Baby Bag

„ინფიცირებული ბავშვის სახლში მართვას ორი შემადგენელი აქვს: სიცხის დამწევები ექვსსაათიანი ინტერვალით და აუცილებლად დამატებით სითხეების მიცემა,“- ივანე ჩხაიძე

„ინფიცირებული ბავშვის სახლში მართვას ორი შემადგენელი აქვს: სიცხის დამწევები ექვსსაათიანი ინტერვალით და აუცილებლად დამატებით სითხეების მიცემა,“- ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ ომიკრონით ინფიცირებული ბავშვების სახლში მართვის შესახებ ისაუბრა და მშობლებს სასარგებლო რჩევები მისცა:

„ომიკრონისთვის დამახასიათებელია ბავშვებში მძიმე მიმდინარეობის ნაკლებად არსებობა. მნიშვნელოვანია, რომ ყველა მშობლისთვის იყოს ნათელი: თუ მის შვილს აქვს მაღალი ტემპერატურა, ეს არ უნდა გახდეს მისი დაუყოვნებლივ საავადმყოფოში წაყვანის მოტივაცია. მაღალი ტემპერატურით ავადობის დაწყება ომიკრონისთვის ერთ-ერთი დამახასიათებელია.“

„ყველა მშობელმა, რომელსაც ბავშვი ჰყავს სახლში, რომელსაც ტემპერატურა აქვს 38.5-ზე მეტი, უნდა გაითვალისწინოს, რომ უმჯობესია, პირველი 2-3 დღის განმავლობაში მართვაში აქტიურად იყოს გამოყენებული სიცხის დამწევი საშუალებები სიროფის ან სანთლის სახით. თუ ბავშვი ემორჩილება სიცხის დამწევების მიცემას, ამას დაუმატეთ სითხეები, ჩაი, კომპოტი, წვენი. ორი შემადგენელი აქვს ბავშვის სახლში მართვას: სიცხის დამწევები ექვსსაათიანი ინტერვალით, უკიდურეს შემთხვევაში ოთხსაათიანი ინტერვალით და აუცილებლად დამატებით სითხეების მიცემა. პირველი 2-3 დღის განმავლობაში სხვა რაიმე ნიშნები თუ არ აქვს ბავშვს, შეგიძლიათ ეს მდგომარეობა მართოთ ბინაზე. როგორც წესი, ომიკრონის კლინიკური ნიშნები 3-4 დღის ხანგრძლივობისაა, ამიტომ, თუ თქვენ სამი დღის განმავლობაში წარმატებით მოახერხეთ ბავშვის მდგომარეობის კონტროლს და მონიტორინგს ბინაზე, მეოთხე-მეხუთე დღეს უკვე დაავადების ნიშნები აღარ იქნება. არ შეგვეშინდეს! პირველი სამი დღის განმავლობაში ტემპერატურის მართვა, თუ ის ემორჩილება დამწევებს, იქნება ყველაზე ოპტიმალური გადაწყვეტილება,“- აღნიშნულ საკითხზე ივანე ჩხაიძემ მედიაჰოლდინგ „კვირაში“ ისაუბრა.

წყარო: ​მედიაჰოლდინგი „კვირა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

უკრაინიდან დაბრუნებულმა სამი შვილის დედამ თინათინ კედიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იმ რთული გზის შესახებ ისაუბრა, რომელიც საქართველოში ჩამოსვლამდე ოჯახთან ერთად გამოიარა:

„ვცხოვრობდით კიევში. მართლა ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით. ერთ დღეს დილის ხუთ საათზე ბავშვს ვაჭმევდით პატარას და გაისმა ბომბების ხმა. თავიდან ასე არ შეგვშინებია. ვიფიქრეთ, რომ ერთი დაიბომბა, კიევზე არ წამოვა, დედაქალაქს ხომ ვერ გაბედავს, ხომ ვერ აიღებს, მოდი, დავრჩეთ. 15 წუთში ისევ ჩამოვარდა ბომბი, მერე 15 წუთში ისევ... გადავხედეთ ერთმანეთს და ვთქვით ორივემ: ომი დაიწყო.“

