Baby Bag

„ბავშვებში მოწამვლის სიხშირით პირველ ადგილზეა პარაცეტამოლით მოწამვლა,“- პედიატრი მაია ჩხაიძე

„ბავშვებში მოწამვლის სიხშირით პირველ ადგილზეა პარაცეტამოლით მოწამვლა,“- პედიატრი მაია ჩხაიძე

იაშვილის სახელობის ბავშვთა კლინიკის ტოქსიკოლოგმა ლია სამხარაძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვებში მედიკამენტური ინტოქსიკაციების გახშირებული შემთხვევების შესახებ ისაუბრა:

„რაც შეეხება მედიკამენტურ ინტოქსიკაციებს, ძირითადად არის ანტიჰიპერტენზიული, სედატიური, საძილე, ფსიქოტროპული პრეპარატებით. რაც სახლში აქვთ ძირითადად იმ მედიკამენტებით. ასევე ხშირად არის ანალგეტიკებით ინტოქსიკაცია. ქიმიური ნივთიერებებიდან ძირითადად არის, „მარგანცოვკა,“ ძმრის ესენცია (ძალიან მძიმე დამწვრობას იძლევა), თმის საღებავის გამხსნელები. ამ ბოლო დროს ხშირია მღრღნელების საწინააღმდეგო სხვადასხვა ქიმიკატებით მოწამვლა.“

პედიატრ მაია ჩხაიძის თქმით, ბავშვები ყველაზე ხშირად პარაცეტამოლით იწამლებიან:

„პირველ ადგილზე მოწამვლის სიხშირით არის პარაცეტამოლით მოწამვლა. ეს ის მედიკამენტია, რომელიც პრაქტიკულად ყველა ოჯახშია. ფსიქოტროპულების და ანტიდეპრესანტების დიდი რაოდენობით მიღებამ, შესაძლოა, სიკვდილიც გამოიწვიოს.

ერთი შემთხვევა იყო, რომ ბავშვი იყო ძილიანი, ვერ ვაღვიძებდით. 18 თვის ბავშვი იყო. მშობელს როდესაც ვკითხეთ, რაიმე მედიკამენტი ხომ არ გაქვთ სახლში, რასაც მიწვდებოდა ბავშვი, ამაზე კატეგორიული უარი მივიღეთ. გავაკეთეთ კომპიუტერული ტომოგრაფია, ვერანაირი მიზეზი ვერ ვიპოვეთ. 48 საათის შემდეგ მშობელი როგორც იქნა გამოვტეხეთ, რომ ბავშვმა მედიკამენტი მოიპარა. ძალიან მნიშვნელოვანი ანამნეზის შეკრება. მნიშვნელოვანია, მშობელმა თქვას, რომელი მედიკამენტი აქვს სახლში. შესაძლოა, 4-5 მედიკამენტი ჰქონდეს ბავშვს ერთად მიღებული. რეკომენდაცია ერთი და მკაცრი, რომ ოჯახი, სადაც ბავშვი გაჩნდება, მედიკამენტები და ქიმიური საშუალებები უნდა იყოს შენახული ისეთ ადგილას, სადაც ბავშვისთვის იქნება მიუწვდომელი,“- აღნიშნა მაია ჩხაიძემ.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლებს გაძლიერებისკენ მოუწოდა და ურჩია, რომ შვილებისთვის მისაბაძ მაგალითებად იქცნენ:

„პირველ რიგში, მშობლებს ვურჩევთ, რომ თვითონ გაძლიერდნენ, მისაბაძი მაგალითები გახდნენ თავიანთი შვილებისთვის. ხანდახან ბავშვს სახლობანას ვათამაშებთ ხოლმე. მშობლის მოყოლა არ მინდა, რა ხდება სახლში. ყველაფერი ცხადია. ბავშვი ყველაფერს მოყვება როლებში, პირებში, ზუსტად იმ ტექსტებს იტყვის, რა ტექსტებიც ესმის. ბავშვისთვის მიბაძვა და ​მიბაძვით სწავლა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. რატომ ვერ სწავლობს აუტისტური სპექტრის ბავშვი ენას? არ გამჩნევს, იმიტომ არა, რომ არ შეუძლია.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, მშობელს ბავშვისთვის ბოდიშის მოხდა უნდა შეეძლოს, როდესაც შეცდომას უშვებს:

„ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ როდესაც რაღაც გვეშლება და ბავშვსაც რაღაც ეშლება, ტრაგიკული სახე ამას არ მივცეთ. ბავშვს შეიძლება ბოდიში მოუხადო, რომ შეგეშალა, რომ უყვირე, რომ გამოხვედი წყობიდან. არ არის ეს შენი ავტორიტეტის დაცემა. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი მაგალითი ბავშვისთვის. შენ აძლევ მას მაგალითს, რომ ბოდიში მოიხადოს. დღევანდელმა ბავშვმა არ იცის არც ბოდიში, არც გამარჯობა, არც ნახვამდის. „თუ შეიძლება“ ხომ არ იცის და არ იცის. ვინ უნდა ასწავლოს ეს? უცხო საზოგადოებაში რომ შევა, ნივთს რომ მოკიდებს ხელს და აიღებს, რომ ვეკითხებით: „თუ შეიძლება?“ მერე ისიც იმეორებს. ​ასეთი რაღაცები დაკავშირებულია ეთიკურ განვითარებასთან.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ საბავშვო ბაღმა ბავშვს უპირველესად წესების დაცვა და ჯგუფში თანამშრომლობა უნდა ასწავლოს:

„ექვს წლამდე მოვიდა ბავშვი, ინტელექტი განუვითარდა, ​სოციალურად უკვე წარმოსახვით თამაშებს უნდა თამაშობდეს. სამი წლის ასაკში ბავშვს კარგი ფანტაზია აქვს. ემპათიას ბავშვი წარმოსახვითი თამაშით, ჯგუფური თამაშით სწავლობს, წესებს მიჰყვება. ექვსი წლისთვის ეს ყველაფერი დამთავრებული უნდა იყოს. საბავშვო ბაღმა უნდა ასწავლოს ბავშვს წესის დაცვა, გჯუფში თანამშრომლობა. ბავშვები ფეხბურთს რომ თამაშობენ, ბურთს არ აწვდიან ერთმანეთს. რომ ეკითხები რატომ, ის გაიტანს გოლს და მე არ გამოვჩნდებიო, გპასუხობენ. ასე იზრდება ჩვენი თაობები.“

„სასკოლო მზაობა არ არის, რომ ბავშვმა წერა-კითხვა იცის. ახლა ჩვენ გვყავს ბავშვები, რომლებმაც ორი წლის ასაკში იციან ციფრები, ასოები, წერა და კითხვა, მაგრამ რად გინდა?! კომუნიკაცია არ შეუძლიათ, წერონ და იკითხონ. სკოლისთვის მზაობა არის მითითების შესრულება, ჯგუფის წესების მიყოლა, მოთხოვნის შესრულება. მე რომ მინდა და ისე ვაკეთებ, მაგრამ რომ არ მინდა და მაინც ვაკეთებ, აი, ეს არის ის ნახტომი, რომელიც არის სკოლასა და საბავშვო ბაღს შორის. სკოლაში მე მოთხოვნით უნდა ვაკეთებდე რაღაცებს. მე უკვე ჩემს ქცევაზე ვარ პასუხისმგებელი და მაინტერესებს ​მასწავლებელი და მშობელი რას იტყვიან ჩემს მიღწევაზე. ეს არის ძალიან სასარგებლო და ძალიან საშიში პერიოდი. ჩვენ თუ არასწორი უკუკავშირი მივეცით ბავშვს, შეიძლება თვითშეფასება საერთოდ დავუგდოთ,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: „განათლება უკეთესი მშობლობისთვის“

წაიკითხეთ სრულად