Baby Bag

„მივესალმებით ბავშვის მუდმივად გაყვანას კურორტებზე, ეს აბსოლუტურად სწორია,“ - პედიატრი ივანე ჩხაიძე

„მივესალმებით ბავშვის მუდმივად გაყვანას კურორტებზე, ეს აბსოლუტურად სწორია,“ - პედიატრი ივანე ჩხაიძე

პედიატრმა ივანე ჩხაიძემ ბავშვების კურორტზე ტარების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ კურორტებთან დაკავშირებით საზოგადოებაში ორ ურთიერთგამომრიცხავი დამოკიდებულება არსებობს:

„ბოლო პერიოდში ურთიერთგამომრიცხავი ინფორმაცია ვრცელდება ბაკურიანთან და კურორტებთან დაკავშირებით. ზოგი ფიქრობს, რომ ეს პანაცეაა და ყველაფრის მართვის შესაძლებლობაა. მეორე მოსაზრებაა, რომ ეს არაფერი არ არის. ეს არის ტყუილად დაკარგული დრო, ფული და ენერგია. ჩვენ რაღაც შუალედურ ვარიანტზე უნდა შევთანხმდეთ. მგონი, არ არსებობს არცერთი ადამიანი, რომელიც ჩათვლის, რომ თბილისიდან მთიან, ტყის მასივებით გარშემორტმულ კურორტზე ბავშვის გაყვანა ჯანმრთელობისთვის საზიანო იქნება. არავითარ შემთხვევაში! “

„თბილისის და არცერთი დიდი ქალაქის ჰაერი არ გამოირჩევა სისუფთავით. საქართველო მდიდარია მთის კურორტებით. ბავშვის გაყვანა, როგორც ზამთრის, ისე ზაფხულის განმავლობაში აბსოლუტურად სწორია. ჩვენ მივესალმებით ბავშვის მუდმივად გაყვანას კურორტებზე. არ უნდა გვქონდეს დიდი იმედი, რომ ეს ყველაფერს რადიკალურად შეცვლის. იქ არამხოლოდ ჰაერზე გადის ბავშვი, არამედ ეს არის ფიზიკური აქტივობის შესაძლებლობა. ფიზიკური აქტიურობა, მოძრაობა, ბავშვი არ არის ჩაკეტილი სახლში, ასევე არის მზის სხივების ზემოქმედება, რაც ასე გვაკლია პანდემიის განმავლობაში,“- აღნიშნულ საკითხზე ივანე ჩხაიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„შვიდი წლის რომ შემიყვანეს სკოლაში, მას მერე აქ ვარ, ამ სკოლაში... 3 თაობის მასწავლებელი ვარ,“ - გაიცანით 80 წლის მერი გულუა, რომელიც 60 წელია პედაგოგია

მერი გულუა 60 წელია პედაგოგია. თავის პროფესიაზე შეყვარებული მასწავლებელი მოსწავლეებთან დღემდე ენერგიულად მუშაობს:

„არ არსებობს ადამიანი, რომელსაც რაიმე გზით რომ მიუდგებით გულში რამე დადებითი არ ჰქონდეს. ძალიან რთული და საყვარელი პროფესიაა. მასწავლებელი რომ იყო, უნდა გიყვარდეს ბავშვები, შენი საგანი და უნდა გქონდეს დიდი მოთმინებაც. შვიდი წლის რომ შემიყვანეს სკოლაში, მის მერე აქ ვარ, ამ სკოლაში. 60 წელი მთავრდება, 3 თაობის მასწავლებელი ვარ. არიან ისეთები, რომლის ბაბუასაც ვასწავლიდი, მამასაც და შვილიშვილსაც.

ჩემი მშობლებიც პედაგოგები იყვნენ. ჩემი ძმა, სერგო გულუა, ძალიან ნიჭიერი მათემატიკოსი იყო. ჩემი და მუშაობს ინგირის პირველ საჯარო სკოლაში, ისიც მათემატიკის მასწავლებელია. სამივემ მასწავლებლობა დავიწყეთ. მე ვასწავლი ქართულს, მათემატიკას და ბუნებას. ჩვენი სოფლის სკოლა არის პირველი სკოლა ზემო სამეგრელოში. სხვაგან არსად არ იყო მაშინ სკოლა. ეზოში რომ შემოვალ დილით, არაფერი პრობლემა არ მახსოვს. ჩემი პრობლემები, რაც უნდა მქონდეს, ყველაფერი მავიწყდება, სულ ბავშვებზე ვარ გადართული.

შვილიშვილებიც აქ არიან, სკოლაში. ერთი მეცხრე კლასშია, მეორე - მესამე კლასში, პატარა ბაღში დადის ჯერ. ბავშვების გულში რომ ჩაიხედო, ძალიან რთულია. წაჯიკავებას და დაცემას ბევრი არაფერი არ უნდა, ჭაობში ჩაძირვას არ უნდა ბევრი არაფერი. ჭაობიდან ამოყვანაა საქმე. ჩემი ყველაზე დიდი ჯილდო არის ჩემი ყოფილი მოსწავლეები რომ შემხვდებიან და სიყვარულით მომიკითხავენ. ამაზე უფრო დიდი ბედნიერება არაფერი არ არის ჩემთვის.

ზოგიერთი მასწავლებელი რომ გაუშვეს ჯილდოთი და წავიდნენ, ვისაც სურვილი ჰქონდა, წავიდა. მე ჩავაბარე, სტატუსი მივიღე და რატომ წავიდოდი? გავაგრძელე მუშაობა. მიყვარს მე ეს პროფესია და თავიდან რომ ვიწყებდე მუშაობას, ისევ ამ პროფესიას გავაგრძელებდი. დროა დავისვენო, ხომ? მაინც რაღაც მეზიდება აქით. თუ რამე კანონი გამოვიდა, კი ბატონო...“ - აღნიშნა მერი გულუამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“ -ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო.“

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“ 

წაიკითხეთ სრულად