თინათინ კედიას თქმით, მის ოჯახს უკრაინიდან გამოსვლა გაუჭირდა, რადგან საცობები იყო და გადაადგილება ჭირდა:

„მე მინდა მოგითხროთ, რა მდგომარეობაში არიან უკრაინაში ადამიანები და მათი ემოციები გადმოგცეთ. ჩვენ მალევე წამოვედით. პირველივე დღეს მოვახერხეთ წამოსვლა. ყველამ იცის, როგორი საცობები იყო. ეს კადრები სულ ტრიალებდა. ექვსი საათი მოვუნდით კიევიდან გამოსვლას. გაჩერებებით ვიარეთ, ბავშვები მანქანაში იღლებოდნენ და ცოდვები იყვნენ. ძალიან სახიფათო იყო ეს პირველივე წუთიდან. ჩვენ ვინიცაში ვაპირებდით ჩასვლას. ორი გზა მიდის და ჩრდილოეთით მიმავალი განიერი გზა ავირჩიეთ. გზაში გავიგეთ, რომ ბელორუსიდან მოდიან და ის გზა უნდა გავიაროთ. იქვე მოვტრიალდით უკან, ისევ კიევში შემოვედით და სამხრეთ ნაწილიდან ხელახლა ჩავდექით საცობებში. საღამოს 10 საათზე ჩავედით ვინიცაში. ეს პატარა ქალაქია, სადაც საბავშვო საფეხბურთო ტურნირები იმართება. სასტუმროში 600 ბავშვი იყო მშობლების გარეშე მწვრთნელებთან ერთად. ორი გუნდი ხარკოვიდან იყო. მწვრთნელები დაძაბულები იყვნენ. მშობლები ურეკავდნენ, რომ ხარკოვში არ ჩაეყვანათ ბავშვები. 600 ბავშვი ტელევიზორში უყურებდა ამ ამბებს, ისხდნენ და ტიროდნენ.“

„ღამე ვინიცაში გავათენეთ და დარჩენას ვფიქრობდით. ეზოში გამოსულებმა დავინახეთ როგორ დავარდა თვითმფრინავი და შავი კვამლი ამოვიდა. მაშინვე გადავწყვიტეთ წამოსვლა. სამხრეთ უკრაინისკენ წავედით. იქ ორი ღამე გავჩერდით. მოლდოვის საზღვარზე გადავედით მეექვსე დღეს. მერე რუმინეთში გადავედით და იქიდან იყო ფრენა. ექვსი საათი მიყავით უკრაინა-მოლდოვის საზღვარზე საცობში. მანქანა ბევრი არ იყო. ყველა იყო მამა, რომელიც ემშვიდობებოდა ოჯახს და მერე მანქანით უკან ბრუნდებოდა. ამ დამშვიდობების ცერემონიას რომ უყურებ, ვერც დააჩქარებ. ყველა ამ ტრაგედიას ვუყურეთ. ჩემმა რამოდენიმე მეგობარმა ხარკოვში რვა დღე გაძლო. მერე თქვეს: ეს არ დამთავრდება და ჩვენი შვილების ემოცია, მათი მომავალი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს სახლი, სადაც ვცხოვრობთ. ამიტომ ნაწილი გამოვიდა ხარკოვიდან, ნაწილი ისევ იქ რჩება. მე უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო. უნდა დავბრუნდე, რომ თუ რამეში ვარ საჭირო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს. ჩემს შვილებს მხარში ედგნენ, ასწავლიდნენ, უხსნიდნენ. ახლა ჩვენი დროა, ახლა ჩვენ უნდა დავუდგეთ გვერდში,“- აღნიშნა თინათინ კედიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“


წაიკითხეთ სრულად