Baby Bag

„როდესაც ასეთი ხრჩობაა, წამები წყვეტს ყველაფერს,“- ლევან რატიანის რჩევები უცხო სხეულის გადაცდენის დროს პირველადი დახმარების შესახებ

„როდესაც ასეთი ხრჩობაა, წამები წყვეტს ყველაფერს,“- ლევან რატიანის რჩევები უცხო სხეულის გადაცდენის დროს პირველადი დახმარების შესახებ

პირველი საუნივერსიტეტო კლინიკის დირექტორმა ლევან რატიანმა უცხო სხეულის გადაცდენის დროს პირველი დახმარების წესების შესახებ ისაუბრა:

„მინდა, პირად მაგალითზე მოგიყვეთ. ჩემი ახლობლის სახლში ვიყავი. მათ ჰყავთ 5 წლის ბავშვი. ბოთლი იდგა იქვე. მოიყუდა და დადო თუ არა ბავშვმა ბოთლი, დაიწყო ხრჩობა. გადასცდა ბოთლის თავსახური. პირის ღრუში ჩავხედე და არ იყო არაფერი. როდესაც ასეთი ხრჩობაა, წამები წყვეტს ყველაფერს. გულ-მკერდის ზემოთ ბავშვი იყო აბსოლუტურად შავი. ეს მოხდა ნახევარ წამში. ჩემი ქმედება იყო ის, რომ დავიწყე ჰეიმლიხის მანევრი. მუშტს ვადებ მკერდის ძვლის ქვევით და ვიწყებ ქმედებას. ვაწვები შიგნით და ოდნავ ზევით ბიძგისებური მოძრაობით. თუ ამ მეთოდით შედეგი არ დგება პაციენტი კარგავს გონებას.

ამის შემდგომ არის ტაქტიკა, რომ პაციენტს ვაწვენთ იატაკზე და ვიწყებთ გულ-ფილტვის რეანიმაციას. თუ ქვედა სასუნთქ გზებშია უცხო სხეული გადასული, რამენაირად იქნებ ამოვიდეს ზემოთ და თითის საშუალებით ამოვიღოთ. წამიერად მოდის პაციენტი გონებაზე. ჩემს შემთხვევაში ბავშვმა, სამწუხაროდ, არ ამოაგდო უცხო სხეული. მან გონება დაკარგა. გულ-ფილტვის რეანიმაციით აღდგა ყველაფერი. პირის ღრუში ჩავძვერი და ამოვიღე. საყლაპავი, ტრაქეა, ყველაფერი ჩახეული ჰქონდა ბავშვს. მთავარი იყო, რომ ამომეღო სახურავი და საბედნიეროდ, ბავშვი გადარჩა.

თუ ექიმი არ ხართ, პირველ რიგში, აუცილებლად დარეკეთ 112-ში. მეორე, რასაც ვაკეთებთ, არის ჰეიმლიხის მანევრი. იმედია, სასწრაფო მოვა და მოვასწრებთ უცხო სხეულის ამოღებას. ორსულების შემთხვევაში ჰეიმლიხის მანევრის განხორციელება წარუმატებელია. მუცლის ტიპის სიმსუქნის შემთხვევაში ჭარბი წონისას და ორსულობისას, პაციენტს ვურტყამთ ბეჭებს შორის რაც შეიძლება ძლიერად ან გულ-მკერდის ძვალზე ვაწვებით.

თუ თოთო ბავშვია, ამ შემთხვევაში ორი თითით ბიძგისებურად ვაწვებით ბეჭებზე. მისი სხეული მზად არ არის მუშტის დარტყმისთვის. თუ რამე გადაგვცდა და მარტო ვართ, აუცილებლად უნდა მოვძებნოთ ისეთი ადგილი ოთახში, სადაც ზედაპირს დავაწვებით და ჰეიმლიხის მანევრს გავაკეთებთ,“- მოცემულ საკითხზე ლევან რატიანმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „ექიმები“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ექიმები“

შეიძლება დაინტერესდეთ

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

რატომ არ აწყობენ იაპონელი ბავშვები ისტერიკას?

იაპონელი ხალხის თვისებები მსოფლიოში ბევრ ადამიანს აღაფრთოვანებს. ისინი უდიდეს ტრაგედიებს შესაშური სტოიციზმით ხვდებიან. იაპონელები საკუთარ თავზე კონტროლს თითქმის არასდროს კარგავენ. ისინი სხვებისადმი ყოველთვის პატივისცემას იჩენენ და სამსახურეობრივი მოვალეობის შესრულებისასაც ეთიკურ ნორმებს არასდროს ღალატობენ.

