Baby Bag

„ნაღველი რეაგირებს ქარზე, თებერვალში რევოლუცია ხდება ბუნებაში და ასეთივე რევოლუცია ხდება კუჭ-ნაწლავში,“- ნინო ვაშაკიძე

„ნაღველი რეაგირებს ქარზე, თებერვალში რევოლუცია ხდება ბუნებაში და ასეთივე რევოლუცია ხდება კუჭ-ნაწლავში,“- ნინო ვაშაკიძე

არატრადიციული მედიცინის სპეციალისტმა ნინო ვაშაკიძემ ნაღვლის ბუშტის პრობლემებზე ისაუბრა, რომელსაც განსაკუთრებული გამწვავება თებერვლის თვეში ახასიათებს:

„დილას რომ გავიღვიძებთ, უნდა მოვეფეროთ ნაღველს, ნაღვლიანად არ უნდა ვიყოთ და არ უნდა გავბრაზდეთ. აქ საუბარია მრისხანებაზე. ერთ-ერთი, რაზეც რეაგირებს ნაღველი არის ეს. ნაღველი რეაგირებს ქარზე, არასწორ საკვებზე. თებერვალში ავღნიშნავთ, რომ თებერვლის პაციენტები მოვიდნენ. თებერვალში რევოლუცია ხდება ბუნებაში და ასეთივე რევოლუცია ხდება კუჭ-ნაწლავში.“

ნინო ვაშკიძის თქმით, ჩვენს სხეულში მოძრავი ტალღები სიხშირეს, ამპლიტუდასა და სიჩქარეს იცვლიან, რაც ტკივილის არეალის მონაცვლეობას იწვევს:

„ჩინეთში რომ ჩავედი, იქ ვიკითხე, ყველაზე მეტი დაზიანება რომელ მერიდიანშია. მერიდიანი არის ტალღა, რომელიც მოძრაობს ჩვენს სხეულში. მას აქვს თავისი ტრაექტორია, სიხშირე, ამპლიტუდა და სიჩქარე. ტრაექტორია, რა თქმა უნდა, არ იცვლება. დიდი ხნის განმავლობაში ეს ეგონათ ზღაპარი, მერე აღმოჩნდა, რომ არ არის ზღაპარი. თანამედროვე აპარატურა გვაძლევს საშუალებას, რომ ეს ტრაექტორია დავინახოთ. როდესაც იცვლება სიხშირე, ამპლიტუდა ან სიჩქარე ამ ტალღის, იმის გაყოლებაზე შეიძლება დაგვეწყოს თავის ტკივილი, რომელსაც უწოდებენ ნაღვლის ბუშტის თავის ტკივილი, ასევე თვალის პრობლემა, თვალის ბუდის ტკივილი, კისრის ტკივილი. არ მეზარება და ​ხშირად ვიმეორებ ნაღვლის ბუშტის ტრაექტორიას. შემდეგ არის ყურის უკან ტკივილი, შეიძლება ადამიანს ეგონოს, რომ წნევა აქვს, კისრის მალები ხდება სუსტი წერტილი.“

„იცის ვითომ გულის შეტევა, რომელიც წააგავს გულის შეტევას, მაგრამ 50-60 წლის ასაკში ასეთ ადამიანებს, ალბათ, დასჭირდება შუნტირება, სტენტირება. ძალიან საფრთხილოა ნაღვლის ბუშტი. შეიძლება ფეხის მეოთხე თითი ტკიოდეს ადამიანს, სხვა არაფერი და ესეც ნაღვლის ბუშტია. იცის შებერილობა, შეკრულობისკენ ან აშლილობისკენ მიდრეკილება, ასევე არასასიამოვნო გემო პირში და ნადები. ნაღვლის ბუშტმა ასევე იცის თავბრუსხვევა,“- აღნიშნულ საკითხზე ნინო ვაშაკიძემ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „პოსტალიონი“ ისაუბრა.

წყარო: ​POSTV

რა უნდა დავაყოლოთ მარილიან საკვებს, რომ კენჭების რისკი ნულამდე დავიყვანოთ?
მარილიან საკვებსა და კენჭებზე ექიმი რეზიდენტი გიორგი ღოღობერიძე საუბრობს.გიორგი ღოღობერიძე ხსნის, თუ რომელი მარილიანი საკვების მიღება არ ღირს, თუ უკვე გაწუხებთ კენჭები და თუ მაინც მიირთმევთ მარილიან ს...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

უკრაინიდან დაბრუნებულმა სამი შვილის დედამ თინათინ კედიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იმ რთული გზის შესახებ ისაუბრა, რომელიც საქართველოში ჩამოსვლამდე ოჯახთან ერთად გამოიარა:

„ვცხოვრობდით კიევში. მართლა ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით. ერთ დღეს დილის ხუთ საათზე ბავშვს ვაჭმევდით პატარას და გაისმა ბომბების ხმა. თავიდან ასე არ შეგვშინებია. ვიფიქრეთ, რომ ერთი დაიბომბა, კიევზე არ წამოვა, დედაქალაქს ხომ ვერ გაბედავს, ხომ ვერ აიღებს, მოდი, დავრჩეთ. 15 წუთში ისევ ჩამოვარდა ბომბი, მერე 15 წუთში ისევ... გადავხედეთ ერთმანეთს და ვთქვით ორივემ: ომი დაიწყო.“

თინათინ კედიას თქმით, მის ოჯახს უკრაინიდან გამოსვლა გაუჭირდა, რადგან საცობები იყო და გადაადგილება ჭირდა:

„მე მინდა მოგითხროთ, რა მდგომარეობაში არიან უკრაინაში ადამიანები და მათი ემოციები გადმოგცეთ. ჩვენ მალევე წამოვედით. პირველივე დღეს მოვახერხეთ წამოსვლა. ყველამ იცის, როგორი საცობები იყო. ეს კადრები სულ ტრიალებდა. ექვსი საათი მოვუნდით კიევიდან გამოსვლას. გაჩერებებით ვიარეთ, ბავშვები მანქანაში იღლებოდნენ და ცოდვები იყვნენ. ძალიან სახიფათო იყო ეს პირველივე წუთიდან. ჩვენ ვინიცაში ვაპირებდით ჩასვლას. ორი გზა მიდის და ჩრდილოეთით მიმავალი განიერი გზა ავირჩიეთ. გზაში გავიგეთ, რომ ბელორუსიდან მოდიან და ის გზა უნდა გავიაროთ. იქვე მოვტრიალდით უკან, ისევ კიევში შემოვედით და სამხრეთ ნაწილიდან ხელახლა ჩავდექით საცობებში. საღამოს 10 საათზე ჩავედით ვინიცაში. ეს პატარა ქალაქია, სადაც საბავშვო საფეხბურთო ტურნირები იმართება. სასტუმროში 600 ბავშვი იყო მშობლების გარეშე მწვრთნელებთან ერთად. ორი გუნდი ხარკოვიდან იყო. მწვრთნელები დაძაბულები იყვნენ. მშობლები ურეკავდნენ, რომ ხარკოვში არ ჩაეყვანათ ბავშვები. 600 ბავშვი ტელევიზორში უყურებდა ამ ამბებს, ისხდნენ და ტიროდნენ.“

„ღამე ვინიცაში გავათენეთ და დარჩენას ვფიქრობდით. ეზოში გამოსულებმა დავინახეთ როგორ დავარდა თვითმფრინავი და შავი კვამლი ამოვიდა. მაშინვე გადავწყვიტეთ წამოსვლა. სამხრეთ უკრაინისკენ წავედით. იქ ორი ღამე გავჩერდით. მოლდოვის საზღვარზე გადავედით მეექვსე დღეს. მერე რუმინეთში გადავედით და იქიდან იყო ფრენა. ექვსი საათი მიყავით უკრაინა-მოლდოვის საზღვარზე საცობში. მანქანა ბევრი არ იყო. ყველა იყო მამა, რომელიც ემშვიდობებოდა ოჯახს და მერე მანქანით უკან ბრუნდებოდა. ამ დამშვიდობების ცერემონიას რომ უყურებ, ვერც დააჩქარებ. ყველა ამ ტრაგედიას ვუყურეთ. ჩემმა რამოდენიმე მეგობარმა ხარკოვში რვა დღე გაძლო. მერე თქვეს: ეს არ დამთავრდება და ჩვენი შვილების ემოცია, მათი მომავალი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს სახლი, სადაც ვცხოვრობთ. ამიტომ ნაწილი გამოვიდა ხარკოვიდან, ნაწილი ისევ იქ რჩება. მე უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო. უნდა დავბრუნდე, რომ თუ რამეში ვარ საჭირო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს. ჩემს შვილებს მხარში ედგნენ, ასწავლიდნენ, უხსნიდნენ. ახლა ჩვენი დროა, ახლა ჩვენ უნდა დავუდგეთ გვერდში,“- აღნიშნა თინათინ კედიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“


წაიკითხეთ სრულად