Baby Bag

„პოსტკოვიდის ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილია ფსიქიკისა და ფსიქოლოგიური ასპექტების შეცვლა,“- ყარამან ფაღავას რეკომენდაციები მშობლებს

„პოსტკოვიდის ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილია ფსიქიკისა და ფსიქოლოგიური ასპექტების შეცვლა,“- ყარამან ფაღავას რეკომენდაციები მშობლებს

პედიატრმა ყარამან ფაღავამ ბავშვებში პოსტკოვიდის ერთ-ერთ სიმპტომზე ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვებს კოვიდის შემდეგ ფსიქოლოგიური ასპექტების შეცვლა ახასიათებთ:

„პოსტკოვიდური სინდრომის ერთ-ერთი შემადგენელი ნაწილი სწორედ ეს არის, ფსიქიკისა და ფსიქოლოგიური ასპექტების შეცვლა, შესაბამისად ქცევის. ამას რა ეშველება? წამლის იმედი მაინცდამაინც არ მაქვს. ამას სჭირდება ქცევითი თერაპია. პირველ რიგში, მეტი ყურადღება, მეტი ალერსი, მეტი გართობა. გართობაში არ ვგულისხმობ მეტ სათამაშოს. მამას, დედას თუ სცალია, უნდა მოხდეს ბავშვის აგრესიის გადართვა.“

​ბავშვებში არის ასევე ეჭვიანობის მომენტი. ბავშვს უნდა ვუთხრათ, რომ გეყოლება დაიკო ან ძამიკო, შენ უფროსი ხარ, შენ პირველი ხარ, შენ ყველაზე საყვარელი ხარ, შენ მომეხმარები, შენ უნდა დაიცვა პატარა. ბავშვები ამას ძალიან კარგად იგებენ. ჩემს ახლობელს გოგონა ჰყავდა პირველი, მეორე ბიჭი ეყოლა. ბავშვმა უთხრა, ახლა, ალბათ, ნაკლებად გეყვარებითო. მამამ უთხრა, შენ ჩემი ყველაზე დიდი სიყვარული ხარო, ბავშვი დაწყნარდა,“ - აღნიშნულ საკითხზე ყარამან ფაღავამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

„ბავშვი კოვიდის გადატანის შემდეგ არ საჭიროებს არანაირ კვლევებს, თუ ის არ იწვა კლიკინაში,“-...
​პედიატრმა თემურ მიქელაძემ კოვიდ-19-ის გადატანის შემდეგ ბავშვებში კვლევების ჩატარების პრაქტიკაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ მსგავსი კვლევები უმეტესად საჭირო არ არის:„განსაკუთრებით ხაზგასმით მინდა აღვნიშნ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

დეკანოზმა სერაფიმე დანელიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანისთვის შვილის გარდაცვალებით გამოწვეული ტკივილის შესახებ ისაუბრა:

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს...

პირველ დღეებში თითქოს ოკეანის ფსკერზე გულაღმა წევხარ თვალებღია და გახევებული, ირგვლივ კი სიბნელეა და უსაშინლესი დუმილი...

შენს წინ თანაგრძნობით აღბეჭდილი სახეები კადრებივით ერთმანეთს ენაცვლებიან, გისამძიმრებენ, შენც პასუხობ, ოღონდ ფსკერიდან...

გადიან დღეები, დასაფლავება... ხალხის გასტუმრება... დადიხარ, საუბრობ, ლოცულობ, მაგრამ მაინც ფსკერიდან...

მერე ნელა-ნელა იწყებ სახეების გარჩევას და ხედავ სიმარტოვეში და სიჩუმეში მობუზულ საკუთარ შვილებს, შენს დანახვაზე შემკრთალ სახეებს და ძალისძალად იწყებ გამოფხიზლებას...

ო, რა ძნელია ეს გამოფხიზლება და რა რთული პასუხის გაცემა იმ კითხვებზე, რომლებსაც ვერავინ სხვა ვერ უპასუხებს შენს გარდა...

და სადღაც შორს, უსაშველოდ შორს პოულობ სინათლის სხივს, რომელსაც მთელი ძალებით ებღაუჭები და რომელსაც ამოყავხარ ფსკერიდან ზედაპირზე...

,,- დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!

ჩემი შვილი, ხომ შენი შვილიცაა,

მე თუ მიყვარს, შენ ხომ უფრო გიყვარს, რომელმაც შეჰქმენ სიყვარული...

მე თუ მისთვის კარგი მინდა, შენ ხომ უმჯობესი გინდა მისთვის!

შენ ხომ შენი ძე მხოლოდშობილი მომეცი მე, მაშ მიიღე ჩემი შვილიც შენ, როგორც წმიდა შესაწირავი...

საშინელი იყო ჩვენი დაშორება, მაგრამ მჯერა, უფრო დიდი იქნება სიხარული ჩვენი შეხვედრისა!

ამიტომ დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!"

წაიკითხეთ სრულად