იაპონელი ზრდასრულების მსგავსად ბავშვებიც ძალიან მშვიდები და გაწონასწორებულები არიან. ისინი ისტერიკას არ აწყობენ და საკუთარ თავზე კონტროლს არ კარგავენ. როგორ ახერხებენ იაპონელები ბავშვებში მსგავსი დისციპლინის ჩამოყალიბებას? ჩვენს სტატიაში სწორედ ამ საკითხს განვიხილავთ.

იაპონიაში ოჯახის სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობაა ჩამოყალიბებული. მოხუცებსა და ახალგაზრდებს შორის ურთიერთობა ემპათიური და სიყვარულით სავსეა. იაპონელები თვლიან, რომ მოხუცებს უდიდესი სიბრძნე აქვთ და მათ ყურადღებით უნდა უსმინონ. თავის მხრივ, ასაკოვანი ადამიანები ბავშვებს ზრდასრულებივით ექცევიან. ისინი ბავშვების ცხოვრებაში წინამძღოლის როლს ასრულებენ და არა ინსპექტორის ან დამსჯელის. ეს ყოველივე უფროსებსა და ბავშვებს შორის ჰარმონიული ურთიერთობის ჩამოყალიბებას უწყობს ხელს.

იაპონელებს დიდი ოჯახებისადმი უდიდესი პატივისცემა აქვთ, თუმცა არსებობს საზღვრები, რომლებსაც მკაცრად იცავენ. მათთვის მიუღებელია, რომ ბავშვის აღზრდასა და მოვლაზე პასუხისმგებლობა ბებია-ბაბუას დაეკისროს, მხოლოდ იმიტომ, რომ მშობლებს დრო არ აქვთ.

იაპონელები თვლიან, რომ ბავშვთან დამოკიდებულება მოსიყვარულე უნდა იყოს. ისინი ნეგატიურად უყურებენ ყვირილს. მშობლები ბავშვებს სამყაროსთან ურთიერთობას და სხვების გრძნობების დაფასებას ასწავლიან. როდესაც ბავშვი ცუდად იქცევა, იაპონელი მშობლები უკმაყოფილებას ჟესტით ან მზერით გამოხატავენ. ამგვარად ისინი ბავშვს მიანიშნებენ, რომ მისი ქცევა მიუღებელია. ისინი ხშირად იყენებენ ფრაზებს: „შენ მას ატკენ,“ „შენ ის დააზიანე.“ ბავშვი ხვდება, რომ მისმა ქცევამ სხვას ზიანი მიაყენა. მსგავსი ფორმულა ნივთების მიმართაც გამოიყენება. თუ ბავშვი თოჯინას გატეხავს, იაპონელი მშობელი მას ეტყვის, რომ თოჯინას ეტკინა და დაზიანდა. ის არ გამოიყენებს სიტყვას „გატყდა.“ ბავშვები ნივთების პატივისცემას სწორედ ასე სწავლობენ.

იაპონელები დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ ბავშვთან ერთად დროის ხარისხიანად გატარებას. იაპონიაში იშვიათია შემთხვევები, როდესაც ბავშვი ბაღში 3 წლამდე ასაკში მიჰყავთ. პატარები დროის უდიდეს ნაწილს დედებთან ერთად ატარებენ. იაპონელი მშობლებისთვის მნიშვნელოვანია შვილთან საუბარი.

იაპონელები ხშირად მართავენ ოჯახურ სადილებს, სადაც ბავშვებს წინაპრების ისტორიებს და ოჯახის თავგადასავლებს უამბობენ. მსგავსი შეკრებები ბავშვს ოჯახისადმი მიკუთვნებულობის განცდას უჩენს. გარემო, რომელიც იაპონელი ბავშვების ირგვლივ არის შექმნილი, მათ ამბოხების საფუძველს ნაკლებად აძლევს, რის გამოც ისინი ისტერიკებს არ აწყობენ. იაპონელ ბავშვებს უფროსებისგან ყურადღება არ აკლიათ. ისინი მიჩვეული არიან წესრიგს, სადაც ყველა ადამიანს თავისი ადგილი და როლი აქვს. ეს ყოველივე ბავშვს სიმშვიდეს ანიჭებს და ემოციური აფეთქებებისკენ ნაკლებას მიდრეკილს ხდის.

წყარო: ​exploringyourmind.com 

წაიკითხეთ სრულად