Baby Bag

შეუძლია თუ არა თირკმელში კენჭების არსებობას ადამიანის გარდაცვალების გამოწვევა? - გიორგი ღოღობერიძის პასუხი

შეუძლია თუ არა თირკმელში კენჭების არსებობას ადამიანის გარდაცვალების გამოწვევა? - გიორგი ღოღობერიძის პასუხი

ექიმმა გიორგი ღოღობერიძემ თირკმელში კენჭების არსებობასთან დაკავშირებულ ჯანმრთელობის რისკებზე ისაუბრა:

„წარმოიდგინეთ, რომ ადამიანი გარდაიცვალა და ხალხი ლაპარაკობს: „ეს კაცი იყო აბსოლუტურად ჯანმრთელი, არაფერი არ აწუხებდა და გარდაიცვალა. კლდესავით კაცი იყო.“ ამ თემას განიხილავენ და იგებ, რომ მას ჰქონდა კენჭები. როგორ ფიქრობ, ამ კენჭების შემთხვევას შეეძლო თუ არა პაციენტის სიკვდილის გამოწვევა? კენჭებიც შეიძლება იყოს სიკვდილის მიზეზი. კენჭებს ყველა უყურებს, როგორც მსუბუქ შემთხვევას. რა მოხდა? კენჭი თირკმელში დიდი ამბავია, შეგაწუხებს და გამოვა... აღმოჩნდა, რომ თირკმლის კენჭები შეიძლება გამოწვეული იყოს სიმსივნეებითაც.

არსებობს სამი სიმსივნე, რომელიც თირკმელში შეიძლება კენჭებს იწვევდეს. თირკმლის კენჭების 80%-ის ფორმირების მიზეზი კალციუმია. თუ ეს კენჭები 5 მილიმეტრამდე ზომისაა, შარდსაწვეთს გაივლის და უპრობლემოდ გამოვა. თუ უფრო მეტი ზომისაა შეიძლება შარდსაწვეთში ჩაიჭედოს და გამოიწვიოს ტკივილის შეტევა ან ნეკნების ქვეშ, ან საზარდულისკენ, რომელიც მამაკაცებში სათესლე პარკში გადაეცემა, ქალებში კი სასირცხო ბაგეებში.

თირკმლის კენჭები თუ არის რეციდიული და პაციენტს აწუხებს მუდმივად, ის შეიძლება სიმსივნეებითაც იყოს გამოწვეული. ერთ-ერთი სიმსივნე არის პარათიროიდული ადენომა. ეს სიმსივნე გამოჰყოფს ჰორმონს, რომელიც მოქმედებს ძვლებში. იწყება ძვლის დაშლა და გამოყოფილი კალციუმი მიემართება თირკმელში და იწვევს კენჭებს. მსგავსი ჰორმონის გამოყოფა შეუძლია კიდევ ერთ სიმსივნეს, ეს არის ფილტვის სიმსივნე. კიდევ ერთი სიმსივნე, რომელმაც შეიძლება მოგვცეს თირკმელში კენჭები, ეს არის თირკმლის სიმსივნე. არის დაავადება, რომელსაც ჰქვია თირკმელუჯრედოვანი კარცინომა. ზოგჯერ ადამიანს აქვს თირკმელში კენჭები, ყურადღებას არ აქცევს. ეს კენჭები შეიძლება იყოს შედეგი იმისა, რომ მას აქვს სიმსივნე ან ფილტვებში, თირკმლებში, ან ფარისებრახლო ჯირკვლებში. შეიძლება ეს სიმსივნეები არ გამოვლინდეს დიდი ხნის განმავლობაში, გარდა კენჭებისა. თუ ექიმი იქნება ძალიან ჭკვიანი, მას შეუძლია დაადგინოს ჰორმონების დონე და გაიგოს, რა იწვევს კენჭებს,“- აღნიშნა გიორგი ღოღობერიძემ.

წყარო: ​Usmle მოსამზადებელი ცენტრი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მოზარდების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„გარდატეხის ასაკის ადამიანს უხარია საზრისის ძიება, კომუნიკაცია, ურთიერთობა. დღეს რა არის? სრულიად სერი სკოლა, ძალიან მოსაწყენი გაკვეთილები, კომუნიკაცია ნული. საწყალი მშობლები დარბიან სამსახურებში, რომ შვილებს კარგი მომავალი მისცენ, თანხები იშოვონ. რა ქნას მშობელმა? ურთიერთობის თავი აღარ აქვს. საინტერესო სკოლას ვერ ვთავაზობთ ბავშვს, სადაც სიხარულით გაიქცევა, რომ ექსპერიმენტი ჩაატაროს. ეზოს რაც შეეხება, ჩემს ეზოში, ჩემი ბავშვობისგან განსხვავებით, ახლა დიდი ამბავია-მეთქი რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ზოგ სახლს საერთოდ ეზო არ აქვს. თანამედროვე ურბანულ გარემოში გამოდიხარ პირდაპირ ქუჩაზე, შეიძლება მანქანა დაგეტაკოს.

მე რა გავაკეთო მოზარდი რომ ვარ და საინტერესო ცხოვრება მინდა. სად შეიძლება რეალიზაცია გავუკეთო ამ ჩემს გაქანებას? ცხადია, მე ამას ვაკეთებ ინტერნეტში. ისმის კითხვა: ეს კარგია თუ ცუდია? გააჩნია, ამას საიდან შევხედავთ. ცუდია იმ კონტექსტში, რა კონტექსტშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, იმიტომ, რომ ეს არის ერთადერთი საშუალება. „ლურჯი ვეშაპი“ ახსენეს აქ და მსგავსი ტიპის რაღაცები რა ფენომენია? საკუთარი თავის გამოცდა გინდა, სარისკო თავგადასავლები გინდა, გამოწვევაა ეს შენთვის. ადრენალინის აწევა მოზარდობის ასაკში არის სასიამოვნო. ეს არის ანკესი. არის ახალი ურთიერთობები, რომელიც არ არის რეალური ურთიერთობები. ყველა ჩვენგანს ახსოვს თავისი თავი მეათე კლასში, ყველას რომ იცნობ შენ გარშემო. ახლა ამის საშუალება არ ვიცი რატომ არ არის. შენ კოლექციას აგროვებ, გამოცდილებას იღებ. დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ, ვისთან ურთიერთობენ. ჩვენ ეს არ ვიცით. ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად თავიანთი ოჯახებით. ჩვენ ერთმანეთთან დავდიოდით ოჯახებში. ახლა ვინ ვისთან მიდის, აღარ ვიცი უკვე როგორ არის ახალ ცხოვრებაში, ეს სჭირდებათ ამ ბავშვებს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად