Baby Bag

„სქოლიოზი მძიმე გამოხატულებით არასდროს არ მოხდება, ის ყოველთვის ეტაპობრივად ვითარდება და ეს ეტაპები არ უნდა გამოგვრჩეს,“- ტრისტან ნიშნიანიძე

„სქოლიოზი მძიმე გამოხატულებით არასდროს არ მოხდება, ის ყოველთვის ეტაპობრივად ვითარდება და ეს ეტაპები არ უნდა გამოგვრჩეს,“- ტრისტან ნიშნიანიძე

ორთოპედ-ტრავმატოლოგმა ტრისტან ნიშნიანიძემ სქოლიოზის განვითარების მიზეზებზე ისაუბრა:

„ხელშემწყობი ფაქტორები, რომელიც გამოიწვევს სქოლიოზს არ არსებობს. თუ სქოლიოზი მოსახდენია, ის განვითარდება, კორელაცია ჩვენ გვაქვს გენეტიკასთან. 15 %-ში ეს კავშირი ნაპოვნია. პრევენციის თვალსაზრისით ვერაფერს ვაკეთებთ. თუ სწორად ჩავერიეთ მკურნალობის თვალსაზრისით და არ დავკარგეთ ძვირფასი დრო, უფრო კარგ სტატისტიკურ მაჩვენებელს მივიღებთ.

ზურგჩანთა და დიდი ხნის განმავლობაში ჯდომა ვერ გახდება სქოლიოზის ჩამოყალიბების მიზეზი. მძიმე ჩანთამ უბრალოდ შეიძლება მოგვცეს წელის და ზურგის ტკივილი. ამ პრევენციის თვალსაზრისით კარგია სპორტული აქტივობები. ბიჭებში სქოლიოზი უკიდურესად იშვიათია. ის რომ ის საოპერაციო გახდება, კიდევ უფრო იშვიათია. ძალოვანი სპორტი მოზარდისთვის არ არის სასურველი. ბავშვს, რომელსაც ეუბნები, რომ ხარ ჯანმრთელი, ის ჰარმონიულად ვითარდება ნებისმიერ სპორტში. ძალიან დიდ შეცდომას ვუშვებთ, როდესაც ვეუბნებით, რომ პრობლემა აქვს ბავშვს. ეს ქმნის დაძაბულობას, რომელიც გაუმართლებელია.

სქოლიოზი არის საშუალო სიმძიმის, მსუბუქი და რთული. თუ დადასტურდა 45 გრადუსი, ის გაიზრდება და გახდება 55-65 და ა.შ. ამ შემთხვევაში ქირურგიული ჩარევა საჭიროა. ხშირად არის, რომ არის სქოლიოზი, ითხოვენ დახმარებას. მოსახლეობა და მეც ვეხმარებით ამ ხალხს, მაგრამ სქოლიოზი ასეთი მძიმე გამოხატულებით არასდროს არ მოხდება, ის ყოველთვის ეტაპობრივად ვითარდება და ამიტომ, არასდროს მოსახლეობა არ ფიქრობს იმაზე, ეს ეტაპები რატომ იქნა გაშვებული. ვარჯიშს და მასაჟს აქვს მნიშვნელობა, ეფექტი. მას აქვს ეფექტი პოსტოპერაციულადაც, მაშინაც, როდესაც პაციენტს აქვს სწორი ხერხემალი,“- მოცემულ საკითხზე ტრისტან ნიშნიანიძემ „მთავარი არხის“ გადაცემაში „შენი დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შენი დილა“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა... ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს ფესვები გაუფუჭდება,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ დასჯა არ გამოიყენონ ბავშვის აღზრდის მეთოდად:

