალხური მეთოდებიც ძალიან კარგია. მთავარია არ შეგეშალოთ რაღაც. სოდას ზედმეტი კონცენტრაცია არ უნდა ჰქონდეს. სოდა ცოტათი აშრობს ყელს. გვირილა, ხახვი კი ბატონო, მაგრამ კონცენტრაცია უნდა იყოს დაცული. სოდასთან და მარილთან ცოტა ფრთხილად იყავით, ამას სჯობს აფთიაქში იყიდოთ რაღაცები, ან სწორი დოზირება ისწავლეთ.“

„ვირუსი მოქმედებს ლორწოვან გარსზე და არა ლორწოს ქვეშა სივრცეებზე. ანგინის დროს, აბსცესის დროს იქ არის ჩირქგროვა, აქ როგორც წესი, მარტო ლორწოვანის პრობლემაა და ეს იწვევს საშინელ ტკივილს, ჩახეხვას, მაგრამ არ არის საშიში, რომ დაგახრჩოთ, არ არის საშიში, რომ ჩიქრი სადღაც ქვემოთ წავიდეს კისერში. ეს არის ვირუსული ეტაპი და შემდეგ გადის ეს სიმპტომები და თქვენ ყველაფერი ისევ ისე გექნებათ. წყალს გერჩივნოთ წყალბადის ზეჟანგი, ოღონდ არა 3%-იანი, არამედ ყელის გამოსავლები 1%-იანი. თუ მასში გარეულია გლიცერინი, ძალიან შველის. დღეში 5-ჯერ-6-ჯერ გამოივლეთ,“ – აღნიშნულ საკითხზე მიშა ხუჯაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს... ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს... ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია,“ - ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „ჩვენი ოჯახი“ ქართული კულტურისთვის დამახასიათებელი თავისებურებების შესახებ ისაუბრა:

„დააკვირდით ჩვენს კულტურას. ახლა უკრაინის ამბებია. რა მშურს? ადამიანი გამოდის, ომშია და ისტერიკას ვერ ვატყობ. ხომ ომში არიან? ისტერიკას ვერ ვატყობ. ინტერვიუს როგორ აძლევენ? ჩვენ პერმანენტული ისტერიკა გვჭირს. ჩვენთვის მიმზიდველია, რაც ისტერიულია. ჩვეულებრივ კულტურაში ჩვენ ავადმყოფობებზე ვლაპარაკობთ. იცით როგორ არის? ის არის წარმატებული, ვინც უფრო ავად აღმოჩნდება. თქვენ რომ მეტყვით ეს მტკივა, მე უნდა ვთქვა, რომ ის მტკივა. მოგიგე, ხომ?“

ზურაბ მხეიძის თქმით, საქართველოში დაოჯახებულ ადამიანს, რომელსაც შვილი არ ჰყავს, საზოგადოება ხშირად ნეგატიურ ემოციებს აწვდის.

„მეორე, კომუნიკაციაა ყველაფერი, ხომ?! ვთქვათ გათხოვილი ხარ. შეგხვდა ადამიანი, კეთილისმსურველი და რას გეუბნება?! არაუშავს. არაუშავს არის უარყოფითი ემოცია. ეს ზოგადი პრობლემაა. კარგი ვარიანტია, როდესაც თქვენ თქვენი თავისგან იღებთ პოზიტიურ უკუკავშირს. გონების პრაგმატულობა რაშია? მე უნდა დავდო მიზანი იქ, სადაც ეს კონტროლირებადია. „მე მინდა ბავშვი“ ეს ძალიან კარგი გადაწყვეტილებაა. იმისთვის, რომ ბავშვი გაჩნდეს, მან უნდა შეუწყოს ხელი ამ პროცესს. როდესაც მშობელი პროცესს უწყობს ხელს, რასაც ექიმი ეუბნება, ყველაფერს აკეთებს, ეს არის მისი წვლილი ბავშვში. არ გადავიტანოთ ეს არაკონტროლირებად პროცესში. არ ვიკითხოთ: „ბავშვი როგორი იქნება?!“ ამ დროს მე ვერ ვხედავ იმ ნაბიჯებს, სადაც კარგად მივდივარ. შედეგი არ არის მთლიანად შენი კონტროლის ქვეშ, ამიტომ პროცესს უნდა მიჰყვე,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

წყარო:​ „ჩვენი ოჯახი“

წაიკითხეთ სრულად