„რა არის დასჯა საერთოდ? ბავშვი ჩვენს ნორმებში არ მოექცა და იმის გამო, რომ მან გააცნობიეროს ეს, მას რაღაც უფლებებს ვართმევთ. არ გავუშვი ბავშვი სასეირნოდ, არ ვუყიდე ნაყინი. გაბრაზებული ვარ ამ დროს. კუთხეში დავაყენე, შეიძლება გავულაწუნე კიდეც. თუ ვინმე გონიერი ადამიანი ამაში აღზრდის ნატამალს ხედავს, გააგრძელოს ეს საქმე. რა ხდება კუთხეში დამდგარი ბავშვის თავში ამ დროს?! ერთხელ აეროპორტში დიდხანს მოგვიხდა ცდა. 3 წლის გოგო მამას ჰყავდა დაყენებული კუთხეში და უყვიროდა: არ გამოხვალ, ვიდრე არ მიხვდები, რა გააკეთე! რაგვარად მიხვდეს 3 წლის ბავშვი, რა გააკეთა ამისთანა. არადა ეხვეწება დედას, გამომიშვი, მაპატიეთო და მამა სჯის. ამას რა დავარქვა მე? იტყვის მამა, რომ მე ბავშვი მიყვარსო? არ უყვარს! დედა, რომელიც არ ეხმარება ბავშვს, იტყვის მიყვარსო? არ შეიძლება სიყვარულის შეწყვეტა!

შეურაცხყოფა, დამცირებაა დასჯა. ამ პირობებში ის სანუკვარი პროცესი, რასაც აღზრდა ჰქვია, აღარ არსებობს. ისიც იმსხვრევა, რასაც მივაღწიე. დასჯა არ არის აღზრდის მეთოდი. ბავშვი სიყვარულში უნდა გაზარდო, რომ მოსიყვარულე გაგიხდეს. ბავშვი კი არ უნდა დასაჯო, სინდისთან უნდა მიიყვანო, რომ იმან თავისი თავი თუ უნდა თვითონ დასაჯოს. თვითონ ვკითხოთ, შეაფასე რაც მოხდა, როგორც მოხდა, ის გააკეთე რაც საჭიროა. თვითაღზრდამდე მივიყვანოთ ბავშვი, თვითგანცდამდე, რომ რატომ გავაკეთე მე ეს.

დაანებეთ ამ დასჯას თავი. თუ დასჯა გინდათ ბავშვისა, ჯერ თქვენ დადექით კუთხეში და საკუთარი თავი დასაჯეთ. განა ცოტა გაქვთ ჩადენილი დანაშაული?! ერთმა ბავშვმა ინატრა, იქნებ ისეთი შენობები ააშენოთ, რომ კუთხე არ ჰქონდეს ამ შენობებსო, რადგან მშობლები სულ კუთხეში მაყენებენო. ხომ ყველამ იცით, რომ მშობლის მაგალითი აღზრდის ძალაა. მიეცით ეს მაგალითები. დასჯას მისცემთ, დაგსჯით მერე შვილი თქვენ. დედის ყვირილი ბოროტებაა, გაღიზიანება ბოროტებაა. ამ ბოროტებაში გაზრდილ ბავშვს, თუ ბებიამ, ბიძამ, მასწავლებელმა არ გადაარჩინა, ფესვები გაუფუჭდება. სიტყვა დასჯა პედაგოგიკაში არ უნდა არსებობდეს. ბავშვი რაღაც ცუდს აკეთებს? მე შემიძლია ავუხსნა მას, რა მოჰყვება ამას. 3-5 წლის ბავშვი დამიჯდება და მომისმენს, თუ წყნარად ველაპარაკები. ის იფიქრებს ამაზე, შეწუხდება, შეიძლება იტიროს. უთხარით ბავშვს: „დაჯექი სავარძელში და დაფიქრდი, კარგი იყო ეს ქცევა, თუ არ იყო კარგი, განსაჯე ეს თვითონ.“ ხომ შეწუხდება ბავშვი? ეს წუხილი არის თვითდასჯა. სიტყვა დასჯა ამოვაგდოთ ხმარებიდან და არცერთი დედა და მამა არ შემეკამათოს, აბა როგორ სხვანაირადო. თუ არზრდაზე მკითხავთ ასეა და თუ მკითხავთ, როგორ დავამშვიდო ბავშვი, როდესაც ყველაფერს ანგრევსო, მაშინ დაუყვირე, დამშვიდდება და შენც მშვიდად იქნები, მაგრამ ამას რა დავარქვა, არ ვიცი,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად